Sustum

Sustum

Bütün kelimelerim,
sustum tüm söyleneceklerim
söylenmemişlerim suskunluğa bürünüyor yokluğunda
İstesem de konuşamıyorum seninle
Susmaktan başka da bir şey de gelmiyor elimden
Susup gözümden yaş akarken gülümsemekten başka
İçimde çığlığa dönüşmüşken söylenememişlerim,
acılarımı susturmak öylesine zor ki

Bu sessizliğimde de anlarmısın beni yine?

Bugün yine gelmek istedim sana
Yüreğinle konuşmak istedim
boğazımda düğümlenen ertelenmiş bütün sözcüklerim
"keşke" lere sebep olacaklardı, biliyordum
Günlerdir Haftalardır, aylardır böyle oluyor zaten
Ayaklarımı Kırdın Gelemiyorum, dilimi lâl ettin
Yaraladın Ama Yüreğimde Kendini Öldüremedin
Tam kapına geliyorum
ve hatta nefesin bile yakınına
sonra
Ardıma bakmadan hızlı adımlarla uzaklaşıp gidiyorum
Ya da uzaklaştığımı zannediyorum
Belki ardımda bıraktığım sen,
en yakınım,
en iyi bilenim,
anlayanımsın

Ne vakit seninle ilgili,
gidişinle ilgili bir şeyler düşse aklıma,
kovalıyorum beynimin içinden, hiç bir sesi dinlemiyorum
Ya da ürkekçe bir yerlere saklanıp, gizleniyorum
Gelip beni gizlendiğim yerlerden bulacağını bile bile

Sen ardımda kalıyorsun ben yürüyorum
Hep geride kalanlar yalnızlığa mahkum olmuyor
Ben kendi yalnızlığıma, kendi yokluğuma, hiçliğime yürüyorum

Artık kulaklarım sesleri duymaktan daha da yoksun,
artık hangi kelimeye atsam elimi,
hepsi birbirinden kırık, birbirinden yarım
Gözlerimse denizi, gökyüzünü eskisi kadar mavi görmüyor
Hani ne yapsan çıkmazdı denizin lekesi?

Hiç bir şey eskisi gibi değil
Her yeni gün birşeyler daha eksiliyor
Senin gidip, sen de eksildiğin gibi
Ne bir dost doldurabilecek dünyamdaki yokluğunu,
ne de bir sevda
Issız kaldığımda kimselere sığınamayacağım
Korkularımdan daha bir korkar oldum
Sen de gidince ya unutttum gülmeyi?
En büyük korkum da buydu ya

gidişinin ardından, sonsuza kadar sustum
İçimdeki çığlık arttıkça bastırmaya çalışmak ne zor bilemezsin
Son sözcüklerimi sen yine duymayacaksın
Pişmanlıklar boğacak ikimizi de
"keşke"lerin sağır mermiler gibi fişek fişek delip yüreğimi
Keşkelerimin mezar gibi suskun,
soğuk ve derine düşürecek bedenimi
Dinleseydin Yüreğinle
"Belki anlayabilirdin beni,
Duyabilseydin söyleyemediklerimi

Bütün sırlarımı, yaşanmışlıklarımı,
yarım kalmışlıklarımı hiç düşünmeden paylaştım seninle
En umutsuz anlarımda bile sığındığım oldun
Küçük şımarık bir çocuk gibi
azıcık canım yansa hep sana şikayetlenirdim
Söylesene şimdi seni kime şikayet edeceğim?

Hiç sevmedim suskunlukları, biliyorsun
Ama susmak zamanıdır şimdi
Bazı şeyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor
Söylenemiyor
Sana gülümserken bile bir bulut çöküyor yüzüme adeta
Farkediyorum ki, susmak en büyük yalnızlık

ALINTIDIR.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın