Ecel: Bir vakit veya o vaktin sonu. Tesbit edilmiş süre. Kıyamet günü. Çöküş zamanı, kavimlerin yıkılışları. İnsan hayatı. Ölümden dirilişe kadar olan zaman. İddet. Ecel´l-Allah: Dirilme, hesab ve ceza için Allah´ın tayin ettiği süre, vakit.

Ecir: Dünyevi ve uhrevi karşılık, büyük sevab.

Ehl: Halk, ahali. Aile, yakın akraba, çevre.

Ehl-i Beyt: Hz. Peygamber´in ev halkı veya Ümmü Seleme´nin hadisinde saydığı Peygamber efendimizin abası altına aldığı kimseler.

Emanet: Mastarı eminlik; başkasının hukukunun emniyet ve güvenliği. Emniyet edilip inanılan şeyin ismi. Mutmain olmak, her türlü endişeden kurtulmak. Kur´an´da, Allah´ın ve kulların hukuku. Sorumluluk. Vahyi yükümlülük. Tevhid kelimesi. Adalet. Akıl.

Emin: Eman ve emniyet sahibi, asla ihanet etmeyen güvenilir kimse.

Emir: İş, durum. Fiil. Yönetici, vali. Çoğaltma, arttırma. Buyruk, Tedbir. Kur´an´da, Allah´ın dilediği gibi işleri düzenlemesi. Yükümlülük. Nusret, zafer, kaza, kader. Allah´ın "Ol" emriyle vücud bulmuş olan şey. Teklif. Azab. Vahy. Kıyamet.

Endâd: Benzerler, denkler, eşler. Ortaklar, ortak koşulanlar, Allah´a eş ve benzer tutulan varlıklar.

Enfal: Ganimet.

Ensar: Yardımcılar, yardım edenler. Terim olarak, hicret eden Mekke´li muhacirleri yurtlarına alan müslüman Medine halkı.

Erbâb: Rab edinilenler. Sözlerine, Allah´ın sözüymüşçesine itaat edilenler. Kur´an´da, Kitap ehli bilginleri, din adamları.

Esâtir: Efsane, mitoloji, geçmiş zamanlardan aktarılan uydurma masallar.

Esmaü´l-Hüsna: Allah´ın en güzel isimleri

Eza: Tiksindirici şey, iyiliğe çirkin bir şekilde karşılık verme. Dil uzatma, ihsanı yüze vurma, başa kakma, minnet altında bırakma gibi yollarla acı verme. Dünyevi ve uhrevi eziyet, zarar.