Velimenin Hükmü:   
 

Peygamber (s.a.v.) velimeyi (düğün yemeğini) emretmiş, hak olduğunu ve düğünlerde kaçınılmazlığını dile getirmiştir.

Peygamberin (s.a.v.) velimeyi emrettiğine, Enes b. Malik'in nak­lettiği şu hadis delildir: Peygamber (s.a.v.), Abdurrahman b. Avfın üzerinde (evlenenlerin süründüğü) zafran eseri gördü ve: Bu ne, evlen­din mi? diye sordu. Abdurrahman: Bir çekirdek ağırlığında altun mehir vererek evlendim karşılığını verdi. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v.): "Allah mübarek kılsın, bir koyun kesmek suretiyle de olsa ve­lime yap" buyurdu. [394]

Velime'nin hak oluşuna gelince, Ebu Hüreyre Peygamber'in (s.a.v.) şöyle buyurduğunu rivayet etmektedir:

"Velime haktır ve sünnettir. Her kim velimeye davet edi­lirde davete icabet etmezse isyan etmiştir (günah işlemiştir.)" [395]

Velime'nin düğün için kaçınılmaz bir husus olduğu meselesine ge­lince, Hz. Ali'nin Fatıma ile evliliği sırasında Rasûlullah'ın (s.a.v.) şöyle buyurduğunu, Büreyde rivayet etmektedir: "Düğün için velime mut­laka gereklidir.[396]

Bununla birlikte velime zaid sünnetlerdendir.

Ibnu Battal şöyle demektedir: (Velime haktır.) Yani bâtıl değildir. Onu yapmak güzeldir, Zavaid sünnetlerdendir. "Haktır" derken bunun­la vacip olduğu kastedil memektedir.

Şafiîlerden bazıları ise vacib olduğunu söylerler. Çünkü Peygam­ber (s.a.v.) Abdurrahman b. Avfa velime yapmasını emretmiştir, emir kipinde aslolan vucüb ifade etmesidir.

Buna şöyle cevap verilmiştir: Velime, neşe sıralarında verilen bir yemektir. Bu sebeple sair yemeklere benzer hadisteki emir, müstehap-Iığa hami edilmiştir. Çünkü Rasûlullah (s.a.v.) Abdurrahman'a bir koy­un kesmesini emretmiştir, oysa koyun kesmenin vacip olmadığı ittifakla kabul edilmiştir. O halde buradaki "hak"kın anlamı "vacib" değildir.

Şevkanî, Neylü'l-Evtar'da (VI. 176) şöyle demektedir: Emir kipinin zahiri vücup ifade etmesidir. Kurtubî, Maliki mezhebinde velimenin vacip olduğunu söyleyenlerin olduğunu belirttikten sonra mezhepte meşhur görüşe göre, menduptur, demektedir. Ibnu't-Tin de Hanbelî mezhebinde vacip olduğunu nakletmektedir. Halbuki Muğnfde an­latılan sünnet olduğudur. Daha sonra, yukarıya naklettiğimiz Ibni Bat-tal'ın zevaid sünnetlerden olduğu görüşünü nakleder ve vacip olduğu görüşünü reddeder.[397]