Gaybî Haberlerle İlgili Mucizelerden Bazıları

Gaybî Haberlerle İlgili Mucizelerden Bazıları

Sahihtir kaydiyle Hakim îbn-i Mes´ud´un şöyle dediğini nakleder: "Birgün bizler, Peygamber´in (s.a.v.) yanında idik. Peygamberimiz bu-yurdulr ki:

"Az sonra ehl-i cennetten olan bir adam buraya gelecektir!"

Peygamberimiz böyle buyurdu, az sonra da Ebu Bekir çıkageldi. Selam verdi ve oturdu. [20]

îmam-ı Ahmed, Amr Îbnü´l-As´ın şöyle dediğini rivayet eder: "Pey gamber (s.a.v.) buyurdu: "îşte şu kapıdan ilk girecek olan zat, cennet ehlindendirî" O´nun böyle buyurmasından sonra Sa´d bin Ebu Vakkas kapıdan içeri girdi."

Ebu Yâlâ, îbn-i Adiyy, Beyhaki ve îbn-i Asâkîr îbn-i Ömer´den şu haberi verirler: "Bizler, Peygamber´in (s.a.v.) yanında oturuyorduk. Peygamberimiz bu sırada buyurdu ki: "Şu kapıdan, az sonra cennetlik lerden biri içeri girecektir!" Peygamberimiz´in böyle buyurmasından az sonra, Sa´d bin Ebu Vakkas içeri girdi." [21]

Ahmed, Bezzâr, Taberânî Cabir bin Abdullah´ın şu haberini nak lederler: "Bir gün Peygamber (s.a.v.), Sa´d bin el-Rebi´i ziyarete gitmişti. Peygamberimiz oturduğu zaman, bizler de O´nun etrafına oturduk. Bu sırada Efendimiz buyurdular ki: "Şimdi buraya cennetliklerden biri ge lecektir!" Baktık Ebu Bekir geldi. Sonra Peygamberimiz yine Öyle bu yurdular. Bunun üzerine de Ömer geldi. Peygamberimiz yine böyle buyurdular, az sonra da Osman geldi. Sonra yine Peygamberimiz: "Az sonra buraya cennetliklerden biri gelecektir! Ey Allah´ım, bu gelecek o-lanı dilersen Ali eylersin!" buyurdu. Az sonra da Ali çıkageldi. [22]

Taberânî, Ebu Rafi´in hanımı Selma´dan şu haberi nakletmektedir: "Bir gün ben, Peygamber´in (s.a.v.) yanında bulunuyordum. Peygambe rimiz bu sırada buyurdu ki: "Az sonra, muhakkak cennetliklerden bir adam buraya gelecektir!" Derken ben ayak sesleri duymaya başladım.

Bu ayakların sahibi Ali idi ki, çok geçmeden oraya teşrif etmiş oldular."

îbn-i Sa´d, Abdurrahman hin Sabit´ten şu haberi verir: "Bir gün Peygamber (s.a.v.), Kelb kabilesinden bir kadını istetti. Bu maksadla kadım görmesi için Aişe´yi göndermişti. Aişe, gidip kadını gördü ve dön dü. Dönüşünde Hz. Peygamber ona sordu: "Ey Aişe, sen o kadını nasıl gördün?" dedi. Aişe ise verdiği cevabta: "Ben o kadını güzel görmedim" dedi. Peygamberimiz de Aişe´ye dedi ki; "Sen o kadının yanağında bir ben gördün ve bu sırada onun güzelliğinden dolayı ürperdin değil mi?" buyurdu. Aişe de bunun üzerine: "Ey Allah´ın Resulü, bir şeyi sizden saklamak mümkün olmuyor" demek zorunda kaldı." [23]

(Hatıb, îbn-i Asâkîr, îbn-i Sabit tarikiyle Aişe´den şu haberi verir ler: "Peygamber (s.a.v.) beni, nikahına almak istediği bir kadını görmem için göndermişti. Ben de dönüşümde, o kadını beğenmediğimi söylemiş tim. Peygamberimiz ise bana: "Sen, o kadının yanağında bir ben gördün ve onu gördüğün sırada kıskandın da başındaki saç örgülerin titredi!" buyurdu. Ben de kendisine durumu itiraf ederek: "Ey Allah´ın Resulü, bir şeyi sizden gizlemeye kimin gücü yeter ki?" cevabını verdim.")

Ebu Yâlâ sahih bir senedle Enes´in şöyle dediğini nakleder: "Pey gamber (s.a.v.), öfkeli olarak evinden çıktı ve insanlara şöyle hitab etti: "Bugün sizler ne sorarsanız sorunuz, muhakkak onun cevabını verece ğim!" Biz bu sırada, Cebrail (a.s.)´ın O´nunla beraber olduğu kanaatinde idik. İçimizden Ömer dedi ki: "Ey Allah´ın Resulü, bizler cahiliye dev rinden yeni çıkmış bulunuyoruz. Sen, bizim kurs urlarımıza bakma, biz leri affet, Allah da Senden yana bağışlamada bulunsun!" [24]

Yine Ebu Yâlâ, fena olmayan bir senedle îbn-i Ömer´den şu haberi nakleder: "Ben, Peygamber´in (s.a.v.) şöyle dediğini işittim: "Kureyş´ten şu topluluk, insanlar kendilerini dinden menetmediği müddetçe huzur ve güven içinde bulunacaktır!" Bu sırada adamın biri: "Ey Allah´ın elçisi, ben cennetlik miyim, yoksa cehennemlik miyim?" diye sordu. Peygam berimiz kendisine: "Sen cennetliksin" dedi. Sonra bir başkası ayağa kalkıp: "Ben cennetlik miyim, yoksa cehennemlik miyim?" dedi. Pey gamberimiz de: "Sen cehennemliksin" buyurdu. Sonra yine buyurdular ki: "Ey nas, ben sizlere bir şey sormadıkça, siz de bana bir şey sormayı nız! Eğer, cenazelerinizi defnedecek kimseler bulunmayacak şekilde he lak olmanızdan korkmasam, kimlerin cehennemlik olduğunu sizlere bir bir haber verirdim. Ben, bunu haber vermekle emrolunsaydım, muhak kak haber verirdim!"

Deylemi îbn-i Ömer´den şöyle rivayet eder: "Yemen´de zuhur eden yalancı peygamber Esved el-Ansi´nin öldürüldüğü gün, Peygamber´e (s.a.v.) semadan haber geldi. Bunun üzerine, O, dışarı çıkıp ashabına hitaben: "Bu gece Esved katledildi, onu mübarek bir ev halkından mü barek bir adam katletti!" buyurdu. Ashab: "Onu kim katletti?" diye sor du. Peygamberimiz de: "Onu Firuz katletti!" buyurdu. [25]

Hafız Abdul-Ganiyy bin Said, el-Mübhemat adlı kitabında Med-luk´tan şöyle rivayet eder: "Damdam bin Katade´nin bir oğlu dünyaya gelmişti. Çocuğun rengi siyahtı. Çocuğun anası ise Ücel Oğullarındandı. Damdam, durumdan kuşkulanarak Hz. Peygamber´e şikayete geldi. Peygamber (s.a.v.) de kendisine dedi ki: "Senin deven var mıdır?" O: "Evet" dedi. Peygamberimiz: "Devenin rengi nedir?" dedi. O: "Kırmızı-siyah" dedi. Peygamberimiz: "Bu karışık renkler ona nereden gelmiştir?" dedi. O da: "Bir damar çekmiştir" dedi. Peygamberimiz de ona: "Öyleyse senin yeni doğan çocuğunda da bir damar çekmiştir" buyurdu.

Medluk der İd: "Daha sonra çocuğu doğuran kadının kabilesi olan Ücel Oğullarından bazı yaşlı kadınlar geldiler ve bu kadının ninesinin siyah olduğunu haber verdiler."

(Bu hadîsin aslı, Buharı, ve Müslim´de Ebu Hüreyre´den rivayet edilmiştir.)

îbn-i Asâkır Ebu Hüreyre´den nakleder: "Bir adam vardı. Pek hayır işlemez, çok amelde bulunmaydı. Derken bu adamcağız vefat etti. Pey gamber (s.a.v.) de buyurdu ki: "Biliyor musunuz, Allah o adamı cenneti ne koydu." İnsanlar bundan hayrete düştüler. İçlerinden biri kalkıp evine gitti ve hanımına, onun Allah için olan amelinden sordu. Kadın da dedi ki: "Onun fazla bir ameli yoktu. Fakat o,.müezzinin ezan okuduğu nu her duyuşunda, müezzinle beraber ezanı takib eder, müezzinin söylediklerini söylerdi.´ Vefat edenin hanımından bu bilgiyi alan adam, durumu haber vermek üzere Peygamberimiz´in bulunduğu yere doğru gelirken, Peygamberimiz´in münadisi, Peyganıberimiz´den alman bu husustaki bilgiyi, bu gelen adama duyurmak üzere bağırdı: "Ey kişi, sen durumu sormak üzere merhumun evine gittin, onlara merhumun ame lini sordun, onlar da sana şöyle şöyle söylediler" dedi. Gelmekte olan adam da: "Elbette ben şehadet ederim ki, Muhammed Allah´ın elçisidir!" diyerek karşılık verdi." [26]

[20] Şüphesiz Ebu Bekir, cennetlik olmakla müjdelenen on bahtiyardan biridir. Ken disi için çeşitli münâsebetlerle pekçok müjdeler vâkî olmuştur. O, bu ümmetin el-Sıddîk´ıdır, Peygamberden sonra en faziletli şahsiyetidir. Resûlullah Efendimizin hicrette refîki, Gâr´da yoldaşıdır. Efendimiz´İn sağlığında veziri, vefatından sonra da halîfesidir.

[21] Sa´d, Uhud´da Efendimiz1! cansiperane savunmuştur. Efendimiz ona okları veriyor ve: "At yâ Sa´d, anam-babam sana feda olsun!" Duyuruyordu. O gelirken de: "Bu gelen benim dayımdır, kimin böyle dayısı vardır?" buyururdu. Sa´d, fitnelerin hiç birine katılmamış, hilâfet etrafındaki çekişmelerin hepsinden uzak durmuştur. Kendisini tenkîd eden oğluna da: "Allah; takva, kanaat ve ihlas sahibi kulunu gerçekten sever!" cevabını vermiştir.

[22] Şüphesiz bu dört zât ki bunlar, cihâr-ı yâr-i güzîn efendilerimizdir, bu ümmetin en hayırlı şahsiyetleridir. Âdet ve sünnetlerine uymakla me´mûr bulunduğumuz huiefâ-i râşidîn hazerâtıdır.

[23] Hz. Aişe validemiz, bu sözüyle, "Allah´ın sana bildirdiği bir şeyi, başkaları sen den nasıl saklıyabilirler?" demek istemiştir. Yoksa Peygamberimiz, kendiliğinden gaybı asla bilemez.

[24] Rivayet olunur ki: Ömer Peygamberi m İz" i böyle öfkeli görünce ürpermiş ve: "Ey Allah´ın Resulü, bizler rab olarak Allah´tan, din olarak islâmdan, elçi olarak da Muham-med´den razıyız" demiştir.

[25] Fîrûz ed-Deylemî, vaktiyle İran kralının Yemen´e gönderdiği İranlılardandır. Yemen´den Peygamberimizi temsilci olarak gelmiş, Peygamberimizden hadîsler rivayet etmiştir. Osman´ın halifeliği zamanında vefat etmiştir

[26] Müezzine icabet etmek, şüphesiz tergîb edilmiş sünnetlerdendir. Fakat bunu yanlış anlamamak lâzımdır. Yâni adamın bu sayede cennetlik oluşu; sırf müezzine icabeti sebebiyle değildir. Müezzine bu şekilde icabet öden kişi, o vaktin namazını kılmamış olsa, veya farzları ihmâl, kebâiri irtikâb odiyor bulunsa; bu takdirde dahî müezzine icabeti kâfidir denilebilir mi? Bahsi geçen adam, kuvvetle muhtemeldir ki, ezana olan saygı ve sevgisi se bebiyle ölümünden önce bir güzel tevbe etmiş, Ölürken de ezandaki şehâdetİ söyleyerek ölmüştür ve bu yüzden cenneti kazanmıştır. Bizim bu sözümüz, bu rivayetin sıhhati halindedir. Aksi halde, amellerin faziletlerine dâir rivayetlerin pek çoğunun zayıf olduğu bilinen husus lardandır. Hele zayıf bir habere güvenip dayanmak ve bu yüzden aldanmak, hiç de isabetli bir hareket olamaz. (Muhakkik, "pek çoğu" derken, elbette bütün hadisleri kasdetm et mekte dir.)

Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 2/203-205.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın