Dinde Reformcular, Yenilikciler,Fazlurrahmancilar,Diyalogcular..

DİNDE REFORMCULAR, YENİLİKÇİLER, FAZLURRAHMANCILAR, DİYALOGCULAR

Mehmet Şevket EYGİ

Çağımızın büyük tarih felsefecisi Arnold Jr. Toynbee’nin, “Eflâtun’un ideal Cumhuriyetine, uygulamada (realitede) en fazla yaklaşabilmiş sistem Osmanlı Devletidir.” (Tarih üzerine bir etüd, Ispartalılar bölümü) hükmünü verdiği Osmanlı devleti için 19′uncu asırda yaşamış büyük İslam âlimi ve tarihçi Mekke Şâfiî Reisüluleması Ahmed Zeyni Dahlan da “Hulefâ-i Râşidîn devrinden sonra, Kitab ve Sünnet’e en uygun İslam devleti Osmanlı devletidir.”(Fütühatü’l-İslamiyye, Osman-lı Devleti faslı) demektedir.

Böylesine medih ve senalara nâil olan Devlet-i Osmaniye’nin İslamî siyaseti nasıldı?
Osmanlı, İslam konusunda üç esasa bağlıydı:

Birinci esas: İtikadda Ehl-i Sünnet ve Cemaat inancı üzerinde olmak, bu inancı korumak.
İkinci esas: Fıkıhta, Ehl-i Sünnet’in en geniş ve yaygın kolu olan Hanefî mezhebini tatbik etmek. (Diğer üç mezhebi de saygıyla karşılamak.)
Üçüncü esas: Şeriat’a mutabık (uygun) olmak şartıyla tasavvufa, tarikatlara teşvik etmek, onlara hürmet ve itibar etmek.

Osmanlı devletinin yıkılışından sonra Türki-ye’de İslam’a karşı sesler yükselmiş, Ehl-i Sünnet itikad ve fıkhına aykırı birtakım reform, yenilik hareketleri başlamıştır. 1960′ların sonlarına kadar, eski mücaz (icazetli) ulemanın bir kısmı sağ olduğu için reformcular, bid’atçiler, tahripçiler fazla başarılı olamamışlar; onların dünya hayatına veda etmesinden sonra meydanı boş bulup gemi azıya almışlardır.

Bugün ülkemizde, büyük bir kısmı ilahiyatçı olan bir takım reformcular, yenilikçiler (Vaktiyle çarlık Rusya’sındaki “Cedidçiler” gibi…) bid’atçiler, sağlam bir din eğitiminden ve kültüründen mahrum kalmış halk yığınlarının, gençliğin kafalarını karıştırıp durmaktadır.

Hemen şu hususu da tebârüz ettirelim ki, bütün ilahiyatçıları reformculukla, yenilikçilikle, bid’atçilikle suçlamak aklımızın köşesinden geçmez. Ehl-i Sünnet inancı ve fıkıh dairesi içinde kalan, hadlerini bilen (haddini bilmek ne büyük fazilettir) ilahiyatçıları tenzih ediyoruz ve kıymetli hizmet ve mesaileri dolayısıyla kendilerine teşekkür, minnet ve hürmetlerimizi sunuyoruz. Bizim tenkit ettiklerimiz reformcu ve yenilikçilerdir.

Reformcu ve Yenilikçi
İlahiyatçıların Özellikleri

“Onların, İslamî usullere uygun icazetnameleri yoktur.
“Onlar, bir nev’i “yerli müsteşrik”tir, yani Müslüman Oryantalisttir.

“Onlar, ilhamlarını, ondört asır boyunca gelip geçmiş icazetli, râsih, büyük, âmil din alimlerinden almamakta; birtakım bid’atçilerin gulüvve (aşırılığa) sapmış Müslüman şahsiyetlerin, İslam’ı tenkit eden doğu-bilimcilerin yollarından gitmektedir.

Şu hususu da belirtmek gerekir ki, reformcu ve yenilikçi ilahiyatçıların hepsi, bir tarağın dişleri gibi birbirine benzer değildir. Aralarında gruplaşmalar vardır. Kimisinin bid’at ve yanlışları İslam dininin sınırlarını zorlamakta ve kendilerini zarurat-ı diniyeyi inkâr ve red vartasına düşürmektedir. Bir kısmı ise nisbeten ılımlıdır. Bozuk ilahiyatçıların reform ve yenilik programları da aynı değildir. Birinin ak dediğine diğeri kara diyebilmekte; birinin doğru bulduğuna ötekisi yanlış damgasını vurmaktadır.

Ülkemizde ki dinde reform, yenilik ve bid’at cereyanı bilhassa son otuz, kırk yıl içinde alevlenmiştir. Bellibaşlı reform ve yenilik fikirleri nelerdir? Bunları, anlaşılması kolay olsun diye maddeler şeklinde sıralayalım:

Kur’an Müslümanlığı

1. En aşırılarından biri, kendi kafasına, re’yi-ne, hevasına göre “Kur’an Müslümanlığı” diye bir din çıkarmıştır. Bu kişi, İslam’ın temel hüküm kaynaklarından üçünü inkâr etmekte, sadece
Kur’anı esas aldığını söylemektedir. Peki Kur’anın yorumlanmasında hangi metodu takip etmektedir? Daha önceki muteber ve ehliyetli müfessirlerin yorum ve tefsirlerine itibar etmemekte, kutsal Kitab’ımızı kendi kafasına göre yorumlamaktadır. Ehl-i Sünnet Müslümanlarının bağlı oldukları gerçek İslam’ı “İlmihal Müslümanlığı” diyerek hafife almakta, reddetmekte, onunla alay etmektedir. Bu reformcu ilahiyatçı, merkezi Amerika’da bulunan “Dr. Moon Dini”nin “Kutsal Metinler Heyeti” üyesidir. New York’taki Dr. Moon üniversitesinde de hocalık yapmıştır.

2. Yine bu zat, Resûl-i Kibriya aleyhissalatü vesselam e-fendimiz için “Peygamber bir postacı idi. Dini tebliğ etmiş, işi bitmiştir…” demekte; Müslümanların Peygamberi din ve dünya işlerine rehber, kâid, kumandan, reis olarak tanıma-larına karşı çıkmaktadır. Peki, Müslümanlar Peygamberi bırakıp da kimin peşinden gidecekler? Tabiî ki, bizim mâlum ve mâhut reformcu ilahiyatçının peşinden …
Dini Oyuncak Etmenin
Usûlü: Telfik-i Mezahib

3. Başka bir ilahiyatçı, Müslümanların kurtuluşunu “Tel-fik-i Mezâhib” yapmaya bağlamaktadır. Yani, dört fıkıh mezhebinin hükümleri karışık şekilde uygulanacak ve bu yolla Müslümanlar kurtulacak. Telfikçi Reşid Rıza’nın bozuk kitabı Türkçeye tercüme edilmiş ve bir ara Diyanet’e hâkim olan reformcular tarafından bol miktarda yayınlanarak dağıtılmıştır. Son devrin Osmanlı ulemasından Seydişehirli Mahmud Esad efendi “Tarih-i İlm-i Hukuk” adlı eserinde “İslam Şeriatı” faslında, telfik-i mezâhib için “Dini oyuncak etmektir.” hükmünü veriyor.

Üç Ayaklı Şer Sacayağı: Cemaleddin Afganî, Muhammed Abduh, Reşid Rıza

4. Reformcular Cemaleddin Afganî’yi de büyük bir İslam önderi ve rehberi olarak gösterirler ve Ehl-i Tevhid’in kurtuluş ve selametini bu zatın eteğine yapışmakta görürler. Kimdir bu Afganî? Bir kere Afgan değildir, İran’ın Ese-dâbad şehrine mensuptur. Bu zat Sünnî de değildir, Şiîdir. İki konuda, tagiyye yaparak Müslümanları aldatmıştır. İranlı olduğu halde kendisini Afganlı göstermiş, Şiî olduğu halde Sünnî postuna bürünmüştür. Resûlullah efendimiz “Bizi aldatan bizden değildir” buyuruyor.

Bu zatın bir başka özelliği de, Farmason oluşudur. İstanbul’da yayınlanan “Mimar Sinan” adlı Mason dergisinde Afganî hakkında uzun bir övgü makalesi yayınlanmış bulunuyor. (Mimar Sinan dergisi, sayı: 127, Mart 2003)

Afganî bir din âlimi, bir rehber, bir mürşid değil aktivist bir İslamcıdır. Yalancı, karışık, bulaşık bir kişidir. Bir ara, Blunt adlı bir İngiliz ajanı ile birlikte Halife Sultan Abdülhamid’i tahtından indirmeye teşebbüs etmiştir. Bugün İslam aleminde görülen, Kitabullah’ın ve Resûl Sünnetinin ruhuna muhalif nice olumsuz iş ve davranışta Afganî’nin tuzu biberi vardır. Afganî’ci reformcular, onun talebesi ve halefi Muhammed Abduh’u da göklere çıkarttılar. Abduh da mason ve reformcudur. Onun talebesi Menarcı Reşid Rıza da bozuk fikirli ve yanlış görüşlü bir kimsedir.

Afganî, Abduh ve Reşid Rıza üç bacaklı bir şer sacayağıdır. Bin dört yüz yıl boyunca İslam dünyasından nice Ehl-i Sünnet müctehidleri, büyük fakihler, velîler, kâmil mürşidler, âmil ve râsih âlimler, imamlar, rehberler çıkmıştır. Müslümanların bu nurlu kafileyi bırakıp da Afganî ve tilmizleri gibi birkaç sarıklı masonun peşine düşmesini isteyenlerde akıl mı yoktur, yoksa hüsnüniyet mi?

Kur’anı Akla Göre Yorumlama Hastalığı

5. Reformcular ve yenilikçiler Kur’an-ı Kerimi yorumlama, ondan dinî hüküm çıkartma konusunda da Müslümanların kafalarını karıştırmış, dinî kesimde anarşiye yol açmışlardır. Yanlış fikir ve metodlarının özü şudur: “Her Müslüman kutsal kitaptan kendi kafasına ve anlayışına göre hüküm çıkartabilir, onu yorumlayabilir.” Ne kadar hatâlı ve sakıncalı bir zihniyet ve metod! Evet Kur’an-ı Azimüşşan elbette bütün Müslümanların kitabıdır, hidayet kaynağıdır. Ancak, ondan hüküm çıkartmak, onu tefsir etmek her müslümanın yapabileceği bir şey değildir. Tefsir ve hüküm çıkartma işi ve vazifesi ehliyetli, liyakatli, icazetli müctehidlerin , müfessirlerin işidir.

“Men fessere’l-Kur’ane bi re’yihi fekad kefer” buyurulmuş
tur, yâni Kur’anı kendi kafasına göre yorumlayan kâfir olur denmektedir. Birtakım ilahiyatçılar hazırladıkları Kur’an tefsirlerinde Ehl-i Sünnet sınırlarını aşmışlar ve son derece yanlış ve sakıncalı yorumlar yapmışlardır. Bir örnek verelim: Cennet’in kapılarını açmışlar ve Hz. Muhammed’in risaletini, Kur’an-ı, İslam’ı inkâr edenleri de oraya sokuyorlar. Kur’an, Hz. İsa’yı Allah’ın oğlu ilân edenleri kesin şekilde reddediyor, bizim reformcu ilahiyatçı ise İsa aleyhisselama “ibnullah” diyenleri Cennet’e dolduruyor.

Allah akıl fikir versin… Bazı reformcular o kadar ileri gidiyorlar ki, “Ebû Hanife de bizim gibi bir insandı, o ictihad yapabiliyor da biz niçin yapamayacakmışız ?…” gibi gülünç muhakemeler yürütüyorlar. Din çok hassas bir konudur. Kaynaklardan din hükmü çıkartmak, Kur’anı yorumlamak büyük ihtisas ister. Doktor, mühendis, tâcir, bakkal, çiftçi, terzi, ev kadını, üniversite öğrencisi, işçi kutsal kitabımızdan kendi kafalarına, irfanlarına, heva ve re’ylerine göre hüküm çıkartmaya kalkarsa İslam toplumunda anarşi baş gösterir, her kafadan bir ses çıkar, dört hak mezhep yerine binlerce bâtıl mezhep meydana gelir ve Ümmet-i Muhammed çöker.

Müslümanlar elbette Kur’an-ı Azimü’ş-şanı okuyacaklar; tefsir, tercüme ve meallerini inceleyecekler, bu kıraatten yararlanacaklardır. Kur’andaki kıssalardan, öğütlerden, uyarılardan ders, ibret, hisse alacaklardır. Ancak kesinlikle kendi heva ve re’yleriyle kutsal kitaptan hüküm çıkartmaya yeltenmeyeceklerdir. Şu husus da bir an bile hatırdan çıkartılmamalıdır: Zamanımızda bir takım ehliyetsiz, liyakatsiz kişiler para kazanmak için Kur’an meâlleri, tercümeleri, tefsirleri hazırlayıp yayınlamışlardır. Ehl-i Sünnet Müslümanlarının bunları kesinlikle satın almaması, okumaması gerekir.

Yarım doktor...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın