Doksanikinci Mektup

DOKSANİKİNCİ MEKTUP

Temiz rühlu, şeriat-ı Muhammediyye ve Nakşibendiyye tarikatı için gayretli Üstâd-ı a’zamın (Kuddise sirruh) torunu Şeyh Muhammed Ma’sum’a, Hicaz’dan evine döndüğünde ayrılmasına dair hasret etmesi ve vefat eden rahmetli zevcesi için, Şeyh Ma’sum’dan dua taleb etmesi ile diğer mes’eleler hakkındadır.

ALLAH’IN ADIYLA BAŞLARIM

Kainatta hiç bir şey yok ki, onu hamd ile tesbih etmesin. Salat ü selam, Allah’ın yaratıklarının en hayırlısı olan efendimiz Muhammed’in, (Sallallahü aleyhi ve sellem) al ve ashabının üzerine olsun! Yüce efendim, Üstad-ı a’zamın (Kuddise sirruh) torunu El-Şeyh Muhammed Ma sum’un ellerinden öptükten, seyda zadelerin hepsinden dualarını ricasından, ahvalinden sual ettikten sonra, şunu derim ki, onda mülakatımız olup, geçen zaman için bin ah diyerek, ayrılığın üzüntüsünden gözyaşları akmakta, gönül üzüntülü, ciğer yaralı; hatta ayrılık ateşiyle yanıktır.

Beyit :

«Keşke bir gün yine mülakat olsaydı ki: ona ayrılık haletin bize getirdiği üzüntüden haber vereydim. »

Şiir

«Ey Selma (adlı) sevgilimin konakları, selamım üzerinize olsun! Acaba geçen (neş’e) zamanları geri dönecekler midir?»

Beyit:

«Gönüllerdeki karşılık sevgi sabittir. Gerçi cisimler arasında fersahlarca uzun mesafeler vardır. »

Beyit:

«Ah bu ayrılığın istikrarsız sabr ve sükunetin eziyetindeıı (Mahbub göz önünden gidip bizim için artık tefekkür ve hayal oldu.»

Yüce kapı eşiğine, üstadın (Kuddise sirruh) ev halkına çok sevgisi olup vefat eden evladımızın rahmetli annelerine dua etmeleri için, seyda zadelerin hepsinden rica olunur. İşte rahmetlinin bu hasletinden dolayı, biz ve halk ile birlikte vefatına cidden üzüldük.
Keşke selametle eve ulaşmanızı ve gönderilen mektublarımız elinize geçip geçmediğini bilseydik.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın