Hz Osmanın Mushaf Nüshalarının Memleketlere Gönderilişi

Hz. Osmanın Mushaf Nüshalarının Memleketlere Gönderilişi

Hz. Osman tarafından çoğaltılan müshaf nüshalarından Küfeye, Basraya, Şama, Mekkeye, Yemene ve Bahreyne birer adet gönderildi, bir müshaf da, Medinede alıkondu ve buna “İmam» adı verildi.[607]
İbni Hacere göre Hz. Osman diğer eski nüshaları yakmamış, kolay okunabilecek surette tashih etmiş, tashihi mümkün olmıyanları toplamış yıkamıştır.
İbni Esir “Tarihi Kâmil» eserinin “30 yıl» haberlerinde şunları yazar.
“Humuslular, Şamlılar ve Küreliler olarak her üç muhit Müslümanları, kendilerinin Kur'an okuyuşlarının doğru olduğunu iddia ediyor, diğer Müslümanların okuyuşlarını beğenmiyorlardı.
Müslümanlar arasındaki bu münakaşa sürerken, Hz. Osmanın gönderilen Müshaf nüshaları çok iyi karşılanmıştı. Küfede bulunan Sahabîler de çok memnun kalmışlar, bu mushafi iyi karşılamışlardı. Ama Küfenin bazı Müslümanları, itirazlarına devam ettiler.
O sırada Küfede bulunan Abdullah İbni Abbas, Hz. Osmanın Mushafine karşı itiraz ve tenkitlerde bulunanlara “Susun, böyle yapmayın, Osmanın yerine ben geçseydim, ben de ayni şeyi yapardım» diyerek onları, bu müshaf ın etrafında toplanmağa ve sükûnete davet etmiştir.»
İbni Mesut, yanında yazılı mushafi bulunan meşhur sahabîlerdendi. Kur'an Ayet ve Sûrelerinin toplanmasında Medinede bulunmamış, Küfe şehrinde yerleşmişti. Bu sebeple Kûfeliler, Abdullah İbni Mesudun elindeki Mushafa göre Kur'an-ı öğrenmişlerdi. Ama, İbni Mesudun elindeki mushafta “Muavvizeteyn» [608] yazılmamıştı. Halbu ki, Hz. Osmanın gönderdiği mushafta “Muavvizeteyn» yazılmıştı. Bundan anlaşılıyor ki, Kûfeli bâzı Müslümanları, daha çok bu husus, tereddüde düşürmüş, itirazlara sevketmiştir.
İbni Mesudun mushafi hakkında İbni Hacer, Buharı şerhinde der ki :
“İbni Mesudun Muavvizeteyni müshaına yazmadığı haberi, rivayet bakımından sabittir. Ahmet ve İbni Hibban rivayet ederler ki, o Muavvizeteyni mushafına yazmamıştı. Diğer bir rivayete göre o, Muavvizeteyni kazıdı.»
Hemen ifade edelim ki, İbni Mesûd gibi büyük bir sahabînin, Muavvizeteyn kelimesiyle ifade edilen ve elimizdeki Mushafi şerifin en sonunda yazılı bulunan iki sûreyi, Mushafıından kazıması, aklen ve mantıkan mümkün değildir. Zira bu iş, inkâra ve küfre götüren bir harekettir. Esasen İbni Hacer bu haberi “bir rivayete göre» diyerek vermiş, böylece rivayetin inanılır mahiyette olamıyacağını anlatmak istemiştir. Ama, Muavvizeteynin İbni Mesûd tarafından yazılmadığı cihetini ise İbni Hacer “rivayet bakımından sabittir» dedikten sonra, şahid makamında “Ahmet ve İbni Hibban»ın rivayetçi olarak isimlerini vermiştir.
İbni Mesudun, Muavvizeteyni Mushafında yazmamış bulunması mümkündür. Çünkü Muavvizeteyn sûrelerinin Vahyedilş anında, Peygamber Efendimizin yanında veya civarında bulunmamış olması ihtimali veya bu sûreleri yazmak için gerekli çalışmadaki ihmali bir insan olarak daima mevcuttur.
Nitekim Müsümi şerheden İmamı Nevevî “Şerhi Mühezzep»inde :
“Bütün Müslümanlar, Muavvizeteyn ve Fatihanın Kur'andan olduklarında ittifak ve icma' etmişlerdir. Onların Kur'an'dan olduğunu inkâr eden kâfir olur. İbni Mesut hakkında çıkarılan şey bâtıl, rivayetler doğru değil» demektedir. [609]

[607] İmam, güvenilen ve uyulması gereken şey veya kimse. 176
[608] Felak ile Nas Sûreleri.
[609] Ahmet Gürkan, Kur’an’ın Nasih Ve Mensuh Ayetleri, Yeni İlahiyat Kitabevi, Ankara, 1980: 176-178.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın