Köylünün biri, çok sevdiği öküzünü ahırına bağladı. Gece olunca, aslan gelip öküzü yedi. Karnını doyurmanın getirdiği rehavetle, öküzün yerine yattı. Köylü gece vakti ahıra geldi. Her taraf karanlık olduğu için eliyle yoklayarak öküzünü aramaya başladı. Aslanı bulunca öküzünü bulduğunu zannetti. Sevinçle sağını solunu okşamaya başladı. Bunun üzerine aslan, ''Eğer ortalık aydınlık olsaydı, beni korkusuzca okşayan bu adamın ödü patlar, yüreği kan kesilirdi. Beni öküzü zannettiği için böyle rahat rahat okşayıp, seviyor'' diye düşündü.
***
Nefsini tanımayan, hilelerini bilmeyen kişi gece karanlığında öküzünü sevdiğini zanneden kişi gibidir. Aslanın bir vuruşta insanı parçaladığı gibi, nefsânî arzular da insanı cehenneme götürür. Mürşid-i kâmil aydınlığı temsil eder. İnsanın nefsini tanıyıp, terbiye etmesine vesile olur.

Nefsini tanımayan, hilelerini bilmeyen kişi gece karanlığında öküzünü sevdiğini zanneden kişi gibidir. Aslanın bir vuruşta insanı parçaladığı gibi, nefsânî arzular da insanı cehenneme götürür.

Nefis gerçekten çokça kötülüğü emreder, Farkına bile varmazsın seni cehenneme götürürken, şeytan da süsler nefsinin yaptıklarını, çekici kılar. Bİr de bakmışın ki nefsin hapsetmiş seni, Rabbinden ayırmış.İşte o an farkına varırsın aslında onun öküzün değil bir aslan olduğunun, ama iş işten geçmiştir, aslan pençeleri ile yere sermiştir seni. Nefsi küçük görmemek gerek, üzerine üzerine gitmek gerek.

Rabbim bizleri nefsimizin şerrinden muhafaza eylesin inş.