|
Konu Başlığı: Kuş merhameti Gönderen: Sümeyye üzerinde 31 Temmuz 2010, 15:36:44 Kuş merhameti Başından sonuna; çiçek seralarından güzel, hazine sandıklarından kıymetli bir mazinin çocuklarıyız. İşte bu hakikati kimin bilmesi gerekiyor? Çocuklarımızın!.. Sen şu güzel hayatın filmini izlemiştin, bu menkıbeyi dinlemiştin, bu konuyu okumuştun, evet biliyorum. Fakat biliyorum ki; şu bardak da daha önce suyun altına tutulmuştu! Doldurulmuştuk, çok güzel. Ama bunu hatırlamak, dolu olduğumuz anlamına gelmiyor. İçimiz kuru değil, biliyoruz. Ama bu; eksilmedik anlamına gelmiyor! Sen öğrenmiştin bir zamanlar, biliyorum. Ama biliyor musun ki oğlun bilmiyor bunları. Ve şimdi, işte artık ondadır öğrenme sırası: İncecik parmaklarınla küçücük bir lokma koparıp onun dudaklarına uzatacaksın. Yutunca bir lokma daha koyacaksın ağzına. Bekleyip bir lokma daha koyacaksın... Kuşlar bizden daha mı merhametli? Bizimkiler yavru değil mi? Biz onları beslemezsek acaba kimler, onlara neler yedirecek?.. Sen bir kaşıksın! Demir, tahta, eğri, süslü ama her kaşığın işi; lokma taşımak... Hiç gördün mü kaşıkların; “daha önce de çorba getirmiştim” dediğini... Sen bir bardaksın! İçildikçe dolacaksın... Hiç gördün mü bir bardağın; “daha önce dolmuştum” dediğini... Zaten boşalmıyor, eksilmiyorsa bir terslik var kaşıkta, bardakta... Boşalmayan dolmuyor da demektir, tazelenmiyor ve kendisinden istifade edilmiyor da demektir. Sen bir köprüsün! Diğer yana üzerinden geçilecek. Sakın buna “çiğnenmek” olarak bakma! Öyle güzel yerlere gittiklerini hatırla ki; her yolcu, her adımında, tabanlarından öpüldüğünü hissetsin... Sen, sana öğretilenlerle güzeldin... Sen, öğrettiklerinle güzel kalacak ve birilerini daha güzel kılacaksın... Yavrularını besleyen kuşlar senden daha mı merhametli? Hadi uyan; küçük lokmalar kopar... Bir kaşıksın, bir bardaksın; önce sen dol ki; yediren, içiren, besleyen sen ol! Muammer Erkul |