Ağacın Peygamberimize Doğru Gelişi

Ağacın Peygamberimize Doğru Gelişi

îbn-i Ebû Şeybe, Ebû Yûlâ, Baremi, Beyhaki ve Ebû Nuaym el-A´meş tarikiyle Ebû Süfyan´dan, O da Enes´ten şöyle rivayet ederler: "Cebrail Peygamber Efendimiz´e geldi, kendileri bu sırada Mekke dışında idi ve Kureyş tarafından kanlrr içinde bırakılmıştı. Cebrail: "Bu hal nedir?" diye sordu. Peyga^erimiz de: "Kuroyş beni kanlar içinde bıraktı" dedi. (cebrail peygamberimize teselli için: "Bir mucize görmek ister misiniz7" diye sordu, peygamberimi.´! de "Svot" dedi. Cebrail: "Şu ağacı çağır" dedi. O da çayırdı. Ağaç.yeri yararak gelip Peygamberimi zin önünde durdu. Cebrail: "Emret de yerine gitsin!" dedi. O da yerine gitmesi için ağaca emretmiş, ağaç da yerine dönmüştür. Bu olay üzerine Peygamberimiz: "Bu kadarı bana yeter" demiştir. [5]

Beyhaki Hasan-ı Basri´den rivayet eder: "Peygamberimiz Kureyş´in kendisini yalanlamaları sebebiyle son derece üzülmüş ve Mekke´den dışarı çıkarak bazı dağ yollarında yürümeye başlamıştı. Bu sırada: "Ey Rabbim, bana teselli olacağım ve kendisiyle üzüntüden kurtulacağım bir şey göster!" diye niyazda bulunmuş. Kendisine, karşısındaki ağacın hangi dalını isterse yanma gelmesi için çağırması hakkında vahiy gelmiş. O da çağırmış. Bunun üzerine dal ağacından ayrılarak O´nun yanma gelmiş. Peygamberimiz o dala yerine gitmesini emretmiş, dal da yeri yararak geri dönmüş ve âit olduğu ağaçla birleşmiştir. Bunun üzerine Resûlullah Efendimiz´in nefsi itmi´nan bulmuş ve Allah´a hamdederek Mekke´ye dönmüştür."

îbn-i Sa´d, Ebû Yâlâ, Bezzâr, Beyhaki ve Ebû Nuaym güzel bir sened ile Hasan-ı Basri´den, o da Ömer Îbnü´l-Hattâb (r.a.)´ten rivayet ederler. Şöyle ki: "Peygamber Efendimiz Mekke´den çıkıp Hacûn tarafın da bulunuyordu, oldukça üzgün idi. Müşriklerin ezalarını hatırlıyor ve: "ilâhi, bugün bana öyle bir ayet göster ki, bir daha üzülmeyecek şekilde kalbim itmi´nana ersin!" diye dua ediyordu. Bu sırada kendisine "Vadideki ağaçlardan birini çağırması" emredildi. O da çağırdı. Ağaç yeri yararak geldi, O´nun önünde durdu ve kendisine selâm verdi. Sonra Peygamber ağaca: "Yerine dönmesini" emretti. Ağaç da geldiği gibi yerine döndü. Bunun üzerine Peygamber (a.s.): "Bu tecelliden sonra, beni yalanlamalarına hiç de aldırmam!" dedi."

Ebû Nuaym Câbir´den naklediyor, O demiştir ki: "Müşrikler Peygamber´e (s.a.v.) eziyet ediyorlardı. Cabrâil gelerek Peygamber´i aldı ve Mekke´nin dışına çıkardı. Ağaçlık bir vadinin kenarından geçerlerken Peygamberimiz´e hitaben: "Ağaçlardan hangisini istersen çağır!" dedi. Peygamberimiz de bir ağacı çağırdı, ağaç geldi ve O´nun önünde durdu. Bunun üzerine Cebrail: "Ey Peygamber, gerçekten sen hak üzeresin!" dedi." [6]

[5] Peygamber Efendimiz Allah´ın izni olmadıkça Mekke dışına çıkamazdı. Ayrıca Allah´a olan büyük imanı ve iman ndaki yakîrv sebebiyle, böyle bir mucize görmeye de ihtiyaç duymazlardı Bezzâr´m Buroyde´den olan rivayetinde, böyle bir mucize gösterilmesini İsteyenin, Peygamberimizin yanına gelen bir adam olduğu ve kendisine böyle bir mucizenin gösterildiği kaydedilmekte ise do, bu rivayet Oo zayıf bir rivayettir. Râvıleri arasında, Salih bin Hayyân vardır

[6] Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 1/216-217.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın