Nesh Ehli Kitap İlişkisi

1- Nesh Ehl-i Kitap İlişkisi

Kur'ân'ın getirdiği veriler iie, diğer ilahi kitaplar kaynak itibariyle bir olup, aynı şeyleri içermektedirler. Fakat gönderilişleri farklıdır. Yüce Allah, Kur'ân'ın indirilişini ''tenzil", diğer kitapların gönderilişini "inzal" kelimeleriyle ile ifade etmiştir.[16] Benzer konulardaki ayetlerin farklı zamanlarda gönderilmesi, hikmetini anlayamayan bazı Ehl-i kitap alimlerin itirazına sebep olmuş, Hz. Muhammed önce ashabına bir şey emrediyor, peşinden başka şeyler söylüyor demişlerdi. Yüce Allah, onların bu durumunu ve içlerinde gizledikleri niyetlerini Bakara Sûresi 106. ayetle haber vermişti.[17] Onlara göre, önce gönderilen dinler geçerliliğini sürdürmektedir. Bu münasebetle, Hz. Muhammed'e inanmaya ihtiyaç yoktur. Oysa, ilahi vahyi gönderen Allah'tır. Kulların ihtiyacına göre ayetleri göndermiş, konuyla ilgili son ayetin inmesiyle hüküm tamamlanmıştı. Kur'ân ayetleri arasında durum böyle olduğu gibi, daha önce gelmesini bekledikleri Hz. Muhammed ve Kur'ân'ın gönderilmesiyle,[18] Hz. Musa ve Hz. İsa'nın görevi de bitmişti.
Kur'ân'm gönderilişi Mekke ve Medine'de dönemlerinde olmuştu. Mekke döneminde inen ayetlerin ağırlık noktası Tevhıd eksenli inanç esasları olup, özellikle Müşrikleri muhatap alır. Medine döneminde ise, bütün din sahipleriyle karşılıklı ilişki içine girilir. Kur'ân-ı Kerim, Ehl-i Kitap kapsamında daha önce gönderilen ilahi dinlere işaret etmenin yanında, Yahudi, İsrail ve Nasara kelimeleriyle iki din sahibini muhatap almıştır. Yüce Allah, Hıristiyanları itikadi konularda tenkit ederken, ikili ilişkilerde daha esnek davranır.[19] Yahudilerin gelen vahye karşı katı tutumları,[20] yanlışlarda ısrar etmeleri ve Tevrat'a sahip çıkmamaları kınanır.[21] Hz. Peygamberin geleceğini Hz. Musa [22] ve Hz. İsa [23] haber vermesine rağmen, karşı çıkmalarının altında nesh hadisesi ve Mesih inancının yattığı bilinmektedir, İslâm, onların inanç-lanndaki yanlış olanları kaldırmış,[24] doğru olan aşura orucu gibi [25] konulara sahip çıkmış, Kudüs'e doğru yapılan ibadet, Mescid-i Haram'a döndürülünce, bunu kabul edilmez bulmuşlardır.[26] Yahudi ve Hıristiyanlar. Kur'ân'ın, kendi dinlerini nesh etmesine karşı çıkmış, buradan hareketle, Hz. Peygamber ve Kur'ân'a inanmamışlardır. Her fırsatta kendi dinlerinin geçerli olduğunu savunan Ehl-i Kitap alimleri, Kur'ân-"in. Haham ve Papazların icat ettiği dini reddetmesini,[27] kabul edilmez bulmuşlardır. Onlara göre bir çok konudaki benzerlikten hareketle,[28] Hz. Muhammed Kur'ân'ı Ehl-i Kitap alimlerinden öğrenmiştir.[29] Kur'ân'ın bütünlüğü içinde ve icazı [30] karşısında savunmasız kalan Müsteşrik ve Misyonerler nesh gibi tali konularla İslam'a saldırmışlardır. Söz konusu alimlere göre nesh; bazen bir emirden dönme, bazen de, Önceleri bilinmeyen bir hakikatin keşfidir.[31] Her iki tanım gerçeği yansıtmaktan uzaktır. Çünkü Yaratıcının ilminde "neslv söz konusu değildir. Kur'an'da işaret edilen nesh kulların inanması, eğitimi, geliştirilmesi bazında kolaylık sağlayan ameli konulan içermektedir. Misyonerlerin iddia ettikleri gibi, yeni kazanılan bir ilim kabul ederek Yaratıcıya izafe etmek, O'na bir iftira ve O'nun ilmini kulların ilmiyle kıyaslama olarak algılanır. Noksanlık kullar içindir. Yaratıcının ilmini kulların ilmiyle kıyaslamak mümkün değildir. O'nun ilmi sınırsızdır.[32] Yüce Allah kullarına olan rahmeti gereği neyi, ne zaman göndereceğini ilmi ezeliyle bilmektedir. O gönderilen dinlerin asıllarını Kur'an'da toplamış, yanlış olanları nesh etmek suretiyle kaldırmıştır.[33] Kur'an'da işaret edilen nesh yeni kazanılan bir ilim değil, Allah'ın daha Önceden bilip takdir ettiği emirlerini, kulların ihtiyacına göre, periyodik olarak göndermesidir.[34]

[16] Bk. Kur'ân-ı Kerim, Al-i İmran, 3/3: İsra. 17/106; Geniş bilgi için bk. Razî. Tefsir. V/169; Kurtubî, Tefsir IV/5: Demağânî, Hüseyin b. Muhammed Kamusu'! Kuran Beyrut 1985, s. 453-454.
[17] Razi. Tefsir. 111/226.
[18] Bk. Kuran-ı Kerim. Bakara, 2/146; En'an, 6/20; Şuara. 26/196-197.
[19] Bk. Kuran-ı Kerim. Mâide. 5/82.14.
[20] Bk. Kuran-ı Kerim. Al-i İmran. 3/187.
[21] Bk. Kurân-ı Kerim. Cuma. 5; NahL 16/63-64. Krş. Kitab-ı Mukaddes, Çıkış, 25/16. 21; 1. Krallar, 8/9.
[22] Bk. Kitab-ı Mukaddes, Tesniye. 18/15, 18-19; Krş. Kurân-ı Kerim, Fetih, 48/29; Şuara, 7/157; Bakara, 2/146: Enam, 6/20.
[23] Bk. Kitab-ı Mukaddes. Yuhanna. 14/26-27; 29-31; Krş. Kurân-ı Kerim, Saf, 61/6: Araf. 7/157.
[24] Bk. Kurân-ı Kerim, Nemi, 27/76; Tevbe, 9/31; Nahl, 16/64.
[25] Bk. Müslim, K. Savm, B. 36.
[26] Bk. Kurân-ı Kerim, Bakara. 2/142-150; Abdullah Draz. Kurana Giriş, Trc. S. Akdemir, Ankara 200, s. 114.
[27] Bk. Kuran-. Kerim, Tevbe. 9/31.
[28] Bk. Puta tapmama. Kitab-ı Mukaddes. (Çıkış, 20/3; Krş. Kur'ân-] Kerim, İsra, 17/23); Anne babaya iyilik, Çıkış, 20/12, Krş. Kur'ân-ı Kerim, İsra, 17/23}; Adam öldürme. (Çıkış, 2/13. Krş. Kuran, Nisa 4/29); Hırsızlık; Çıkış. 2/16, Kuran, Mâide, 5/38); diğer benzer konular için bk (Matta, 5/21-22. Krş. Kur'an-ı Kerim. Al-i İmran. 3/134, Şûra. 42/37); (Matta. 5/27-29: Krş. Kuran-ı Kerim, Nur. 24/30-31); (Matta, 5/33-34: Krş. Kur'ân-ı Kerim. Bakara, 2/224.) Kitabı Mukaddeste Hz. Peygamber. Kuran ve hukuk ile ilgili konularda tahrifatın yapıldığı, kıssalar ite ilgili konulara fazla dokunulmadığı anlaşılır.
[29] Konuyla ilgili Kur'ân'ın verdiği cenaba bk. Kur'ân-ı Kerim, Nahl, 16/103.
[30] Bk. Kur'ân-ı Kerim, Bakara, 2/23-24.
[31] Abdullah Draz. Kurana Giriş. Trc. S. Akdemir, s. 115.
[32] Bk. Kuran-ı Kerim. Bakara. 2/29.33.231: Al-i İmran, 3/5; Nisa. 4/24,111; Mâide, 5/7. 99.
[33] Bk. Kuram Kerim. Bakara. 2/105-106: Muhammed Esad. Kur'ân Mesajı. 1/30-31.
[34] Doç. Dr. Remzi Kaya, Kur'ân-ı Kerim'de Nesih, ISBN : 975-97468-1-6, Bursa Nisan 2001: 16-18.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın