Konu Başlığı: En çok ânı yitirdin sen Gönderen: Sümeyye üzerinde 30 Temmuz 2010, 11:31:19 En çok ânı yitirdin sen! Kelebek kanatlarında yaşıyordu hayatı… Kozasından çıkmak bir o kadar zor ama verilen emekler bir o kadar çok… Ömürü ise sayılı bir ömür mesabesince azdı… Kalbi avuçlarında, yüreği kâinat kadar büyük Ve beklide kalbinden izlerse, o zamana yaşanabiliyordu hayat Yağmur yağıyordu usul usul hayat bekleyen zemine Yağmur yağıyordu damla damla ellerine, yüreğine, bir bebek avuçlarında Mavi düşleri aramak gelirdi aklına çocuk zamanlarından kalma iklimlerde Düşlerin çocuğu oldu beri uzundu bu bekleyiş nöbetleri Gün gelir mazinin sandukasında biriken hayatlar gelir unutan ellere… Sandığın içinde can çekişen her bir ayrıntı beklide saklanmayı değil, mazinin denizlerine salıverilmeyi beklemektedir can çekişen haykırışları ile… Kelebek kanatlarında kısa ve zordu yaşamak Uçmak diyordu, uçmak sonsuzluk ülkesine, sonsuz hayâle… O halde maziler sandukasının yerini belirlemeli, avuçların saydığını yüreği tasdik edercesine salıvermeli Geleceğe, umuda yolculuksa niyetin ey yolcu! Elinde yüreğin, yüreğinde hayâllerin, Gözlerinde geçmişten gelen bahar parıtıları, Kelebekler gibi uç uçabildiğin kadar özgürce… Unutma, geçmiş ve gelecek arasında en çok ânı yitirdin sen! Reşhâ Sahradaesinti |