|
Konu Başlığı: Önsöz Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 13 Şubat 2011, 15:29:09 Önsöz Hamd, Allah'a mahsustur. O'nu över, O'ndan yardım ve mağfiret dileriz. Gerçek ve samimi dost olarak sadece O'nu bilir ve O'na sığınırız. Alemlere rahmet olarak g”nderilen ve en do§ru yolu g”steren Peygamber (s.a.v)'e ve güzelce ona uyanlara kıyamete kadar salât ve selâm olsun. Yüce Allah, Kur'an'ı; insanlığı karanlıktan aydınlığa çıkarmak, dünya ve ahiret saadetinin yollaram göstermek için indirmiştir. Bu sebeple kıyamete kadar uyulması gereken ana ilkeler, bu mukaddes kitapta mündemiçtir. Başka bir ifade ile dünya ve ahiret hayatı için gerekli olan en kesin deliller ve edebi burhanlar ancak Allah'ın kelamı Kur'an-i Kerim'de mevcuttur. Bu hakikati idrak eden ilk müslümanlar, ona sımsıkı sarılmış, bu sayede de anarşiden medeniyete, kabileden devlete ve devletten de cihan hakimiyetine yükselme imkanına kavuşmuşlardır. Kur'an, geneli itibariyle sebeb-i nüzul denilen hadiselere bağlı olmadan nazil olmakla birlikte sosyal vakıalara mutabık olması bakımından bazı ayetleri ya bir hadise veya sahabenin peygambere yönelttiği bir suale cevap olmak üzere indirilmiştir. Bu münasebetle sahabenin bir kısmı, müslüman olduktan sonra ya eski alışkanlığı nedeniyle ya da Hâtıb İbn Ebi Beltaa gibi kendilerinden gelebilecek zararları önlemek için müslüman olmayanlarla dost olma, onları sırdaş edinme şeklinde bazı davranış hataları göstermiştir. Bu sebeple Yüce Allah hem o günkü toplum, hem de kıyamete kadar gelecek olan islam toplumları için, müslümanların kimleri dost, sırdaş, yardımcı, koruyucu, gözetici ve taraftar edinebileceklerini, gerek ferdi, gerekse toplumsal yönden sorumluluklarını kimlere tevdi edip kimlere tevdi edemeyeceklerini belirterek bu konuda evrensel yasaları vaz etmiştir. Bu çerçevede yahudi, hristiyan ve diğer gayr-i müslim unsurlarla samimi ilişkilere girilmemesi, mü'minlerin birbirlerinin dostu, sırdaşı, âmiri olduğu gibi, onların da ancak birbirlerinin dostu/velisi olduğu vurgulanmıştır. İnsan olmaları hasebiyle beşeri münasebetlerin onlarla da kurulabileceği ancak müslümanların sırlarını onlara taşıma, inançlarından etkilenecek şekilde onlarla sıkı fıkı olma ve idari işlerini onlara tevdi edip kurallarına tabi olma ve müslümanları terkedip onların tarafını tutma boyutunda bir dostluğa müsaade edilmemiştir. İşte bu çalışmamızda olay beşeri münasebetler açısından ortaya konurken müslümanm, gerek islam toplumunda, gerekse gayri islami bir toplumda antlaşmak veya antlaşmasız olan kendi dışındaki insanlarla nasıl bir ilişki içinde olması ve bunların sınırlarının neler olduğu konusu araştırılmış, Kur'an bütünlüğü ve Resulullah'ın uygulamaları doğrultusunda ortaya konmaya çalışılmıştır. Mikdat Öccü, Kayseri-1996[5] [5] Mikdat Öccü, Kur’an’da Veli Ve Velayet, Suffe Yayınları, İstanbul, Ocak 1997: 14-15. |