Melek veya Allahı Görme Talebi

Melek veya Allah'ı Görme Talebi

İnkarcılar doğru yolu bulmak için değil, azgınlıklarından dolayı mucizeler istiyorlardı. Öyle olmasaydı doğru yolu bulabilmeleri için tek mucize yeterli olurdu. Onlar Kur'an'ı ve diğer apaçık delilleri küçümsüyorlardı: [1263] “Şimdi belki sen, 'Ona bir hazine indirilse, ya da beraberince bir melek gezip dolaşsa ya!' diyorlar diye sana vahyolunan vahyin bir kısmını terk edecek olursun ve bundan dolayı da göğsün daralır. Sen yalnızca bir uyarıcısın. Allah ise her şeye vekildir.” [1264] Yani, “ Her şeye gücü yettiğini ve senin yanında itibarlı olduğunu söylediğin ilahın rasulü olduğunu iddia ederken haklıysan, O sana faydalanacağın ve çalışmanıza gerek kalmadan, senin ve arkadaşlarının ihtiyaçlarını karşılayacak sana sözünün doğruluğuna şahitlik edecek, amacını gerçekleştirmek için sana yardım edecek bir melek indirmeli değil mi? ki bu sayede gündeme getirdiğin konuda şüpheler ortadan kalksın. İlahın bunu yapmıyorsa, doğru söylemiyorsun.” [1265] Âyet ile Allah, peygamberi hakkında müşriklerin söylemiş oldukları sözler ve inatlaşmaları hususunda elçisini teselli ediyordu. [1266] Ona ancak kendisine indirilenle korkutmak ve tebliğ ile görevlendirildiği vahiyle tebliğde bulunmak emredilmişti. İnanmayanların reddetmesi ya da küçümsemesi onun meselesi değildi. [1267]

Her Müslüman, sadece muhalefetle karşılaşınca değil, gerçekten sahtekarlıkla ve karşı çıktığı şer ile suçlandığı zaman insanî zaafıyla kendisine, “Şu küçük kısmı çıkarsam, acaba ilahî hakikat daha kolay benimsenir mi?” diye sorabilir. Ya da “İnsanların dikkatini çekecek bir şekilde mücadeleyi organize etmek için daha fazla imkânım olsaydı, mesela bir melekle birlikte tebliğimi yapsaydım, mesajımı ne kadar da rahatça güçlendirmiş olurdum.” şeklinde düşünebilir. Ancak Rasulullah (s)'a, insanlara hakikatin bazı kısımları hoş gelmese de onu geldiği gibi anlatması gerektiği söylenmişti. Vurgulanan nokta ile insanların dikkatini çekmek için verilen kaynaklar ve diğer araçlar birliktedir. O, sadece bu kaynakları ve fırsatları daha önce olduğu gibi kullanmalı ve gerisini Allah'a bırakmalıdır. [1268]

İnanmayanların istedikleri diğer bir mucize türü de melekleri istemelerinin yanında, “Hz. Peygamber'in hurma ağaçlarıyla, asmalarla dolu bir bahçesi olmadıkça ve onların arasında çağıl çağıl dereler akıtmadıkça [1269] inanmayacakları” şeklindeydi. İstedikleri, Hicaz toprağında bir gözeydi ve bu Allah'a kolaydı. Dilerse onu yapar ve onların istediklerine cevap verirdi. Ama Allah, buna rağmen onların doğru yola dönmeyeceklerini bilmekteydi. [1270] Çölde yolculuk yapan susuz kalmış bîr kimsenin Musa'nın kıssasında olduğu gibi su kaynağı bulması ya da Zemzem membaının bulunması iyi birer mucizeydi. İyi sulanan harika bir bahçe mutluluğun sembolüydü. Fakat bir şüpheci, Allah'a onu kendi zevki için yaratmasını emredemezdi. Aynısı daha materyalist sembol olan, altınla kaplı bir ev talebi hakkında da söylenebilir. Göğün düşmesi, Allah'ı yüz yüze görmek, merdivenle gökyüzüne tırmanmak ya da insanların elle tutabilecekleri parşömenle kaplı bir kitabı indirmek, maddi ve manevî şeyler arasında hiçbir ayırım gözetmeyen taleplerdi. [1271] Ancak o, onlara “Bizzat kendisi tek başına bir mucize olan Kur'an'ı” getirmişti. Onların talepleri inat ve despotluklarındandı. O Allah'ın kuluydu ve O'na bir şey emredemezdi. [1272]

Onlara göre, Hz. Muhammed, tehdit edip durduğu gibi, [1273] göğü başlarına parça parça düşürmedikçe veya Allah'ı ve melekleri söylediğine şahit getirmedikçe [1274] iman etmek mümkün değildi. Yani, “Bizi Kıyamet Günü göğün parçalanıp düşeceğini ve etrafa yayılacağını söyleyerek tehdit ediyorsun. Öyleyse bunu dünyada acele olarak yap ve parça parça göğü üzerimize indir. [1275] diyorlardı. Allah'ın elçisi ise, inkarcıların samimiyetten uzak saçma arzularına ve hayallerine değil, Allah'ın buyruklarına göre hareket ediyordu. Kur'an, çağlar boyu sürecek daimi bir mucizedir. İnanmamalarının nedeni, iblisinki gibi kinleri ve kıskançlıklarıydı. Allah, Mekke'de söz sahibi olanların bu taleplerinin ardından doğru yolu tutmayacaklarını biliyordu. [1276]

Ahireti inkâr, edenler, “Allah niçin Muhammed'in davetinde hak üzere olduğunu bilmemiz için melek indirmiyor ve o melek onun peygamber olarak gönderildiğini bize bildirmiyor?” diyorlardı:

“Bununla beraber, bize kavuşmayı ummayanlar, 'Bize ya melekler indirilmeliydi, ya da Rabbimizi görmeliydik.' dediler. Andolsun ki, doğrusu nefislerinde kendilerini büyük gördüler ve büyük azgınlık ettiler.” [1277] Onun doğruluğuna şahitlik edecek bir meleğin inmesi şüphesiz hidayete hizmet edecek daha sağlam ve iyi bir yoldu. Allah Hz. Muhammedi doğrulamayı isteseydi, bunu yapardı. Ama O, bunu dilemedi. [1278] Kur'an'ın mucize oluşu ortaya çıktıktan sonra Hz. Peygamber (s)'in nübüvveti kesinleşmiş oldu. Artık âyet istemek salt kibir ve inatlarından, [1279] imanlarını mucizeye bağlamaları da dik başlılıklanndandı ve alay türü bir istekti. [1280] Kâfirlerin, Hz. Peygamber'den melekleri getirme mucizesini istemeleri onların Allah'la ilişkilerinin bulunduğuna da delildir.

Ehl-i Kitap da Hz. Muhammed'den mucize talebinde bulundu. Onu aciz bırakma çabaları, atalarının Hz. Musa'ya karşı geliştirdikleri tavırlarıyla büyük bir benzerlik gösteriyordu:

“Ehl-i kitap senden kendilerine gökten bir Kitap indirmeni istiyorlar. Musa'dan bundan da fazlasını istemişlerdi. 'Allah'ı bize apaçık göster.' demişlerdi. Zulümlerinden dolayı derhal onları yıldırım yakalamıştı. Sonra kendilerine açık deliller gelmişken buzağıyı mabut edinmişlerdi. Bundan sonra bile onları affettik. Musa'ya apaçık bir emir verdik.” [1281] Âyet, Yahudilerin cahillik türlerinden birisini dile getirmektedir. Dediler ki: “Allah katından bir rasulsen, levhalar halinde Musa'ya geldiği gibi bize gökten bütün bir kitap getir.” Bu taleplerini azgınlıklarından dile getirdiler. Musa gökten onlara bir kitap indirdiğinde onunla yetinmediler. Aksine Allah'ı görmeyi istediler. Bu da kendilerine gökten bir kitabın indirilmesini isteyenlerin doğru yolu bulmak için değil, salt inatlarından dolayı [1282] ve inkâr amacıyla söylediklerini göstermektedir. [1283] Yahudiler onun doğru söylediğini ispatlayıcı bir mucize olarak kendilerine gökten bir kitap indirmesi için Rabbinden dilekte bulunmasını istiyorlardı. Onun zamanındaki Yahudilerin ataları Hz. Musa'dan daha büyük şeyler istemişler: “Allah'ı bize göster”demişlerdi. Azgınlık ve taşkınlıkları nedeniyle yıldırım çarpması sonucunda ölmüşler ve Hz. Musa'nın duasıyla Allah onları diriltmişti. Bu âyet Hz. Muhammed'e zorluk çıkaran Yahudileri kınıyor ve kendisine de onların eziyetlerinden dolayı tesellide bulunuyordu. [1284] Kureyş de Hz. Peygamber'den bunun bir benzerini istemişti. [1285]

Hz. Muhammed'in doğru söylediğine dair onları bilgilendirecek bir meleğin Allah tarafından indirilmesini talep ettiler ki bu sayede kendileri de onu doğrulasınlar. Ya da Allah'ı açıkça görsünler de onlara Rasulullah (s)'ı doğrulamalarını ve ona itaat etmelerini emretsin. Bilmediler mi ki, Allah peygamberlerden başkasına melek göndermez. İmanlarını, olmayacak şeye bağladılar: [1286]

“Bununla beraber, bize kavuşmayı ummayanlar, 'Bize ya melekler indirilmeliydi, ya da Rabbimizi görmeliydik' dediler. Andolsun ki, doğrusu nefislerinde kendilerini büyük gördüler ve büyük azgınlık ettiler.” [1287] Kıyamete ve sonuç olarak Allah'ın ahiretteki yargılamasına inanmayan, [1288] tümden imanı terk eden ve ahirete gülüp geçen inkarcılara göre hiçbir şey kutsal değildir. Kibirleri ve saygısızlıkları bütün sınırların ötesindedir. Onlar, kendileri için hayırlı olmayan bir günde melekleri görebilecekler ve günde ise onlar için müjde yoktur. [1289] Hz. Musa dönemindeki İsrailoğulları da Allah'ı görmek istedi. Gök gürültüsü ve şimşekle sersemlediler. Öylece baka kaldılar. Allah'ın rahmeti olmamış olsaydı, o an gerçekten ölüm onların akıbeti olmuş olacaktı. [1290]

Allah ve O'nun azameti hakkında bilgisi olmayan Hıristiyanlar dediler ki: “Rabbimiz, elçileriyle konuştuğu gibi bizimle de konuşmalı ya da bize âyet gelmeli değil miydi?” Onların cahillerinin söylediklerini, kendilerinden önce de Yahudilerin cahilleri söylemişlerdi. Allah'ın, kendini açıkça onlara göstermesini, onlara mucizeler izhar etmesini istemişlerdi. Allah'a karşı âsi olmakta peygamberlerine karşı cüretkar davranmakta söyledikleri sözler birbirine benzediği gibi, Yahudi ve Hıristiyanların kalpleri Allah'ı inkâr ve yalanda da birbirine benzedi. [1291] Söylediği gibi peygamberse Allah'a söylemeli ve O da onlarla konuşmalı onlar da O'nun sözünü işitmeliydi. [1292]

Peygamberleri aciz bırakmaya çalışanların kalpleri birbirine benziyordu. Ortak amaçları inkârdı:

“Bilmeyenler, 'Ne olur Allah bizimle konuşsa veya bize bir âyet gelse' dediler. Onlardan evvelkiler de tıpkı onların söyledikleri gibi söylemişlerdi. Çünkü doğru yoldan sapanların hepsinin kalpleri birbirine benzer. Hakkı iyice bilmek isteyenlere âyetlerimizi apaçık gösterdik.” [1293] “Ne olur Allah bizimle konuşsa veya bize bir âyet gelse?” sorusunu Ehl-i Kitap sormuştu [1294] ve onların Kur'an'ın mesajına karşı yaptıkları itirazlar ile ilişkiliydi. [1295] Hıristiyanların cahillerinin söylediğini Yahudilerin cahilleri de söylemişti. [1296] Tabiî soru soranlar için bilmeyenler denilmesi bu kimselerin aslında müşrikler olduğunu akla getirmektedir ama Ehl-i Kitap da tevhidi ve peygamberliği gereği gibi bilmediklerinden bu kapsama dahil edilebilir. Onların mucize istemesi, Kur'an'ın bir mucize oluşuna karşı çıktıkları içindi. Aksi takdirde mucize istemeleri hayal bile edilemezdi. Mucize isteği azgınlıktan kaynaklandığı için onların talep ettikleri...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın