Lügatca Harfi

Lügatca Harfi - S

Sabî: Henüz memeden kesilmemiş erkek çocuk.

Saded: Niyet, asıl mevzu.

Sıdır: Çıkan.

Safha-i nûr-ı mevvâc: birbirini takib eden parıltılı dalgalar.

Safîr: İnce, güzel ses.

Sahâ´-i Iâ-tenâhi: Bitip tükenmez bir cömertlik.

Saik: Sevkeden.

Sekâmet: Noksanlık, yanlışlık.

Sakatat: Sözdeki yanlışlıklar.

Sakıt: Düşen.

Sâlib: İnkâr eden,

Sâmân: Servet, rahat

Samia:İşitme.

Sâmit: Sessiz.

Sânihât-i fikriyye: Fikre doğanlar.

Sarih: Açık, meydanda.

Satyet: Birinin üzerine şiddetle sıçrama; atılma.

Savn-ı samedânî: Allah’ın koruması.

Sa’y: Çalışma.

Sa’y-i edebî: Edebî çalışma.

Sayha: Bağırma.

Sebeb-i nüzul: İnme sebebi.

Sefahat: Zevk ve eğlenceye aşırı derecede düşkünlük.

sefîh: Zevk ve eğlenceye düşkün.

Sehl-i mümtenî: Basit ve sade görüldüğü halde bulunup söylenmesi

ve taklidi zor söz.

Sekenât: Durmalar, duruşlar.

Sekene: Oturanlar.

sekînet: Sakinlik.

Selika-i beyân: Güzel şekilde anlatma.

Selis: Düzgün, akıcı.

Semahat: Cömertlik.

Semahât-ı his: Hissin cömertliği.

Semahât-ı kariha: İş yapabilme kabiliyetinin cömertliği.

Serâir: Gizli şeyler.

Ser-a-pa: Baştan ayağa.

Ser-encâm: Başına gelen.

Ser-güzeşt: Macera.

Ser-nigûn: Ters dönmüş.

Sermedi: Sürekli.

Sevâhü: Kıyılar, sahiller.

Sevdâ-i terakki: İlerleyen sevda.

Seviye-î malûmat: Bilgi seviyesi.

Seylâbe: Sel. .

Seyyâle: Su gibi akan şeyler.

Seyyie: Kötülük.

Sıklet: Ağırlık, sıkıntı.

Sırf-ı mübîn: Açık olan sır.

Siyânet: Koruma.

Siga:Fiil çekiminde meydena gelen türlü nc-i hilkat: yaradılışın sinesi.

sîret; bir kimsenin içi, gidişi, ahlâkı,

siyak: sözün gelişi, ifâde şekli.

sudur: meydana çıkma.

sukut: düşme, aşağı inme.

sübyanı; Allah´a âit. sübûl-i İlâhî; Allah´ın sebilleri, sefihler.

-ı amtk: derin sessizlik.

-ı mehîb: azametli sükûn.

Süreyya: Ülker takım yıldızı.

Sürür: Sevinç
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın