Zulmün Bulunduğu Yerden Hicret

ZULMÜN BULUNDUĞU YERDEN HİCRET

İnsana yakışan Allah'ın dinini yaşamaktır. Bir ülkede mü'minler inançlarının gerektirdiği şekilde yaşıyamıyorlarsa o ülkede zulüm görmektedirler. Eğer oradaki inananlar zulmün kendilerini ezmesine rıza gösteriyorlarsa bu durumda kendilerine yazık ediyorlar, kendi kendilerine zulmediyorlar demektir. Kendilerine zulmetmeleri, Allah'ın emirlerine uymak, dinini yaşamak imkânı varken ya da uygulanan, yaşanan yere geçebilmeleri mümkün iken zulüm ülkesinde dinlerinin gereklerinden hepsini ya da bir kısmını yapamamalarından, yerine getirememelerindendir.

“İnananlar yeryüzünde zulüm görmeyerek yaşayacakları bir yer aramalılar, yoksa oluşturmaya çabalamalıdırlar. Yeryüzünde zulüm kanunlarının geçerli olmadığı ya da müminler için uygulanmadığı yer varken oraya gitmeyip zulüm diyarında çaresiz ve araştırmasız bekleyenler nefislerinin, kendilerinin zalimleridir, zulmlerinin cezasını göreceklerdir.” [122]

“Öz varlıklarının zalimleri olarak canlarını alacağı kimselere melekler derler ki:

“Ne yapıyordunuz?” Onlar:

“Biz yer yüzünde âcizlerdik,” derler. Melekler de:

“Allah'ın yeri geniş değil miydi? Siz oradan hicret edeydiniz ya?” derler.

İşte onlar... onların barınacakları yer cehennemdir. O ne kötü bir yerdir. Erkeklerden, kadınlardan, çocuklardan, zaaf ve acz içinde bırakılıp da hiçbir çareye gücü yetmeyenler ve bir yol bulamayanlar müstesna. İşte onlar... Allah'ın onları affedeceği umulabilir. Allah çok bağışlayıcı, çok yarlığayıcıdır.” [123]

Peygamberimizin Medine'ye hicretinden sonra Mekke'de kalan mallarını ve mevkilerini kaybetmek istemeyen müslümanlar için inen bu ayet onları Allah'ın emirlerinin rahatça yaşanabileceği yere gitmeye zorlarken, aynı zamanda kendilerine zulmetmemelerini söylüyordu. Yalnız bu ayette hicret etmeye hiçbir yol bulamayanlar, tüm yollara başvurduktan sonra hicreti sağlayamayan acz ve zaaf içindeki kadınlar, çocuklar ve erkekler istisna edilmekte, diğerlerine ise hicret gerekli kılınmaktadır.

Bütün arz, Allah'ın insanlara yararlanmaları için verdiği nimetidir. İnsanların kulluklarını yapabilecekleri zemin yeryüzüdür. Yeryüzündeki herhangi bir ülkede (insanların sınırladıkları ülkelerde), zulüm egemen ve inananlar ibadetlerini (geniş anlamda) istedikleri gibi yapamıyorlarsa, kendilerine bırakılmış, yararlanmaları için yaratılmış “yer”in başka bir bölümünde kulluklarını sürdürmelidirler. Gerek kendilerine zulmeden, gerek insanlara doğuştanlıklarının dışında bir şeyle hükmeden zalimlerin yurdunda müslümanlar fıtratları gereğince yaşamıyorlarsa buna uygun, elverişli yere göçmelidirler. Hicret ibadetini yerine getirmelidirler; zulme uğradıkları için bu zulümden kurtulmaya çalışan, bu yüzden de hicret eden kişilere Allah, uygun yeri bulmaları yolunda yardımını esirgemeyecektir.

“Zulme uğradıktan sonra Allah yolunda hicret edenleri biz dünyada elbette güzel bir şekilde yerleştiririz. Ahiretteki karşılık ise daha büyüktür, bilselerdi.

Onlar direnen ve sabredenler ve ancak rablerine güvenip dayanmakta olanlardır.” [124]

Müslümanlar kendi özvarlıklarına zulmeden, zulümde son dereceye ulaşarak insanlara da zulmü uygulamak istiyenlerin ülkelerinde bulunabilirler. Bu zalimlerin güçleri çok fazla olabilir. Ama bütün bunlara rağmen:

“Siz özvarlıklarına zulmedenlerin ülkelerine de yerleştiniz. Onlara yaptıklarınız sizin için meydana çıktı, size birçok örnekler de gösterdik. Zalimler birtakım tuzaklar kurmuşlardı. Oysa onların tuzaklarından dağlar yerinden oynayıp gitmiş bile olsa Allah'ın onlara cezaları vardır.”[125]

[122] Nisa: 4/97'ye bak.

[123] Nisa: 4/97-99.

[124] Nahl: 16/41-42.

[125] İbrahim: 14/ 45-46. Ahmet Şişman, Kuran’da Zulüm Kavramı, Beyan Yayınları, İstanbul, 1983: 77-80.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın