2- Bekâr Kızın Tercih Edilmesi

2- Bekâr Kızın Tercih Edilmesi:

Eş seçiminde kişinin, ilk planda din ve ahlâk gibi manevî yönü göz önünde bulundurması gerektiğini, evlilik hayatının temeli ve odak noktasının bu olduğunu belirtmiştik.

Bu temel gerçekleştikten sonra, artık kişinin maddi yönden kendisini tatmin edecek hususlara yönelmesinde bir sakınca yoktur. Şeriat fıtrî ve cinsel duygulan da ihmal etmez. Aksine, bunları da bir düzene sokar ve önemini belirtir.

Evlilik hayatına güç kattığına, eşler arasında huzur, sevgi ve şefkatin gerçekleşmesine yardımcı olduğuna göre maddî yönleri de kabul eder, hatta bunlara teşvik eder.

Bunlardan biri güzelliktir, güzelliğin ölçü ve şekilleri, insanlar arasında farklılık arzetse de insanlar arasında sübjektif bir şey de oisa insan fertlerinin ortak arzulanndandır.

işte güzellik açısından meseleye bakıldığında kişi bekar olanı tercih etmeğe meyleder. Çünkü bekâr güzel, dul güzelden daha çok insan nefsini celbeder.

İslam, fitrat dinidir, çerçevesi dahilinde bu arzuyu tebrik eder, ona kucak açar, hatta ona teşvik eder.

Sünnet, bu tür tavsiyelerle doludur. Bekârın tercih edilmesine dair Buhârî'nin Hz. Aişe'den rivayeti şöyledir; Hz. Aişe diyor ki: Rasûlullah'a dedim: Bir vadide konaklasan, develerini dokunulmamış ağaçta mı otlatırsın yoksa, yenilmiş ağaçta mı? "Kendisine dokunulmamış ağaçta otlatırım" buyurdu.[778] işte ben oyum, dedim. [779]

Hz. Aişe, Peygamberin (s.a.v.) evlendiği tek bekâr kadındır. Pey-gamber'i (s.a.v.) çokça sever ve onu kıskanırdı. Başka birinin bu haslette ona ortak olmasını istemezdi. Peygamber'in (s.a.v.) yanında da üstün bir yeri vardı.

Ayrıca o, bu değerini iddialı bir şekilde ortaya koymakla, bunu hissettirmekle ya da Rasûlullah'ın (s.a.v.) ona olan iyi davranışını görmekle de yetinmiyor aksine bunun delil ile pekiştirilmesini istiyor. Bu nedenle bunu bir misal ile açıklıyor ve Rasûlullah'a (s.a.v.) soru sorarak genel hükmü ifade eden bir cevap alıyor. Böylece daha etkili ve delil bakımından daha güçlü olmayı hedefliyor.

"Ben işte oyum" derken arzusuna ulaşmış ve sevinçten kanat takmış uçuyor gibidir.

O ne beliğ bir üslûba sahipti? Meseleleri ne kadar da güzel ortaya koyuyordu? Kısacası hadis, bekâr ile dul arasında bir karşılaştırma yapıyor ya da eş seçiminde kişinin bunlardan hangisini seçeceğine dair bilgi veriyor ve seçimi etkileyen başka bir etken yoksa, bekârın tercih edileceğini belirtiyor. Ama tercih üzerinde etkili olacak başka bir etken varsa, mesele değişir.

Cabir b. Abdillah'ın şu hadisi buna ışık tutuyor. Câbir, diyor ki; Babam vefat etti ve arkasında yedi -veya dokuz- kız bıraktı. Bunun üzerine dul bir kadınla evlendim. Rasûlullah: Evlendin mi ey Cabir? dedi. Evet, dedim. Rasûlullah: Kız mı aldın, dul mu? dedi. Hayır, dul aldım, dedim. Kız bulamadın mı, onunla oynaşırdın, o da seninle oynaşırdı, onunla gülüşürdün, o da seninle gülüşürdü, dedi. Ya Resûlâllah, (babam) Abdullah vefat etti, arkasında da kızlar bıraktı. Ben de onlar gibisini getirmek istemedim. Onların başına geçecek, işlerini düzenleyip onları yetiştirecek bir kadın getirdim, dedim. Allah mübarek kılsın -hayırlı olsun- diye dua etti. [780]

Bu hadisten şu sonuçları çıkarabiliriz:

1- Câbir'in babasının şehit olması ve ardında bu kadar kız bırakması, Câbir'in düşüncesini değiştirmiştir. Belki de babasının ölümünden Önce kendisi de genç bir kızla evlenmeyi düşünüyordu. Ne var ki artık meseleyi yeni bir Ölçü ile değerlendirmesi gerekiyordu.

2- Kızkardeşleri henüz tecrübesiz gencecik idiler. Onların yaşında bir kızla evlenseydi, onları yetiştiremez ve onlara bakamazdı.

3- Henüz olgunlaşmamış, aklı bir karış havada genç bir kızla evlenseydi, karısı da bu kızkardeşleriyle aynı evde beraber yaşayacaktı ve belki de aile yuvası aralarındaki çatışmalardan bir cehennem çukuruna dönüşebilirdi.

4- Dindar kadınla evlenmeyi teşvik etmek, dini şiarları ve dinin farzlarını yerine getiren ve bu konularda gerek kocasına ve gerek kocasının beraber yaşadığı kimselere yardımcı olmaya çalışan kadınla evlenmeyi teşvik etmek demektir.

Bu naklettiğimiz olayda Câbir'in önünde önceliği olan bir görev ortaya çıkmıştır, kızkardeşlerini gözetmek ve onları eğitip yetiştirmek.

Buna göre Câbir'in problemi: Kiminle evleneyim? değildir.

Aksine kızkardeşlerimi gözetme, onları eğitme ve onlara karşı dinî ve ailevî görevlerimi yerine getirme hususunda hangi kadın bana yardımcı olacak problemine dönüşmüştür.

Bu gibi konularda dul kadının kızdan daha çok yardımcı olacağında şüphe yoktur.

O halde "kadın, dindarlığından dolayı onunla evlenilir"in anlamı, dini kendi nefsinde tatbik etmesi, tavır ve davranışlarında dinin emirlerine göre hareket etmesi ve kocasının da dinî emirleri en mükemmel şekilde yerine getirmesi için ona yardımcı olmasıdır.

işte bu sebeble Peygamber (s.a.v.) Câbir'in görüşünü uygun görmüş; seçimini ve dul bir kadınla evlenmesini beğenmiş ve evliliğinin hayırlı olması için dua etmiştir. Müslim'in rivayetinde ifade edildiği gibi bunu açıkça ifade ederek şöyle buyurmuştur; "O halde... Kadınla dindarlığı malı ve güzelliği sebebiyle evlenilir, sen dindar olanı seç, yoksa zarar edersin." [781]

Dindarlığı sebebiyle kadınla evlenilmesine dair bu geniş yorum ve izahlar ve burada bundan söz edilmiş olmasının hikmeti mutlaka anlatılması gereken bir husus idi.

Biz bu hadisi şerhedenlerden buna dikkat çekenini görmedik, belki sadece îmam Müslim, hafif bir işarette bulunmuş sayılır.

Çünkü dindar kadınla evlenmeye dair yukarda naklettiğimiz Ebu Hüreyre'nin hadisini sonra Câbir'in mezkur hadisini rivayet eder. Ardından evliliğine dair diğer rivayetleri sıralar. Bu rivayetlerde kadınla niçin evlenildiğine dair hususlar yoktur.

Sonra Abdullah b. Ömer'den naklettiği Rasûlullah'ın (s.a.v.) şu hadisiyle onlara son verir; "Dünya metadır, faydalanmadır. En hayırlı metaı ise iyi kadındır."

Böylece bakire kızla evlenmeye dair başlattığı hadiseleri dindar kadınla evlenmenin değerini pekiştirmek ve Câbir'in yaptığını onaylamakla bitiriyor. Çünkü Cabir, o an içinde bulunduğu içtimaî sebepten dolayı fiilen iyi kadım seçmişti.

Evet... Dünya metadır ve metanın en hayırlısı da dul olsun veya bakire kız olsun kendine, kocasına ve evine iyi olan (saliha) kadındır. Bu, göreceli bir durumdur yani şartların değişmesiyle değişir. Bu görüşümüzün delili, bakire kızla evlenmeye dair hadislerden sonra ve kadınlara iyi davranıl m asından önce rivayet edilen bu hadistir. Anlattığımız gibi bu hadis, kadınlara iyi davranmayı ifade eden hadislerden çok bakire kızla evlenmeyi anlatan hadislerle ilgilidir. Yani başta anlatılanların bir sonucu mahiyetindedir.

O halde bakire kızı ya da dulu tercih etmek, şartlara göre değişmektedir ve bunlardan biri her zaman için diğerinden üstün değildir.

Nitekim Peygamber (s.a.v.) hem dul ve hem de bakire kızla evlenmiştir. Hattâ bir günde hem dul, hem de bakire kıza talip olmuştur.

imam Ahmed, Ebû Seleme ve Yahya'nın şöyle dediklerini rivayet etmektedir: Hz. Hatice vefat ettiğinde Osman b. Maz'un'un hanımı Havle gelerek: Ya Resûlallah evlenmeyecek misin? dedi. Rasûlullah (s.a.v.): Kiminle? dedi. Havle: Dilersen bekâr bir kızla, dilersen bir dul ile dedi. Peygamber (s.a.v.): Bakire kız kim? diye sordu. Havle: Allah'ın kullan arasında en çok sevdiğinin kızı ile; Ebû Bekir'in kızı Aişe ile, dedi. Rasûlullah (s.a.v.): Peki, dul kim? diye sordu. Havle: Zem'a'nın kızı Şevde ile. Çünkü o, sana iman etti ve söylediklerine tâbi oldu, karşılığını verdi.

Rasûlullah (s.a.v.): Git ikisini de bana iste, buyurdu.

Havle: "Çünkü o, sana iman etti ve söylediklerine tâbi oldu" derken, evlilikte eş seçimi için bunun bir temel olduğuna, özellikle Rasûlullah (s.a.v.) için büyük bir önemi olduğuna işaret ediyordu.

Yine: "Allah'ın kulları arasında en çok sevdiğinin kızı derken de, kızın bağlı olduğu dinî ortamın şanına işaret ediyordu. Tabiî ki eş seçiminde bunun önemli bir etkisi vardır. Burada da evliliğe talip olmanın temeli, dindir, islam o gün için taraftarlarının güçlenmelerine ve talimatlarının yayılmasına daha çok muhtaç idi. Bu sebeple bekâr olsun, dul olsun evlilikle bu görevi gerçekleştiren her kadın, Rasûlullah'la (s.a.v.) evlenmeğe ehil îdi.

Hem dullardan hem de bakire kızlardan, üstün eşin vasıflarını yüce Allah şu âyette bildirmektedir; "Eğer o sizi boşarsa Rabbi ona sizden daha iyi, kendini Allah'a veren, inanan, sebatla itaat eden, ibadet eden, oruç tutan, dul ve bakire eşler verebilir.[782]

Sözkonusu edilen bu şartlar dışında birini diğerine tercih etmekte ve herbirinin Özel meziyetlerine göre aralarında mukayese yapmakta; cinsel arzuyu doyurmak için ve nefsî duyguları hesaba katarak bakire olanı tercih etmekte bir sakınca yoktur. Çünkü insan nefsi bakire olana daha meyyaldir. Bakire kız evlilik hayatına daha bir renk katar, duyguların doyurulması ve ruhî huzur bakımdan daha etkilidir. Hatta bakire kızla evlenen kişi tekrar gençliğini yeniden yaşıyor hissine kapılır ve daha dinçleşebilir.

Buhârî, Alkame b. Kays'ın şöyle dediğini rivayet eder: Abdullah ile birlikte idim. Osman b. Affân gelerek onu bir tarafa çekti ve: Ey Abdullah, seni bir kızla evlendirsek ne dersin? Hem sana geçmiş günlerini hatırlatır, dedi. Abdullah, böyle birşeye ihtiyacı olmadığına kanaat getirince bana dönerek: Ey Alkame, diye seslendi ve şöyle devam etti: Böyle diyorsun ama Peygamber (s.a.v.) bize şöyle buyurdu:

"Gençler.., Sizden nafakaya gücü yeten evlensin. Buna gücü yetmeyen ise, oruç tutsun, çünkü o, insanın şehevî arzularını k...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın