Hz. Sevde İle Evlenmesinin Hikmeti

2- Hz. Sevde İle Evlenmesinin Hikmeti

Şevde, Zem'a b. Kays b. Abdi Şems b. Abdivudd'ın kızıdır. Hz. Hatice'nin vefatından sonra Peygamber (s.a.v.) onunla evlenmiştir.

Şevde, kocası Sekrân b. Amr ile birlikte müslüman olmuş ve Habeşistan'a birlikte hicret (ikinci hicret) etmişlerdir. Her ikisi de birçok sıkıntı çekmişlerdi. Mekke'ye dönüşlerinden az bir müddet sonra kocası vefat etti. Henüz akrabalarından islâmı kabul eden de yoktu. Neredeyse fitne ve eziyete maruz kalacaktı. Peygamber (s.a.v.), Hatice'nin vefatından sonra ona evlenme teklif etmekle onu bu fitne ve eziyyetten kurtarmak, kocasıyla çektikleri eziyetten ve ALLAH yolunda hicret etmekten dolayı taltif etmek istiyordu.

O halde Peygamber'in (s.a.v.) Şevde ile evlenmesi, dinî bir hedef ve insanî bir anlam taşıyordu. Heva ve şehvetten çok çok uzaktı.

Bunun en açık delili, Şevde yaşlanıp erkeklere karşı kadınlık görevini yapamaz duruma gelince Peygamber (s.a.v.), ona haksızlık etmemek için ondan ayrılmaya karar verdi. Onu boşadığına dair kendisine haber gönderdiğinde Şevde, Aişe'ye giden yol üzerinde oturup Pey-gamber'i (s.a.v.) beklemeye koyuldu. İbnu Sa'd şöyle diyor: Peygamber'i (s.a.v.) gördüğünde: Sana Kitabı gönderen ve kullan arasından seni seçenin hakkı için soruyorum, beni niçin boşadın? Bende bir kötülük mü gördün? dedi. Peygamber (s.a.v.): Hayır dedi. O zaman Şevde şöyle dedi: Yine ALLAH hakkı için diyorum, beni geri alsan. Evet ben yaşlandım; erkeklere ihtiyacım kalmadı. Ama kıyamet günü hanımların arasında hasrolunmak istiyorum. Bunun Üzerine Rasûlullah (s.a.v.) boşamasını geri alınca da şöyle dedi: Ben günümü (sıramı) Rasûlullah'in (s.a.v.) sevdiği Aişe'ye devrediyorum.

Peki o zaman Peygamber'i (s.a.v.) bağlayan neydi? O yüce insanî anlam olmasaydı, Sevde'nin eşi olarak devam etmesini istemesine etken neydi?

Peygamber'in (s.a.v.) Şevde ile evliliği kocanın geçimsizliği ya da yüzçevirmesi durumunda, kadının herhangi bir şey karşılığında onunla barışmasının caiz olduğu gibi özel bir dini meselenin gündeme gelmesine de sebep olmuştur. Sevde'nin davranışı bu konuda vahyin inmesine ve hem kendisi, hem de başkası için çözüm yolunun belirtilmesine sebep olmuştur.

Bu konuda Hz. Aişe şunu rivayet ediyor: Şevde bint Zem'a yaşlanmıştı, Rasûlullah (s.a.v.) ona çokça gitmiyordu, daha çok bana geliyordu. Rasûlullah'ın (s.a.v.) kendisinden ayrılacağından korktu. Ya Rasûlallah, bana ait günü Aişe'ye devrediyorum, sana helal olsun, dedi. Peygamber (s.a.v.) de bunu kabul etti. Şu âyeti kerime bu konuda inmiştir: "Eğer bir kadın kocasının geçimsizliğinden, yahut kendisinden yüz çevirmesinden endişe ederse, aralarında bir sulh yapmalarında, onlara günah yoktur. Sulh (daima) hayırlıdır. Zaten nefislerde kıskançlık hazırdır. Eğer iyi geçinir ve ALLAH'tan korkarsanız şüphesiz ALLAH yaptıklarınızdan haberdardır.[590]

Bundan sonra müslümanlar pratik hayatlarında bunu ölçü olarak almışlardır. Nitekim Hâkim, Said b. el-Müseyyeb ve Süleyman b. Yesâr'dan şunu rivayet etmektedir; Rafı b. Hudayc'ın yaşlı bir karısı vardı. Üzerine genç bir kızla evlendi ve o genç kızı ona tercih ediyordu. Yaşlı kadın buna rıza göstermeyince onu bir talakla boşadı. Müddetinin dolmasına yakın kocası: Dilersen seni geri alayım ve sen de onu sana tercih etmeme sabredersin, dedi. Kadın da: Beni geri al, onu bana tercih etmene sabredeceğim, dedi. Bunun Üzerine kocası onu geri aldı. Ne var-ki kadın yine genci kendisine tercih etmesine dayanamadı. O zaman kocası Rafı' onu boşadı ve: Yüce ALLAH'ın "eğer bir kadın kocasının geçimsizliğinden, yahut kendisinden yüz çevirmesinden endişe ederse, aralarında bir sulh yapmalarında, onlara bir günah yoktur" âyetinde bize tebliğ ettiği sulh işte budur, dedi. [591]

Kaldı ki müminlerin anası olmak; Peygamber'in (s.a.v.) eşi olmak her isteyenin ulaşamayacağı bir şereftir.

Hz. Şevde, İslama ilk girenlerdendir. Müşrik olarak kaldıklarından kucaklarında yetiştiği ana-babasım terketmiştir. Sonra kocasıyla birlikte Habeşistan'a hicret etmiş, kocasının vefatından sonra da ALLAH'a ve Resulüne inanmaya devam edip sebat göstermiştir.

Hz. Sevde'nin üstün vasıfları sadece bunlardan ibaret de değildir. Bunun yanında o, yardımseverliği, fakirlere olan şefkat ve merhame-tiyle de bilinir. O, köle azat etmek, sıkıntılı günde yetim ve akrabayı doyurmak ve hiçbir şeyi olmayan yoksula bakmakta ne kadar da ileri idi! Ona ne kadar da çok mal gelir ve hemen ardından onu tasadduk eder ve sağ elinin infakmdan sol eli haberdar olmayan biri idi!

O, bu huyunu Rasûlullah'ın (s.a.v.) hayatında da vefatından sonra da hayatı boyunca devam ettirmiştir.

Bir defasında Hz. Ömer ona bir torba dolusu gümüş para gönderdi. Hz. Şevde: içinde ne var? diye sordu. Gümüş para cevabını aldığında, hurma gibi torbada öyle mi? dedi. Ardından da hepsini infak edip dağıttı.

Hz. Aişe, onun hakkında şöyle diyordu: İnsanlar arasında en çok onun yerinde olmak istediğim Şevde bint Zem'a'dır. Hz. Şevde, Mua-viye'nin hilafeti döneminde vefat etmiştir. [592]

Netice olarak Peygamber'in (s.a.v.) Hz. Şevde ile evliliği, bu dinî değerlere dayalı olduğundan onunla insanî yüce anlamlar, islam tarihinde ve müslümanlann hayatında derin izler bırakan içtimaî sonuçlar gerçekleştirmiştir.[593]

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın