Mute Gavzesinde Vukua Gelen Mucizeler Ve Ayetler

Mute Gavzesinde Vukua Gelen Mucizeler Ve Ayetler

Buhari'nin bu hususta îbn-i Ömer´den rivayeti şöyledir: Peygamber (s.a.v.), Mûte Savaşma giden askerin başında Zeyd bin Hârise´yi komutan tayın etti. Ve buyurdu ki: "Zeyd şehîd düşerse, komutanınız Cafer´dir. Eğer Cafer de şehid düşerse, komutanınız fcn-i Ravâha´dır!"

Vâkıdl der ki: Bana Rabta bin Osman´ın Ömer bin Hakem´den naklettiğine göre, onun babası şöyle demiştir: Nûmân bin Rahtî adındaki yahûdî gelip diğer insanlarla birlikte Peygamber (s.a.v.)´in yanında durdu. Peygamberimiz de bu sırada: "Askerin komutam Zeyd bin Hârise´dir. O şehid düşerse komutan Cafer´dir! O da şehid düşerse komutanınız Abdullah bin Ravâha´dır! Şayet Abdullah da şehid olursa, müslümanlar râzî olacakları birini kendilerine komutan seçsinler!" buyurdu... O´nun bu sözlerine kulak vermekte olan Nûmân dedi ki: "Yâ Eba´l-Kâsım, Sen eğer hakîkaten bir peygamber isen, burada, eğer şehid olursa diye isimlerim saydığın adamlarının hepsi şehid olacaklardır. Daha pekçoklarmın isimlerini saymış olsan, muhakkak onlar da şehit olacaklardır... Senden önceki Benî îsraîl peygamberlerinde de bu böyle olmuştur... Bir peygamber, yüz kişinin "Eğer şehîd olursa..." diye ismini saymışsa, onların yüzü de o savaşta şehîd olmuştur... " Nûmân adındaki bu yahûdî, sonra Zeyd bin Hârise´ye dönerek şu nasîhatta bulundu: "Ey Zeyd, savaşa gitmeden vasiyyetini yap! Zira sen bu savaştan geri dönmezsin, asla Muhammed´i bir daha göremezsin! Eğer o, bir peygamberse, bu muhakkak böyle olacaktır." Zeyd de ona karşı "Elbette ki O, hak peygamberdir! iyi ve güzel ahlaklı olup doğru sözlüdür!" diye cevap verdi..."

(Bu haberi, bu şekilde Beyhakî de rivayet etmiştir...) [126]

Vâkıdl ve Beyhakî Ebû Hüreyre´den naklederler. O demiştir ki: "Mûte savaşına ben de katılmıştım. Düşmanın askeri ve malzemesi o kadar çoktu ki, sayılmayacak derecede... Sonra elbiselerinin süsü, altın ve gümüşlere bezenmiş olmaları da göz kamaştırıyordu... Benim gerçekten gözüm kamaşmıştı... Bunu farkeden Sabit bin Akram, bana dedi ki: "Ey Ebû Hüreyre, sana ne oluyor? Herhalde, gördüğün manzarayı çoğumsadm ve gözün kamaştı?" Ben de "Evet öyle" diye cevap verdim. Sonra bana şunu söyledi: "Doğrudur, çünkü sen Bedir´de bizimle bulunmadın! Unutma ki biz Bedir´de asla sayı çokluğu ile muzaffer olmadık!"

Buharı, Enes´in şöyle dediğini rivayet eder: Peygamber (s.a.v.), Mûte Savaşma ordusunu gönderdiği zaman bayrağı Zeyd´e vermişti... Zeyd, Cafer ve îbn-i ravâha sırasiyle şehid oldukları zaman, bunu ashabına haber verdiler... Henüz onlardan haberci gelmeden Önce şöyle buyurdular: "Bayrağı taşıyan Zeyd şehîd oldu... îşte bayrağı Cafer aldı, fakat o da şehid oldu... Şimdi bayrağı Abdullah bin Ravâha taşıyor... Fakat o da şehid düştü. En sonunda bayrağı Hâlid bin velîd ve onun sayesinde müslümanlar kurtuldu..."

Beyhakl´nin Ebû Katâde´den sevkettiği rivayet de aşağı-yukarı bu mealde olup yalnız bu rivayette şu önemli fark bulunmaktadır:"... Pey gamber Efendimiz minbere çıkıp Zeyd´in, Cafer´in ve Abdullah bin Ravâha´nm şehid olduklarını birer birer haber verdi ve sonunda buyurdular ki: "işte şimdi bayrağı Hâlid bin Velîd aldı... Allah´ım, o Senin kılıçlarından bir kılıçtır! Sen ona nusret eyle!" işte bugünden sonra Hâlid bin Velîd´e, "Seyfullah" denilir oldu..."

VâkıdVnin Muhammed bin Salih el-Temmâr ile Abdül Cebbar bin Umâra´dan sevkettiği rivayette ise şöyle denilmektedir: Mûte´de iki taraf karşılaştığı zaman Peygamber (s.a.v.) minber üzerinde oturup konuş maya başladı. Şâm ile kendisi arasındaki perde keşfolunup olanlar aynen kendisine gösterilmişti. O, Mûte´deki savaşı gözlüyor ve şöyle diyordu: "Elindeki bayrağı ile düşmanın üzerine yürüyan Zeyd´e, Şeytan vesveseler verip ölümü kötü, yaşamayı güzel göstermek istedi... Zeyd ise: "Şimdi îmân alabildiğine mü´minlerin kalblerinde yerleşmiş- ken, sen dünyâya mı rağbet edeceksin?" deyip ilerledi... Ve şehîd olup cennete girdi... işte şimdi de bayrağı Cafer aldı. Şeytan ona da musallat olup aynı vesveseleri vermek istedi ise de, o da Zeyd gibi bu ves veseleri red ederek ilerledi... Nihayet o da şehîd düştü ve cennete gitti... Sonra bayrağı Abdullah bin Ravâha aldı ve o da diğerleri gibi şehîd oldu... Şu farkla ki, onun Önceki iki arkadaşı koşarak cennete giderken Abdullah, yan yan cennete giddi..." Hz. Peygamber´in bu sözü ashaba ağır geldi... Dediler ki: "Ey Allah´ın Resulü, onun itirazı ne idi ki, böyle oldu?" Hz. Peygamberin cevabı ise şöyle oldu: "O savaşırken yara alınca geri döndü ve savaşı bırakmak istedi. Sonra toparlanıp kendi kendini azarlayarak cesarete geldi ve savaşıp şehîd oldu... Cennete girdi ve fakat arkadaşlarının derecesine ulaşamadı..."

îbn-i Sa´d´ın Salim bin Ebu´l-Ca´d tarikiyle Ebû Amir el-SahabVden şöyle bir rivayeti var: "Peygamber (s.a.v.)´e Cafer ve arkadaşlarının haberi geldiği zaman çok üzüldü... Sonra tebessüm ettiler. Bunun sebebi sorulduğunda şöyle buyurdular: Ashabımın ölümleri bana çok hüzün vermişti... Nihayet onları cennette karşılıklı

kürsîlerde kardeşâne oturduklarım gördüm de sevindim... Fakat içlerinden birinin biraz yan çizdiğini görüp kılıcı ve ölümü hoş karşılamadığını anladım... Cafer´i ise iki kanadıyla uçarken gördüm. Kanadlan ve ayakları, şehitlik kanma bulanmış vaziyette idi..."

îbn-i îshâk, îbn-i Sa´d, Beyhakî ve Ebû Nuaym Esma bint-i Amîs´ten rivayet ederler. O şöyle der: "Peygamber (s.a.v.), benim yanıma geldi ve bana: "Haydi Cafer´in oğullarını bana getir!" dedi. Ben de onları getirdim. Peygamberimiz onları kucaklayıp sevdi, okşadı ve kokladı... Her iki gözünden yaşlar döktü... Ben bunun üzerine kendisine: "Ey Allah´ın Resulü, niçin ağlıyorsunuz? Size Cafer ve arkadaşlarından bir haber mi ulaştı?" dedim. O da bana cevâbında: "Evet, onlar bugün savaşırken şehîd oldular" buyurdu."

Vâkidi, Beyhakî ve îbn-i Asaklr Abdullah bin Cafer´den şöyle naklederler: Ben, Peygamber (s.a.v.)´in anama gelip de babamın şehid düştüğünü haber verdiğini hatırlıyorum? O vakit Resûlüllah buyurmuştu ki:

"Ben sana müjde ediyorum! Allah, Cafer´e iki kanat verdi, o da bu iki kanadıyla cennete uçmaktadır!"

"Resûlüllah Efendimiz bize geldiği vakit ben, kardeşime ait koyunlara kakıyordum. Peygamberimiz bunu görerek şöyle dua buyurdular: "Allah´ım, onun malına bereketler ihsan eyle!" O´nun bu duasından sonra her malımda bereket oldu... Ne aldım ve sattımsa, son derece berekete nail oldum?"

Buharı îbn-i Ömer´den şu haberi rivayet eder: "Peygamber (s.a.v.), Cafer´in oğlu Abdullah´ı gördüğü zaman: "Selâm sana, ey iki kanad sahibi Cafer´in oğlu!" diyerek selam verirdi..."

Hâkim sahih olduğunu söyleyerek Ebû Hüreyre´den şöyle bir rivayet nakleder: "Resûlüllah (s.a.v.) buyurdu ki: "Ben, Cafer´i cennette uçan bir melek olarak gördüm. Ayaklarından da kan damlıyordu... Zeyd´i ise ondan daha geri mertebede gördüm. Sebebini sorduğumda, "Zeyd, mertebe bakımından Cafer´den geri değildir, fakat Cafer sizin yakınınız olduğu için ona daha büyük bir mertebe lutfedilmiştir" denildi..." [127] (Hâkim´in bu hususta îbn-i Abbas´tan da bir rivayeti bulunmakta ise de, o da aynı mealdedir...) [128]

[126] Bu, adı geçen yahudi kimdir, hangi kabiledendir, Peygamberimiz´in yanma niçin gelmiştir? Bütün bunlar belli değil... Ayrıca bu Mûte Savaşından önce, Hz. Peygamber bütün Yahudileri mahkum etmiştir... Onlardan bin, hangi cür´et ve cesaretle Peygamber´ın Mescidi´ne girebilir? Hiç izin almadan O´nun huzurunda böylece nasıl konuşabilir? Sonra bu yehudî, peygamberimiz tarafından ismi zikredilenler arasında niçin yalnız Zeyd´e nasihatta bulunmaktadır? Bütün bunlar, bizim bu rivayete itimâd etmememizi gerektiren cihetlerdir... Bir komutanın Peygamber ismini zikretti diye, şehîd olması gerekmez... Bu bir ihtiyad tedbiri idi...

[127] Cafer, beşeriyetten çıkıp melekliğe inkilâb etmemiştir... Fakat O, iki kolunu Allah yolunda kaybettiği için, Allah da kendisine iki kanat vermiştir... O da bu iki kanatla uçarak cennete gitmiştir... Bunun için de kendisine "Câîer-i Tayyar" denilmiştir. İşte bu hakîkati, bu noktanın dışınataşırmamalıyız... Cafer´in, peygamberimizin yakını olduğu için daha büyük mertebeye nail olduğunu söylemek veya kabul etmek, doğru değildir... Cafer, Allah yolunda savaşmakta, gerçekten her iki arkadaşından da daha şecî ve kahraman olduğu İçindir ki, mertebesi onlardan yüksek olmuştur... Nitekim Saîd bin Müseyyeb´İn rivayet ettiği bir hadiste de bu husus, açıkça belirtilmiş bulunmaktadır

[128] Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 1/456-458.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın