Medine'm

Esselamu aleykum….
Gittik,gezdik,gördük ve geldik…
İlk olarak Medine’ye gittik.Havaalanından arabalara binip otele doğru yol alırken ta uzaklardan Mescid-i Nebevinin minarelerini gördüm ve mescide yaklaşırken birden Yeşil kubbeyi gördüm.O ilk görüş anı varya kardeşler işte o anı hiçbirşeye değişmem,çünkü vuslatıma,efendime kavuşmuştum. Otele yerleştikten sonra hemen Mescid-i Nebeviye doğru yol aldık.Yeşil kubbeye yaklaştıkça acaba dedim,acaba birisi bu rüyadan beni uyandıracakmı hiç inanasım gelmiyordu sanki bir hayal içerisindeyim. Rüyalarımda göremediğim Mescid-i Nebeviyi canlı canlı ilk defa görüyordum.Belki ilk defa yüzüm bu kadar tebessüm ediyordu.Hele kalbimin tebessümü anlatılamaz.Günler yavaş yavaş geçiyordu.Gittiğim gün çok değer verdiğim insanları aramıştım.En sevdiğim birisine Medinemin akşam ezanını dinletmiştim.Medine’deki 3.günümde kubbenin karşısına geçerek bütün dertlerimi efendimle paylaştım.Hıçkırıklarımla efendime anlatıyordum sıkıntılarımı ve gönlüm huzura erişiyordu birden..Yeşil kubbeden otele yol aldığımda arkama sürekli bakıp Yeşil kubbeyi seyrediyordum.Otel yakın olduğu için bizim odadan bile seyrediyordum.Efendimle hemen hemen hergün dertleşiyordum.Onun maneviyatı derdime deva oluyordu.işte geldik son gecemize kardeşler….
O gece hocamın gece nöbetini ben tutacağım için saat 12 de otelde olmam gerekiyordu erken veda ettim efendime…O ayrılık varya kardeşler işte o ayrılık sanki bir yavrunun anasından ayrılışı gibi.Yürek dayanmıyordu bu ayrılığa…Efendimizin minberim ve evim arasındaki yer cennet bahçesi dediği yerde 2 rekatlık namaz kıldıktan sonra tam yarım saat boyunca hiç susmadan hıçkırıklarla ağladım.Ayrılık çok zordu çok..Oradan kalkıp efendimizin huzuruna gittim.Ellerim bağlı,başım eğik bir şekilde hıçkıra hıçkıra yarım saat boyunca ağlayarak arkamı döndüm ve baki kapısından efedimize son kez bakarak oradan ayrıldım.Otele gidene kadar susmadım ağladım bir çocuk gibi otele vardım nöbeti tuttum ve ihramlara girip otobüslere yerleştik ben o an dışarı çıktım yeşil kubbeye artık uzaktan bakıyordum ve minarelerden bir ses işte o eşi benzeri olmayan bir ses yükseldi.Müezzin ezan okurken dayanamadım yine ağladım hıçkıra hıçkıra sanki gitme diyordu o ses gitme Hami gitme bırakma bizi gitme diyordu ama heyhat gitmem gerkiyordu çünkü beni Beytullah çağırıyordu….
Devam edecek inşaALLAH….
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın