Lügatca Harfi

Lügatca Harfi - A

Acz-i mütezâyid: Gittikçe artan beceriksizlik.

Âdât: Âdetler, alışkanlıklar.

Adl-i İlâhi: Allah´ın adaleti.

Adüvv-i can: Can düşmanı.

Ağnîyâ: Zenginler.

Âguş: Kucak.

ağyar: yabancılar, eller. ahad: bir, tek.

Ahâdis-i Nebeviyye: Peygamber Efendimizin sözleri.

Ahâdis-i sahîha: Peygamber Efendimize ait olduğundan şüphe edilmeyen hadîsler.

Âh-i medîd: Uzun bir âh.

Ahkâm: Hükümler, emirler.

Ahlâf: Birinin yerine geçenler, halefler.

Ahlâk-i milliye: Millî ahlâk.

Ahlâk-i seniyye: Yüce ahlâk.

Ahz ü i´tâ: Alışveriş.

Akabinde: Arkası sıra.

Akdetmek: Düğümlemek.

Akvâm-i îbtidâî: İbtidâî kavimler.

Akvâm-i İslamiyye: Müslüman milletler.

Alâyiş: Gösteriş, debdebe.

Alem-i bâkî-i vecd: İçten duyulan aşkın ebedî âlemi. 120

Âlem-i bedevât: Bedeviler, göçebeler diyârı.

Âlem-i ervah: Ruhlar âlemi, öteki dünya.

Âlem-i hilkat: Yaratılmış olanlar.

Âlem-i îslâm: İslâm dünyası.

Â´mâk: Derinlikler.

A´mâk-i mekâbir; Mezarların derinlikleri.

A´mâl: İşler.

An´anât: An´aneler, gelenekler.

Ârâz-ı müdâvât: Hastalıklara çare arama.

Ârîyyet: Ödünç, iğreti.

Arz-ı istihkak: Hakkını isteme.

Arz-i şükran: Minnettarlığını bildirme.

Asâr: Eserler.

Asâr-ı kadîme: Eski eserler.

Asr-ı saadet: Peygamber Efendimizin devri,

Ösûdo: Rahat, huzurlu.

Aşiyân: Yuva, ev.

âşiyân-ı kühen: Köhne, eski yuva.

Ata: İhsan, bağış

Atâlet: Tembellik.

Ateş-Zebân: Çok dokunaklı gür veya söz söyliyen.

Atife: Kargılık beklemeden gösterilen muhabbet.

Atıl: Tembel.

Atî: İstikbâl, gelecek.

Valim: Alemler.

Avam: Halk.

Ayât-i bülend: Yüce âyetler.

A*zâm: Daha büyük.

Azîm: Ulu, yüce.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın