Zalimlerden Örnekler

ZALİMLERDEN ÖRNEKLER

Kur'an'da insanların sorunları için çözüm yolları gösterilirken, çoğu yerlerde hikâye (kıssa) metodu kullanılarak örnekler verilmiştir. Zulüm kavramı anlatılırken de bu usûl bazı yerlerde kullanılmıştır. Kur'anda zalimlerin durumlarını tasvir eden ayetlerden bazılarını aşağıda sıralıyoruz:

1- “Biz daha önce İbrahim'e de rüştünü verdik ve biz onu bilenlerdendik. O zaman babasına ve kavmine:

“Sizin taptığınız bu heykeller nedir?” dedi. Onlar:

“Biz atalarımızı bunların üzerinde bulduk,” dediler. O da:

“Gerçekten siz de, atalarınız da apaçık bir sapıklık içindesiniz,” dedi. Onlar:

“Sen bize gerçeği mi getirdin, yoksa şakacılardan mısın?” dediler. O:

“Hayır, dedi. Sizin Rabbiniz hem göklerin, hem yerin Rabbidir ki bunları yaratmıştır. Ben buna şahidim.

Allah'a iyemin ederim ki siz arkanıza dönüp gittikten sonra ben putlarınıza bir pusu kuracağım.”

Derken, o bunları paramparça etti. Yalnız büyüğünü, belki ona başvururlar diye bıraktı. Onlar:

“Bizim tanrılarımıza bunu kim yaptı? dediler. Galiba zalimlerden biri olacak. İbrahim denen bir gencin bunları diline doladığını işitmiştik, o halde İbrahim'i insanların önüne getirin belki onlar aleyhine tanıklık ederler.”

“İbrahim, dediler, sen mi tanrılarımıza bu işi yaptın?”

“Bu işi onların şu büyük olanı yapmış olabilir. Söylemeye güçleri yetiyorsa onlara sorun.”

Bunun üzerine (İbrahim kavmi kendi kendilerine) birbirlerine:

“Kuşkusuz zalimler sizsiniz dediler.” [136]

2- “Onlara iki adamı örnek ver. Biz onlardan birine iki tane üzüm bağı vermiş, çevrelerini hurmalıklarla donatmış ve ortalarına da bir ekinlik yapmıştık. Bu iki bağ eksiksiz olarak ürünlerini vermişlerdi. Aralarından bir de ırmak fışkırtmıştık.

Adamm başka geliri de vardı. Derken o, konuşurken arkadaşına:

“Ben malca senden zenginim. Toplulukça senden güçlüyüm” dedi.

O, kendine böylece zulmederek bağa girdi.

“Bunun sonsuza dek yokolacağmı sanmıyorum, dedi. Kıyametin kopacağını da sanmıyorum. Eğer ben rabbime döndürülerek götürülursem, vallahi, bundan daha iyi bir sonuç bulurum.” Arkadaşı ona:

“Seni bir topraktan, sonra da bir damla sudan yaratıp, yine bu içinde bulunduğun düzeye getiren Allah'ı kabul etmeyerek inkâr mı ediyorsun?” diye cevap verdi. Fakat ben:

“O Allah benim rabbimdir. Rabbime hiç bir varlığı ortak tutmam ben.”

Bağına girdiğin zaman “Bu Allah'ın dilediğidir. Allah'dan başka bir kuvvet sahibi yoktur” demen gerekmez miydi? Malca ve çoklukça beni kendinden güçsüz görüyorsan, Rabbimin bana senin bağından daha hayırlısını vermesi, seninkinin üstüne gökten yıldırımlar göndererek kaygan bir toprak haline getirmesi mümkündür. Ya da olabilir ki suyun, yerin dibine çekilir de sen onu bir daha arayıp bulmaya güç yetiremezsin.

Sonunda tüm serveti kuşatıldı. Uğrunda harcadıklarına karşı avuçlarını ovuşturakaldı. Çardakları da yere çökmüştü. Keşke: “Rabbime ortak koşmasaydım,” diyordu. Ona Allah'dan başka yardım edecek biri kalmamıştı. Kendisi de öç alabilecek güçte değildi.

İşte burada yardım ve hüküm Allah'ındır. O doğrulukça da hayırlıdır, sonuçça da hayırlıdır.”[137]

3- “Allah kimi şaşırtırsa bundan sonra onun koruyucusu yoktur. Zalimleri azabı gördükleri zamangöreceksin.” “Geri dönmeye bir yol var mı?” diyeceklerdir. Onların ateşe arzolunurken alçak bir durumda boyunlarını büke büke göz ucuyla baktıklarını göreceksin. İnsanlar onlara şunu derler;

“Gerçek çaresizler kıyamet günü kendilerini de yandaşlarını da çaresiz bırakanlardır.

Gözünüzü açın zalimler sürekli bir azab içindedirler.” [138]

4- “Onlar yerde gezip kendilerinden öncekilerin ne olduklarını görmediler mi? Öncekiler kuvvet bakımından daha üstün idiler. Toprağı ekmişler, alt üst etmişler, bunları daha bayındır hale getirmişlerdi.

Peygamberleri onlara da nice nice deliller getirmişti. Demek Allah onlara zulmetmiyordu. Onlar kendilerine zulmediyorlardı.” [139]

5- “Kuşkusuz Rabbin o kendi yolundan sapanı çok iyi bilendir. O doğru yoldakileri de çok iyi bilendir. Artık o yalanlayanları tanıma.

Sen onlara yağcılık yapasın, onlar sana yağcılık yapalar, onlar bunu isterler.

Son derece yemin edici, değersiz, çekiştirici, koğuculuk için gezen, hayır yapmayı engelliyen, aşırı haksızlık yapan, çok günahkâr, kaba, haşin, bütün bunlardan başka kulağı kesik (soysuzlukla damgalanmış) kişiyi tanıma, mal ve oğulları var diye.

(Bunlar) karşılarında ayetlerimiz okunduğu zaman “öncekilerin masalları” demişlerdir.

Biz yakında onun burnuna (hortumu üzerine) damga basacağız.

Biz o bahçe sahiplerini nasıl belaya uğrattı isek, bunları da belalandırdık.

Onlar sabah olunca bahçeyi devşireceklerine, biçeceklerine yemin etmişlerdi. Bunu kesin olarak söylemişlerdi.

Oysa onlar uyurken hemen Rabbinden gizli bir bela sardı da o simsiyah kesiliverdi. Sabaha karşı birbirlerini çağırdılar:

Ürünlerinizi devşirecekseniz erkence çıkın, dediler. Aralarında fısıldaşarak erkence yola çıktılar:

“Sakın bugün hiçbir yoksul karşımıza çıkıp oraya girmesin, (diye)

Sanki onları engellemeye gücü yeteceklermiş gibi.

Fakat bahçeyi görünce “herhalde biz yanlış gelenleriz.” dediler.

“Hayır biz mahrumlarız.” Ortancaları:

“Ben size demedim mi kesinlikle Allah'ı tenzih etmeli değil mi idiniz?” dedi.

“Seni tenzih ederiz Rabbimiz, gerçekte biz zalimlermişiz,” dediler.”[140]

6- Genel anlamda zalimlerin Allah yanındaki durumlarını gösteren ayet.

Capcanlı, her an gözümüzün önündeki insanların yaşayışlarını ilahi ifade ile gözümüzün önüne seren, onları bir genelleme ile örneklendiren Allah kelamı:

“Binasını Allah korkusu üzerine kuran kişi mi hayırlıdır, yoksa yapısını yıkılacak bir yarın (uçurumun) kenarına kurup da onunla birlikte kendisi de cehennem ateşine çöküp giden mi? Allah zalimler kavmine hidayet etmez.” [141]

[136] Enbiya: 21/51-64.

[137] Kehf: 18/32-44.

[138] Şuara: 42/44-45.

[139] Rum: 30/9.

[140] Kalem: 68/7-29.

[141] Tevbe: 9/109. Ahmet Şişman, Kuran’da Zulüm Kavramı, Beyan Yayınları, İstanbul, 1983: 91-96.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın