557. Râfî' b. Ebî Râfî et-Tâf den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Zâtü's-selâsil gazvesinde Ebû Bekir (ra) ile beraberdim. Üzerinde Fedek işi bir elbise vardı. Binitine bindiği vakit onu üstüne alır, indiğimizde ise ben ve o beraber kullanırdık."

 

558. Urfece es-Sülemfden Ebû Bekir'in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ağlayınız, şayet ağlayamazsanız, ağlar gibi ya­pınız."

 

559. Ebû İmrân el-Cevfî, Hz. Ebû Bekir'in (ra) "Mü'min bir ku­lun yanında bir saç kılı olmayı isterdim" dediğini haber vermiştir.

 

560. Evsat b. Arar'dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Resû-lullah'ın (as) vefatından bir yıl sonra Medine'ye geldim. Hz. Ebû Bekir (ra) minberin üzerinde insanlara hitâb ediyordu. Şöyle dedi:

'(Hicretin) ilk senesinde Resûlullah (sav) aramızda ayağa kalktı, hıçkırık üç sefer sesini kesti, sonra şöyle dedi: 'Ey insanlar! Al-lah'dan, sizi başkalarından müstağni kılmasını isteyin, zira hiç kimseye başkalarından müstağni kılmasından sonra, yakın gibisi; küfürden sonra da şüpheden daha şiddetlisi verilmemiştir. Doğru­luğa sanlınız. Çünkü o, iyiliğe ulaştırır. Ve o ikisi (doğruluk ve iyi­lik) de cennettedir. Yalandan da sakınınız. Çünkü o, fücura ulaştı­rır. O ikisi (yalan ve fucür) de cehennemdedir.[58]

 

561. Zeyd b. Eşlem babasından şu rivayette bulunmuştur: "Ebû Bekir'i (ra) dilini tutmuş bir vaziyette, İşte beni helake düşü­ren budur' derken gördüm."

 

562. Zübeyir b. el-Avvâm'm kölesi Abdullah el-Yemenf den, şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra), Ölüm döşeğinde iken, Hz. Aişe şu beyit ile misal getirmiştir:

'Ayıplarım gencin ölümden korkmamasını, Bir gün ölüm gelip, göğsü sıkıştığında;

Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) 'Öyle değil ey Yavrum! Fakat ölüm sarhoşluğu bir gün gerçekten gelir de, "İşte (ey insan) bu, se­nin öteden beri kaçtığın şeydi, denir.'"[59] de/ Ebû Bekir (ra) devam­la, 'Şu iki elbiseme bakın onları yıkayın ve beni onlara kefenleyin; zira canlılar, yeniye ölüden daha çok muhtaçtır' dedi."

 

563. el-Hakem b. Hazn'in hadisinde Hz. Âişe'den (ra) şöyle de­diği rivayet edilmiştir: "ALLAH'a yemin olsun ki, Ebû Bekir geriye ne bir dînâr ve ne de bir dirhem bırakmıştır..."

 

564. Ebû Bekir es-Sıddîk'in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Müslüman, her vesileyle mükafatlandırılır. Öyle ki, başına gelen bir sıkıntıdan, ayak bağının kopmasından tutun da kaybedip araya araya heybesinde bulduğu eşyasına kadar, herşey onun mükafat-landırılmasına vesile olur."

 

565.  Kays'tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)'in bir kölesi vardı. Yiyeceğini getirdiği vakit Ebû Bekir ona sormadan yiyeceğinden yemezdi. Şayet hoşlandığı bir şeyse yer, yok eğer hoşlanmadığı bir şeyse yemezdi. Bir akşam unuttu ve sor­madan yedi. Daha sonra sordu. O da kendisinin hoşlanmadığı bir-şeyden olduğunu haber verdi. Bunun üzerine elini (boğazına) soktu ve hiçbir şey bırakmayıncaya kadar kustu."

 

566. Meymûn b. Mihrân'dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)'e kanatları çok (tüylü) bir karga getirildi de, o kar­gayı şöyle bir çevirdikten sonra 'Avlanan her av, kopartılan her ağaç, ancak zayi edilen tesbîh mukabilidir' dedi.Yani, insanı ALLAHı teşbihten ahkoyar."

 

567. Hz. Aişe'den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz. Ebû Bekir Ölüm döşeğinde iken Aişe'ye 'Ben Ebû Bekir ailesinde şu de­ve ve bir de kılıç ustası şu köleden başka mal bilmiyorum. Bu köle müslümanların kılıçlarını imal eder, bize de hizmet ederdi. Ben öl­düğüm vakit onu Ömer'e (ra) ver* dedi. Onu Ömer'e gönderdiğim vakit, Ömer: 'ALLAH, Ebû Bekr'e rahmet etsin. Kendisinden sonra­kileri meşakkate sokmuş' dedi."

 

568. Ebû Bekir (ra)'den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ey Arap topluluğu? ALLAH Teâlâ'nm bu işi (hâkimiyeti) sizin için ta­mamlayacağını umuyorum. Öyle ki, içinizden" biri buğday ekmeğini isteyecek ve, ehlinden canı hangi yağı istiyorsa, ekmeğe o yağın sü­rülmesini talep edecek."

 

569.  Ismâîl b. Muhammed'den rivayet edildiğine göre: "Ebû Bekir (ra) insanlar arasında taksimat yapmış ve aralarını müsâvî kılmıştır. Bunun üzerine Hz. Ömer (ra) 'Ey ALLAH resulünün halîfesi![60] Ashâb ile diğer insanları müsâvî mi tutuyorsun?' demiş. Ebû Bekir (ra) de: 'Dünya ancak bir vâsıtadır. Vâsıtanın en hayırlı­sı ise geniş olanıdır. Onların faziletleri ise ancak mükafatlarmda-dır* demiştir."

 

570. Hasan'dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz, Ebû Bekir (ra) can çekişirken, Selman (ra) yanına girmiş ve ona 'Ey Resûlul-lah'ın halîfesi! Bana tavsiyede bulunur musun?' demişti. Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) de; 'Azız ve Celîl olan ALLAH, dünyayı (ni­metlerini) önünüze serecek; ondan yalnızca nasibinizi alın. Kim sa­bah namazını kılarsa, o Azîz ve Celîl olan ALLAH'ın zimmetindedir. ALLAH Azze ve Celle'nin zimmetinde iken Onun ahdini bozma, (aksi takdirde) ALLAH seni yüz üstü ateşe fırlatıp atar' demiştir."

 

571. İbn Ebî Müleyke'den, Hz. Aişe'nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir'den başka yediği yemeği isteğiyle kusan birini bilmiyorum. Çünkü ona bir yiyecek getirilmiş, o da yemişti. Sonra kendisine: 'Bunu İbn Numan getirdi' dedi. Bunun üzerine o da: 'Bana İbn Numan'm kehânetde kazandığı)ini yedirdi-niz' dedi ve arkasından da kustu.[61]

 

572. İbn Ebî Müleyke'den, Hz. Âişe'nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Babam ölüm döşeğinde iken beni çağırdı ve 'Yavrum! Hayber hurmalığını sana vermiştim, sen de (o vakit) onu almıştın, senden bana onu geri vermeni arzu ediyorum' dedi. Bu­nun üzerine ağlamaya başladım, sonra da: 'ALLAH seni bağışlasu babacığım! Allaha yemin olsun ki, Hayber'in hepsi altın olsa, on yine de sana geri verirdim' dedim. O, 'Yavrum (Hayber'deki hu/ malık) Allanın kitabına göre (miras olarak) taksim edilmektediı Ben Kureyş'in en (büyük) tüccan ve en fazla mala sahip olanıydıc. Vaktâ ki, imamet işi beni meşgul edince, maldan bana yetecek k; -darını almayı uygun gördüm. Yavrum! İşte şu yün abâyem, süt kî> bı ve bir de köle. Öldüğüm vakit onu (köleyi.) derhal İbnü'1-Hat-tâb'a gönder. Yavrum! Beni bu elbisemle kefenleyin' dedi. Ben de ağladım ve 'Ey Babacığım! Biz buna (muhtaç) değiliz ki' dedim. O da 'ALLAH seni mağfiret etsin, bu (elbise) ancak ölüm esnasındaki akıntı içindir' dedi. Öldüğü vakit onları Ömer b. el-Hattâb'a götür­düm, o da: 'ALLAH babana rahmet etsin. Dedikoduya mahal bırak­mamak istemiş' dedi."

 

573. Abdullah b. Yezîd, es-Sunâbihfnin Hz. Ebû Bekir'den (ra)

şöyle işittiğim söylüyor: "ALLAH (cc) indinde kardeş olanın kardeşi­ne duası müstecabtır."

 

574. Hz. Âişe'den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Be­kir (ra) öldüğünde, geriye ne dînâr ve ne de dirhem bırakmıştır. Ölmeden önce bütün malını aldı ve Beytü'l-mâl'e bıraktı[62]

 

575. Abdullah b. Zübeyr babasından şunu rivayet etmiştir: "Ömer (ra) minberdeyken, Ebû Bekir'i (ra) andı ve 'Şüphesiz Ebû Bekir ilk müslüman olan ve (müsllimanlığını ) ilk açıklayan kim­seydi' dedi."

 

576. Kays İbn Ebî Hâzini şöyle demiştir: "Bir zât, Hz. Hüse­yin'in oğlu Ali'ye (as) geldi ve 'Ebû Bekir ve Ömer'in (ra), Resûlul-lah'm yanındaki yerleri neydi?' diye sordu. O da:'Şu anda mevkile­ri ne ise öyleydi' diye cevap verdi."

 

577. Yahya b. Saîd, Kâsım'm şöyle dediğini rivayet eder: "İn­sanlardan öyleleri vardır ki, ayıpları zikredilmez (yani zikredilebi-lecek ayıpları yoktur)

 

578. Şa'bî, İbn Abbâs'ın, İlk namaz kılan (müslüman olan) Ebû Bekir'dir" dedikten sonra, Hassan b. Sâbit'in şu sözlerini mi­sal getirdiğini rivayet etmektedir:

"Güvenilir bir dostun kederini anacak olursan, yaptıklarıyla, kardeşin Ebû Bekir'i hatırla. Rasûlullah hariç, mahlûkâtm en ha­yırlı, en muttaki ve en âdili,mes'ûliyetini en iyi yerine getiren o, (ikinin) ikincisi, meşhedi övülen ve halk içerisinde Resûlullah'ı ilk tasdik edip Hakk'a eren yine o."

 

579. Zeyd b. Eşlem, babasından şu rivayette bulunmaktadır: "Ömer (ra) Ebû Bekir'i (ra) eliyle tutmuş bir vaziyette dilini göste­rirken görmüş ve 'Ey Resûlullahm halîfesi! Ne yapıyorsun?' demiş­tir. Bunun üzerine Ebû Bekir de (ra) 'Beni helake düşüren ancak budur' demiştir." [63]

 

580. Hasan (ra)'dan, Ebû Bekir'in (ra) şöyle dediği rivayet edil­miştir: "Allaha yemin olsun ki, yenilen ve koparılan şu ağacın ye­rinde olmayı isterdim"

 

581. Umeyr b. İshâk'tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) omuzlarında abaye olduğu halde görüldü. Bir adam dedi ki: -Bu sırada (Kavilerden) İbn Avn eliyle, onu getir dercesine işa­ret etmiştir- 'Benden uzak dur. Ne sen ve ne de İbnu'l-Hattâb eh-lim(e öldükten sonra mal bırakıp bırakmama konusunda) fikrimi değiştirmeğe çalışmayın. (Yani beni onlara birşeyler bırakmaya ik-naya kalkışmayın.)'"dedi.

 

582. Katâde'den duyduğuma göre, Ebû Bekir'in (ra) 'Kurtların yediği bir yeşillik olmayı isterdim.' dediği rivayet edilmiştir.[64]

 

583. Hasan (ra)'dan, duyduğuma göre şu, Ebû Bekir (ra)'in yaptığı dualardan bir tanesiymiş: "ALLAHım, senden benim için ha­yırlı olanı, sonu hayırlı otanı isterim. ALLAHım! Bana en son verece­ğin hayrı, senin rızan, ve naîm cennetlerinin yüksek dereceleri kıl, Yâ Rabbi!"

 

584. Ebû Bekir b. Hafs'tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ba­na söylendiğine göre. Hz. Ebû Bekir (ra) yazları oruç tutar, kışın tutmazmış..,"

 

585. Muâviye b. Ebî Süfyân'm şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Dünya, Ebû Bekir'i istemedi, o da onu istemedi. (Dünya) İbnü'l-Hattâb'ı istedi, fakat o onu istemedi."

 

586. Ebû's- Sefer'den söyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Be­kir (ra) hastalanmış, bunun üzerine ziyaretine gelenler olmuştur. Kendisine 'Senin için bir hekim çağırsak, nasıl olur?' demişler. O da: 'Hekim beni gördü' demiştir: 'Sana ne dedi?' diye sormuşlar O da: 'Ben, dilediğimi yaparım' cevabım vermiştir."

 

587. Hişâm'm babasından (Urve'den) rivayet ettiğine göre, Hz. Ebû Bekir halîfe seçildiği vakit, bütün parasını pulunu, müslü-manlann Beytül-mâTine koymuş ve: 'Bunlarla ticaret yapıyor. Ka­zanç elde ediyordum, velayeti üzerime aldığım vakit beni ticaret­ten ve onu talep etmekten ahkoydular.'(Devlet idaresiyle ilgilen­mekten ticaret yapmaya vakit bulamamıştır) demiştir.

 

588. Ebû Damre, yani İbn Habîb[65] b. Suheyb şu rivayette bu­lunmuştur: "Hz. Ebû Bekir'in bir oğlu ölmek üzereyken, gözünün ucuyla yastığa bakıyordu. Ölünce Ebû Bekir'e 'Oğlunu gözünün ucuyla yastığa bakarken gördük' dediler. Bunun üzerine yastığı kaldırdılar. Yastığın altında beş veya altı dînâr buldular. Ebû Be­kir ellerini birbirine vurarak şu sözü tekrarlamaya başladı: 'Biz hepimiz Allaha âitiz ve mutlaka O'na döneceğiz. Ey falan! Senin derinin onu kuşatacağım hiç sanmıyorum' dedi."

 

589. Ebû Damre'nin rivayetine göre, Hz. Ebû Bekir (ra) bir gün insanlara hutbe irâd etmiş. ALLAH'a hamd ve senadan sonra 'Şüphesiz, Şam'ı fethedeceksiniz, size yüksek yerler gelecek, öyle ki oraların ekmek ve yağından istifâde edeceksiniz, oralara sizin için mescidler inşa edilecek. Allanın sizin oralara boş şeyler için gittiği­nizi bilmesinden sakının; oralar, ancak zikir için bina edilmiştir' demiştir.

 

590.  Sabit Hz. Ebû Bekir'in şu beyti tekrarladığını bildirmiş­tir:

"Sen ölüm haberlerini verir durursun da, sonunda bir gün sen de ölürsün.

Gencin umudu tükenmez, ama ansızın o da ölür gider."

[58] Mecmau'z-zevâid, 10/173. imam Ahmed 1/8.

[59] Kâf sûresi, 50/19.                        

[60] Burada Muzâfun ileyh düşmüştür. Muhtemelen bu "Resûlullah" veya benzeri bir lafizdır. {Yani, Resûlullahm ashabı... ilâ ahir... şeklindedir.)

[61] bkz. No: 565.

[62] bkz. No: 563.

[63] No: 561'de geçti.

[64] İbnü'l-Mübârek, ez-Zühd. s. 81

[65] et-Tekzîb'de, Damre b. Habîb Ebû Utbe şeklindedir. Utbe ondan rivayette bu­lunmuştur. Hiiye'de ise şöyledir: "Haddesenâ Ebû Damre  Habîb b. Damre" şek­lindedir.

 

[66] Hûd sûresi, 40.

Esselamü aleyküm Zühd gerçekten büyük bir haslet insanda olması gereken Zira dünyaya çivi çakmak ve ahirete tam manasıyla inanamamak ne dünyada ne de ahirette insana huzur getirir Rabbim bizleri zühd sahibi kullarından eylesin Rabbim paylaşım için razı olsun

Aleyküm Selam. Rabb'im bizleri zühd sahibi olan kullarından eylesin inşaAllah
 Bilgiler için Allah sizlerden razı olsun kardeşim

Esselamu aleyküm.rabbim bizleri Hz Ebubekir gibi sadık ahlaklı ve imanlı sahabenin yolunda giden ve kurtuluşa erişen kullardan olalım inşallah...