Yüzkırkikinci Mektub

YÜZKIRKİKİNCİ MEKTUP

Halep’de mukim dostu El-Hac Molla Hafci’ye. Amcasının vefatı dolayısiyle taziyesi, ölüm hazırlığı her mükellefin (Allah’ın emir ve nehiyleriyle yükümlü olanın) üzerine vacib olduğu Kul, Hak sübhanehü ve tealanın fiiline razı olmasının, ölümden ibret alıp müttaiz (vaazlanması)nın, Ahiret zahiresini hazırlamasının ölüye dua ve sadaka yapılmaktan unutulmamasının gerektiği hakkındadır.

ALLAH’IN ADIYLA BAŞLARIM

Yaptığı işlerden sorumlu olmayan Allah’a hamd olsun. Salat ü selam, Aleme rahmet için, Peygamber olarak gönderilen efendimiz Muhammed’in (Sallallahü aleyhi ve sellem) dinin temellerini takviye eden Al ve ashabının üzerine olsun!

Besmele, hamd ve salavattan sonra, şu denir ki, Bu mektub, ilim ve tarikat hizmetçisi olan Ahmed’den, Allah için kardeşi ve dostu muhterem El-Hac El-Haremeyn Seyyid El-Hac Mahfuz’adır. Allah, onu belalardan koruyup sevdiği ve razı olduğu işlere muvaffak eylesin. Dehşetli musibetinizin haberi, bize ulaştı. «Biz Allah’ın kullarıyız ve gerçekten ona döneceğiz.» diye varid olan duada bulunduk ve yüce Allah’tan sizlere sabır ve büyük ecir diledik.

Ey kardeş, şübhesiz ölüm musibetlerin en büyüğüdür. Ondan gafil olmak, ondan daha büyük bir musibettir. Öyle ise, ona, fıkıh Alimlerinin kitablarının cenaze bahsinde yazdıkları üzere hazırlık yapması, her mükellef olan kimsenin üzerine vacibdir. Bilhassa, insan kendi hasımları ve onunla alış veriş yaptığı kimse ile helallaşması gerekir.

Rahmetli Hacı Abdullah’ın vefatının musibeti, ciddeıı çok şiddetli ve tahammülü zor ise de, lakin kul, Hakk sübhanehü tealanın yaptığına razı olması zorunludur. Çünkü bizler dünyada ebedi kalmak için yaratılmadık. BeIki, Allah yolunda çalışına için yaratıldık. Dolayısiyle çabalamamız layıktır. Hele ölüm, ölen kimse için musibet değil, belki kendi dostu olan aziz ve yüce Allah’ın huzuruna çıkması vardır ki, acaba Allah ona ne gibi bir muamelede bulunur?

Ey kardeş! Ölümden bizim alacağımız hisse, ondan ibret almaktır. Ölümden ibret alıp ondan kendine bir ders alan, onda, herkesin gideceği bir yol olup da kimse ondan kurtulamıyacağını bilerek, evliyaları sevmeyi, Allah’ın emir ve nehiylerine imtisal etmeyi rahatına sebeb eden kimseye ne mutlu, ne mutlu ölümden ibret almayan kimse, zararlıdır.

Allah’ın rahmetine nail olunanın bizdeki nasibi ise, kendisine mağfiret dilemektir. Allahım, onu (ölüyü) bağışlayıp ona rahmet eyle!

İbni Abbas’dan (Allah ondan ve babasından razı olsun) merfu olarak rivayet edildi: «Ölü, suda boğulmak üzere olan biri gibidir. Babasındaıı, anasından, kardeşinden gelecek bir duayı beklemektedir. Ona bir dua gelince, nezdinde dünya ve dünyadaki şeylerden daha sevimlidir.»

Rahmetli Hacı Abdullah, amcanız olduğundan, size yaptığı iyiliğe karşı, kendisine ihsan olarak ona dua edip, zaman zaman ruhu için sadaka vermeniz, onu unutmayıp ölümünden ibret alarak ölümünüzii de hatırlamanız, külliyetinle Hakk sübhanehü tealanın razı olduğu şeylere yönelmeniz, dünya hayatını gururun sermayesinden başka bir şey saymamanız gerekir.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın