Yüzondördüncü Mektup

YÜZONDÖRDÜNCÜ MEKTUP

(Hasmı) dünürü hoca Muhammed Baki’ye. Kerimesi ve şeyhin zevcesi ziyaretine gitmesinin tehirinden dolayı özür dilemesi, gecikme sebebinin beyanı, kerimesine havale etmesi ile buna benzer mes’eleler hakkındadır.

ALLAH’IN ADIYLA BAŞLARIM

Kainatta hiç bir şey yok ki, onu hamd ile tesbih etmesin. Salat ü selam efendimiz Muhammed’in, (Sallallahü aleyhi ve sellem) bütün al ve ashabının üzerine olsun!
Bundan sonra bu mektub, (Ahmed’in) efendisi, Üstadı, a’zamın (Kuddise sirruh) torunu Molla Muhammed Baki’yedir. Dünya ve ahiret te Allah’a manevi yaklaşması artırılsın! Kendisi ve ev halkı afetlerden selamette bulunsun!

(Ahmed) ayakkabılarınızdan öper, duanızı dileyerek, size dua eder Hikmetullah ile kardeşlerinin gözlerinden öper. Ev halkınızın da ayak kabılarından öperek hepsinden dua diler. Bu taraftakiler de ellerinizden öper, duanızı dilerler.

Sonra yüce huzurumuza şu arz edilir ki, kerimenizin ziyaretinize gelmesi çok gecikti. Gönderilmesine gayet arzumuz olduğu halde, Allah nasib eylemeyip, belki Allahü tealanın kaderi onu gelmekten men etmiştir. Nitekim kerimeniz de, hayvana binmeye kudreti olmadığını size bildirir. Kul tedbir görür, halbuki Allah başka bir şey takdir eder. Tedbirimiz aziz ve yüce Allah’ın takdirine uygun olmadı. Bu duruma karşı da Allah’a hamd olsun!

Gerçekten biz Allah’ın kuluyuz ve ona döneriz (öleceğiz). Genel olarak Üstad-ı a’zam evlâdının ellerinden öper, hepsinden ve yüce kapı eşiğinde bulunanlardan dua taleb ederiz.

Allah, efendimiz Muhammed’in, (Sallallahü aleyhi ve sellem) âl ve ashâbının üzerine salât ü selam eylesin!
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın