Peygamberimizîn Gönderildiği Sırada Putların Devrilmesi Ve Kisra´nın Başına Gele

Peygamberimizîn Gönderildiği Sırada Putların Devrilmesi Ve Kisra´nın Başına Gelenler

îbn-i îshak ve Ebû Nuaym Vehb bin Münebbih´ten şu haberi nakletmişlerdir: "Yüce Allah Peygamberimiz´i gönderdiği zaman, Sâsânî sarayında oturmakta olan Kisrâ sabah uyanınca, saray takının kırıldığı ve Dicle´nin korkunç bir şekilde taşdığım görmüş... Bundan endişelene rek kâhinleri, müneccimleri ve sihirbazlarını toplayıp bu olayların neyin alâmeti olduğunu açıklamalarını istemiş. Halbuki onların o gün bütün ilimleri ve oyunları alınmış kendileri tam manası ile şaşırıp kalmışlardır. Zira o gece sahrada geceleyen; Hicaz´dan bir ışığın çıktığını ve tâ doğuya kadar uzandığını görür ve bunun yorumunu: "Eğer şu gördüğüm doğru ise, Hicaz´dan bir sultan zuhur edecek ve doğuya mâlik olacaktır. Yeryüzü kendisinin önderliğinde büyük hayırlara ve bereketlere kavuşacaktır!" şeklinde yapar... Biraz sonra da kâhinlerin, müneccimlerin ve sihirbazların tutukluğu ve şaşkınlığı geçmiştir. Birbirine bakıp: "Her halde farkındasınız, bize bu tutukluk, muhakkak semavî bir emir ve iş sebebiyle gelmiştir. Bu da ancak, gönderilmiş bir peygamber olabilir ve bu peygamber, şimdiki dini ve idareyi kırıp atacaktır!"

Vâkıdl ve Ebû Nuaym Ebû Hüreyre´den şu haberi nakletmişler dir: Peygamber Efendimiz gönderildiği zaman bütün putlar devrilmiştir. Buna şaşıran şeytanlar, reisleri İblîs´e giderek durumu haber vermişler.

İblîs, "bunun, gönderilmiş bulunan bir peygamber sebebiyle olduğunu" söylemiş. Şeytanlar O´nu aramaya koyulmuşlar s a da bulamamışlar... Reislerine haber vermişler. îblîs bizzat kendisi aramaya çıkmış ve O´nu Mekke´de bulmuştur ve şeytanlara hitaben: "Ben O´nu Mekke´de buMum, yanında Cibril de vardı" demiştir..[4]

Ebû Nuaym Hılyetü´l-Evliyâ adlı kitabında Mücâhid´den şöyle nakleder. O demiştir ki:

"îblis korku ve dehşete kapılarak dört defa feryad etmiştir:

Birincisi lanete uğradığı zaman,

İkincisi Arza indirildiği zaman,

Üçüncüsü Hz. Muhammed (a.s.) peygamber olarak gönderildiği zaman,

Dördüncüsü ise Fatiha Sûresi nazil olduğu zaman..." [5]

Peygamberimizin Gönderilmesi Hürmetine Cinlerin İlahî Vahye Kulak Hırsızlığı Yapmalarından Semâların Korunmuş Olması

Yüce Allah, Kitâb-ı Keriminde cinler hakkında bilgi veren âyet-i celîlesinde buyuruyor ki:

"Cinlerden bazıları dediler: Biz semâya dokunduk, onu kuvvetli bekçilerle ve alevlerle doldurulmuş bulduk. Ve biz onun dinlemeğe mahsûs olan oturma yerlerinde oturur (gayb

haberlerini dinlemeğe çahşır)dık. Artık şimdi kim dinlemek isterse, kendisini gözetleyen bir alev parçasını bulur." [6]

İmanı-ı Ahmed ve Beyhakî Cübeyr bin Mut´ım tarikiyle îbn-i Abbas´tan şöyle rivayet eder; îbn-i Abbas diyor ki: "Daha önceleri şeytanlar semaya çıkar, ilahî vahyin tecellîsi sırasında ondan bîrşeyler çalmaya çalışır, sonra Yeryüzüne inerler ve bir takım ilavelerle bunları kendi dostlarına fısıldıyarak yaymaya çalışırlardı. Yüce Allah, Muham-med´i (s.a.v.) elçi olarak gönderince, şeytanlar o dinleme yerlerinden kovulup sürüldüler. Bunlar durumu, kendilerinin reisi bulunan İblîs´e haber verdiler, Iblîs: "Muhakkak ki yeryüzünde büyük bir olay olmuştur!" dedi ve derhal askerlerini durumu araştırmaya yolladı. Onlar da aradılar, Meke´ye geldikleri zaman Muhammed´i (s.a.v.) Kur´ân okur halde buldular... "Vallahi olay budur!" dediler ve dönüp îblis´e haber verdiler." İslâmiyet devri başladıktan sonra içlerinden kim buna teşebbüs edecek olursa, muhakkak ateşten bir alevle imha edilir... Bâzan öldürmeyip yüzünü, yanıbaşlarını ve ellerini yaktığı da olur..."

Yine îbn-i Abbas´tan Beyhakî, İbn-i Sa´d ve Ebu Nuaym´in rivayetleri de şöyledir: "Cinlerden her bir kabilenin semâda gaybî haberi dinleme ve kulak hırsızlığı yapma yeri vardı. İlâhî vahiy1 den çaldıkları nı kendilerinin dostları olan kâhinlere ulaştırırlardı. Vaktaki Allah Muhammed´i (a.s.) gönderdi, cinlerin bu dinleme işi sona erdi. Kâhinlerin cinlerden aldıkları ilaveli ve karışık haberler kesilince, Araplar da telâşa kapılarak (kıyamet yakındır diye korkarak), develerinden, sığır veya koyunlarından her gün birini boğazlamaya, başladılar... İblis: "Muhakkak yeryüzünde büyük bir olay olmuştur!" dedi ve arz´in her tarafından bir toprak parçası getirilmesini askerlerine emretti. Getiri len toprak parçalarım bir bir koklayarak teftiş ediyordu. Sıra Mekke toprağına geldi, onu koklaymca: "İşte olay burada meydana gelmiştir, koşup bakınız!" dedi. Askerleri sür´atle Mekke´ye gittiler ve gördüler ki, Resûlüllah (s.a.v.) Kur´ân okumaktalar..: Durumu işte böylece öğrenmiş oldular."

îbn-i Sa´d, Utbe bin Muğira´nın oğlu Yâkûb´dan nakleder. O demiştir ki: "Cinler dinleme yerlerinden sürülüp kâhinlerin haberleri kesilince, bundan ilk defa korkuya kapılan Tâif deki Sakîf kabilesi olmuştur. Onlar Amr bin Ümeyye´ye gelerek: "Ne oluyor?" diye danıştı lar. O da: "Evet, haberim var... Fakat bekleyiniz," eğer bildiğiniz yıldızların yerlerinden oynayıp dağıldığını görürseniz, bilinizki bu bütün dünyanın ve yaratılmışların sonudur... Eğer daha önce bilmediğiniz bir yıldız doğarsa, biliniz ki bu, Allah´ın irâde ettiği bir şeydir ve bir peygamber gelecektir. Araplar içinden çıktığı zaman, duyulup konuşulacaktır" demiştir."

îbn-i Sa´d ile Ehû Nuaym´in İmam-ı Zührl´den sevkettikleri bir rivayete göre, Zührî demiş ki: "Daha Önceleri vahiy, cinler tarafından dinleniyordu. İslâm´ın gelmesi ile birlikte bu menedildi. Esed oğulları kabilesinde Suayr adında bir kadın vardı. Onun cinlerden bir arkadaşı bulunuyordu. Cin arkadaşı yine bir gün kendisine geldi ve acı acı feryad etmeye başladı: "Eyvah, haram dostluklar kaldırıldı, köle muamelesi yapmak yasaklandı, öyle büyük bir emir geldi ki, dayanılmaz derecede... Haberin olsun Ahmed zuhur etti, zina da haram kılındı!..."

Beyhakl´nin tahricine göre yine îmarn-ı Zührî diyor ki: "Yüce Allah, cinlerin ve şeytanların işine son verdi, onları semadaki haber dinleme yerlerinden sürüp uzaklaştırdı. Kâhinlik de sona erdi. Biliniz ki, islâm´dan sonra kâhin de yoktur, kehânet de yoktur!..." (Nâfi bin Cübeyr´in bir sözü de, bu mealdedir.)

Vâkıdî ve Ebû Nuaym Atâ tarikiyle îbn-i Abbas´tan şöyle rivayet eder; "Şeytanlar vahyi dinlerlerdi. Allah, Sevgili Peygamberimiz´i gönderince onları bundan menetti. Şeytanlar toplanıp îblîs´e şikayete gittiler. îblîs: "Muhakkak bir şey oldu!" dedi ve Ebû Kubeys dağının tepesine çıkarak etrafı gözetledi. Peygamber Efendimiz´in Makâm-ı ibrahim´in arkasında namaz kılmakta olduğunu gördü. Gidip O´nu orada boynunu kırmak istedi. Bu maksatla oraya geldi. Efendimiz´in yanında Cibril de vardı ve Iblîs´in yaklaştığını görünce ona Öylesine kuvvetli bir tekme attı ki, onu tâ uzaklara gönderdi..."

(Vâkıdî ve Ebû Nuaym´in Mücahid´den olan rivayetleri de aynen bunun gibidir...)

Ebû Nuaym´in Haccâc el-Savvâftan naklettiği haberde de şöyle denilmektedir: "Sabit el-Bünâi Enes´ten nakleder. O demiştir ki: "Yüce Allah, Peygamber´i (s.a.v.) gönderdiği zaman, îblîs O´na kötülük etmek istemişti. Bu maksatla yaklaştığında Cebrâîl kendisine öyle bir darbe indirdi ki, onu tâ Ürdün vadisine fırlattı..."

(Ebu´ş-Şeyh, Taberânî ve Ebû Nuaym´in Osman bin Matar´dan, onun Sâbit´ten, onun da Enes´ten naklettiği haber ise şöyledir: Peygamber Efendimiz namazın secdesinde idiler, iblis gelip boynunu çiğneyerek kırmak istedi. Cebrail Iblîs´e karşı bir üfledi, onu tâ Ürdün vadisine fırlattı... [7]

[4] Bu husustaki Jbr.-İ Abbas´tan gelen sahih rivayet şöyledir: Daha önceleri cinler vahiy konusunda kulak hırsızlığı ederler ve ona birçok şeyler de ilave ederlerdi. Peygamber Efendimiz gönderildiği zaman onlar bundan menolundular. Eğer yine böyle yapmak istiyen olursa, semavi bir alev gönderilerek yakılır oldu. Bunun üzerine cinler iblis´e gidip şikayetçi oldular, İblis kendilerine: "Bu muhakkak meydana gelen büyük bir şey sebebiyledir" dedi, durumu araştırdı, Peygamberimiz sebebiyle olduğunu anlayıp onlara haber verd

[5] Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 1/190-191.

[6] Cin suresi, 8-9

[7] Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 1/191-193.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın