41.bölüm

41.BÖLÜM

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

İnsan bedeninde bulunan cinsleri ve kuvvet çeşitlerini, uzuvlarının

içlerinin başlangıcını ve hayat verici dört nefsi, his ve kuvvet gibi

hizmetçileri olan eşyayı altı madde ile açıklar.

Birinci Madde

İnsan bedeninde olan kuvvetlerin tür ve cinslerini, uzuvların içlerinin

başlangıçlarını kısaca bildirir.

Ey aziz, malûm olsun ki, anatomi bilginleri demişlerdir ki: Kuvvetler ile

fiiller birbirinden anlaşılmıştır. Zira ki, her bir kuvvetin başlangıcı bir

fiil olup, her bir fiil ancak bir kuvvetten çıkmıştır. Şu halde fiiller gibi

kuvvetler dahi iki cins olmuştur ki, biri tabii kuvvetler, biri nefsanî

kuvvetler bulunmuştur. Bu kuvvetlerden her birisi için bir baş uzuv vardır

ki, o uzuv o kuvvetin madeni olup, fiilleri o uzuvdan vücuda gelmiştir.

Tabii cins ki, bitkisel nefs olmuştur. O iki türü içine almıştır. Bir

türünün gayesi, bedeni tedbir ile korumaktır. Bu tür gıda işinde

mutasarrıftır ki, bedenin bekası sonuna dek ona gıda vermiştir. Büyümesi

sonuna dek ona gelişme vermiştir. Bu türün yeri ve fiilinin çıkışı

karaciğer bulunmuştur. ikinci türün gayesi bedenin o türünü korumak

bilinmiştir. Bu tür tenasül işinde mutasarrıftır ki, beden karışımından

meni cevherini ayırıp, ondan Hak'kın emri ile bedenin benzeri

şekillenmiştir. Bu türün yeri ve fiilini çıkışı tenasül organları

bulunmuştur.

Nefsanî cins ki, ona hayvanî nefs denilmiştir. O iki türe kuşatıcı

bilinmiştir. Onun bir türü müdrike kuvveti iki, bir tür hareket kuvveti

bulunmuştur. Müdrike kuvveti ki, iki kısımdır. Birine dış ve birine iç

denilmiştir. Bedenin dışında idrak edici olan beş kuvvettir ki: Duyma,

görme, koklama, tatma ve dokunmadır. Bedenin içinde idrak eden dahi beş

kuvvettir: His, hayal, fikir, vehim ve hafızadır. Bu tür müdrikenin yeri ve

fiilinin çıkışı dimağ bulunmuştur. Ama hareket kuvveti bir türdür ki,

hareketlerin başlangıcı hasebince kısımlara bölünmüştür. Zira ki her bir

adele, bir başka tabiatta yaratılmıştır. Bir tür damarların hareketi olup,

bedenin kirişlerini, titreşim ile kavrama ve salıvermeyle yayan

kuvvetlerdir ki, bunlarla mafsallar yayılıp, uzuvlar hareket kılmıştır. Bu

kuvvetlerin yerleri ve menfezleri adalelere bitişik olan sinirler olmuştur.

Bu hareket kuvvetinin bir kısmı gazap kuvveti, bir kısmı şehvet kuvveti

kılınmıştır.

Hayvanî nef gazabına ârız olan, kavrama bilinmiştir. Şehvet de ona ârız

olan yayılma bulunmuştur. Gazapla şehvetin yerleri ve hareketlerinin çıkış

yerleri yürek kılınmıştır. Hakikatte bütün kuvvetlerin başlangıcı yürek

bulunmuştur. Lakin bu merkezler, nitelendirilen kuvvetlerin fiillerinin

ortaya çıkış yeri bulunduğundan her biri başlangıç yeri adını almıştır.

Nitekim hislerin başlangıç yeri dimağ iken yine her his için tek bir uzuv

olunmuştur. Zira ilk o hissin fiili kendine mahsus o uzuvdan meydana

çıkmıştır. ama bazı tek fiiller, gıdayı hazmetmek gibi, tek bir kuvvet

ile tamam olmuştur. Bazısı yemek iştihası gibi iki kuvvetle kemalini

bulmuştur. Zira ki bu iştiha çekici bir kuvvetle, bir de hem midede konulan

hassas kuvvetle tamam olmuştur. Çekme kuvvetini uzun lif, rutubetle

harekete geçirir. Midenin girişindeki his kuvveti, bu işlemle iştihayı

uyaran siyah köpüğü ekşidir. Zira ik bu hisse bir âfet ârız olsa, acıkma ve

iştiha bâtıl olup gider. Sebeblerin müsebbibi ALLAH münezzehtir. Rablerin

rabbi ALLAH münezzehtir.

İkinci Madde

insan bedeninde olan tabii nefsi ve bitkisel nefsi, bunların hizmetçileri

bulunan kuvvetleri ayrıntılı olarak bildirir.

Ey aziz, malûm olsun ki, anatomi bilginleri demişlerdir ki: Ana karnından

dünyaya gelen çocuk, dört can ile zinde olduğu halde doğmuştur. O dört

ruhun birisi tabii nefs, biri bitkisel nefs, biri hayvanî nefs ve biri

insanî nefs bilinmiştir.

Tabiî nefs: Bir kuvvetten ibarettir ki, cismin cüzlerini koruyup,

birbirinden ayrılıp dağılmaktan mâni bulunmuştur. Bütün beden bu nefsin

yeri kılınmıştır. Bunun iki hizmetçisi vardır. Birine hafiflik, birine

ağırlık adı verilmiştir. Hafiflik o kuvvettir ki, çevreye meyilli

bulunmuştur. Ağırlık, onun aksidir ki, merkez tarafına meyilli bulunmuştur.

Bitkisel nefs: Bir kuvvetten ibarettir ki, cismi, uzunluk, genişlik ve

derinlikte uzatıp, miktarını büyük kılmıştır. Bu nefsin yeri kara ciğer

olmuştur. Sözü edilen tabiî nefs, iki hizmetçisiyle birlikte bu bitkisel

nefsin hizmetini kılmıştır. Bitkisel nefsin, bunlardan başka kendisi için

dokuz yardımcısı dahi bulunmuştur: çekme kuvveti, tutma kuvveti, hazmetme

kuvveti, ayırt etme kuvveti, itme kuvveti, üreme kuvveti, şekil verme

kuvveti, gıda alma kuvveti ve büyüme kuvveti.

Çekme: Bir kuvvettir ki, faydalı gıdayı dışarıdan cismin içine çeker,

demişler. Bu kuvvet bu fiili, kendi yeri olan idenin üst ağının uzun lifi

ile işler.

Tutma: Bir kuvvettir ki, gıdayı içeride korur. Bu kuvvet bu fiili, kendi

yeri bulunan midenin alt ağzının enlemesine kıvrık lifi ile eder.

Hazmetme: Bir kuvvettir ki, çekmenin çektiği, tutmanın koruduğu faydalı

gıdayı değiştirir. Onu bir kıvama getirir ki, üremenin açıklanacak fiili

için hazırlar. Kalanı karışıp, uzuvların gıdası olur, gider. Bu işleme hazm

adı verilir. Bu kuvvet, bu pişirme ve karıştırmayı kendi yeri olan mide,

karaciğer ve damarlar içinde onların hararetiyle işler.

Ayırma: Bir kuvvettir ki, gıdayı içeride korur. Bu kuvvet bu fiili, kendi

yeri bulunan midenin alt ağzının enlemesine kıvrık lifi ile eder.

İtme: Bir kuvvettir ki, gıdadan gıda almaya layık olmayan fazlayı veya

yeterli miktardan ziyade kalan fazlayı iki yoldan, ya ona mutad olan

menfezlerden çıkarır. Nitekim ağaçtan zamkı çıkarır. Veya o ziyade yolan

fazlayı, önemli azadan daha az önemli azaya ve katıdan yumuşağa iter. Bu

kuvvet bu fiilleri, mide altında konulmuş olan enli ve sıkıcı lifin bir

kirişinden toplamasıyle eder.

Üreme: Bir kuvvettir ki, en latif gıdayı toplar. Ta ki ondan o cismin

benzeri hâsıl ola. Nitekim o toplama bitkilerde tohum, hayvanlarda nutfe

denilmiştir. Bu kuvvet iki türdür ki, bir türü erkek ve dişide meniyi

doğurur. Bir türü, rahmin içine gelen nutfede olan kuvvetleri, birbirinden

ayırıp, her uzva mahsus bir mizaç hâsıl oluncaya dek meczeder. Bu kuvvet,

bu fiilleri, kendi yerleri olan beden damarlarında işler.

Şekil verme: Bir kuvvettir ki, Hak'kın kudretiyle bütün azanın teşekkül,

karışım, miktar, yer, boşluk ve delikleri sonlarına bağlı olan bütün işleri

görüp, korumak için gıda türünde tasarruf sahibi olup, onu cismin rengi

eder. Bu kuvvet bu fiilleri, kendi yerleri olan atar damarlar içinde eder.

Gıda alma: Bir kuvvettir ki, alınan gıdanın benzerliğine çevirip, bedenden

ayrılanın yerine verir. Bu kuvvet bu fiilleri, kendi yerleri olan bütün

azalarda eder.

Büyüme: Bir kuvvettir ki, cismin bütün çaplarını tabii uygunluğu üzere

ziyade eder. Büyümesinde imdat eder ki, cisme giren gıda ile gelişir ve

büyür. Bu kuvvet bu fiilleri, kendi yerleri olan bedenin tümünde işler.

Bu iki nefs, adı geçen hizmetçileriyle, açıklanacak hayvanî nefin

hizmetçisi olmuştur. Hakîm ve kadîr olan ALLAH'ın boyun eğdirmesiyle, o

nefse boyun eğerek itaat kılmıştır. Hayvanî nefs dahi, konuşucu nefsin

binek ve atı olmuştur. (Bunu bizim emrimize veren ve bizi onun emrinde

etmeyen ALLAH münezzehtir. Şüphesiz biz Rabbimize dönücüleriz.)

Üçüncü Madde

insan bedeninde olan hayvanî nefsi ve onun bedende olan hizmetçilerinden

dıştaki beş duyuyu ayrıntılı olarak bildirir.

Ey aziz, malûm olsun ki, anatomi bilginleri demişlerdir ki: Hayvanî nefs,

bir kuvvetten ibarettir ki, o bedenin tümünde sirayet kılmıştır. Beden onun

ihtiyarıyle hareketli olup, hissiyle eşyayı bilmiştir. Bu hayvanî nefsin

yukarıda açıklanan hizmetçilerinden başka oniki hizmetçisi dahi vardır ki;

onu, on duyudur, biri gazap ve biri şehvettir. On histen beşi bedenin

dışınadır ki, yerleri: Kulak, göz, burun, ağız ve bedenin tümüdür. Beşi

bedenin içindedir ki; onların yerleri, dimağ boşluklarıdır. Onlar: Ortak

his, hayal, vehm, fik ve hâfızadır. Bütün bu on histen her birinin özel bir

şuğulu vardır ki, onun işi o hizmettir.

Beş dış hissin biri işitme kuvveti, biri görme ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın