Sağır,kör,dilsiz ve topal hanım!

Sağır,kör,dilsiz ve topal hanım!

Sâbit daha bekar iken temiz ahlâklı takvâ ve verâ sâhibiydi. Zühdü salahı ve ilmi pekçoktu. Yüzünde bir nur vardı. Bir gün bir dere kenarında abdest alıyordu.Suda bir elma gördü. Elmayı alıp abdestten sonra elinde olmayarak dişledi. Fakat dişledikten sonra pişman oldu ısırdığı elmayı koparmadı ama elmanın suyunu tatmıştı.Tükrüğünde kan gördü. Kendi kendine; "Şimdiye kadar bana böyle bir hal olmamıştı. Buna sebep ısırdığım elma olmalı." dedi ve buna pişman oldu.Elmanın sahibini bulmak ve hellalik istemek için dere boyu gitti.Bir elma bahçesi gördü dalları dereye sarkmıştı düşse düşse elma burdan düşer dedi ve bahçenin sahibini buldu.Bahçe sahibi "çok cömert ve ihsân sâhibiydi".Sabit olanları bahçe sahibine anlattı elmayı ısırdığını ama yemeyip elmanın suyunu tattığını ve helallik istediğini söyledi.Bahçe sahibi Sâbit'e; "Helâl etmem için ne vereceksin?" diye sordu. Sâbit; "Altın istersen altın gümüş istersen gümüş." dedi. Bahçe sâhibi; "Ben altın gümüş istemem. Kıyâmet gününde senden dâvâcı olmamamı istiyorsan bir teklifim var. Onu kabûl edersen hakkımı helâl ederim." dedi. Sâbit; "Teklifin nedir?" diye sordu. Bahçe sâhibi;eğer bana 2yıl çalışıp hizmet edersen sana hakkımı helal ederim dedi.Sabit düşündü kul hakkıyla Allahu tealanın karşısına çıkmaktansa cezasını bu dünyada çekerim dedi ve kabul etti.2 yıl boyunca çalıştı çabaladı sürekli bahçe sahibine hizmet etti.2 yıl dolduktan sonra artık bana hakkını helal et bende kendi yoluma gideyim dedi.Bahçe sahibi Sabite bir şartım daha vardır.Sabit nedir diye sordu. Bahçe sâhibi; Benim bir kızım var; gözleri görmez kulakları duymaz dili söylemez ayakları yürümez eli tutmaz. Bunu sana nikâh etmek istiyorum. Kabûl edersen elmayı sana helâl ederim. Yoksa yarın kıyâmet günü Allahü teâlânın huzûrunda seni mahcûb ederim." dedi. Sâbit kendi kendine; "Ey dîninde sâbit olan Sâbit! Kıyâmette tehlike ve sıkıntılara mâruz kalmaktansa buna dünyâda katlanmak daha iyidir." deyip kabûl etti. Bahçe sâhibi teklifinin kabûl edildiğini görünce böyle bir kimseye kızını vereceği için çok sevindi. Nikâhı yapıldı. Gece olunca Sâbit üzüntü ile nikâhlısının bulunduğu odaya girdi. Orada gâyet süslü güzel sağlam görür işitir konuşur yürür bir hanımla karşılaştı.Hızla odadan çıktı ben yanlış odaya girdim galiba odada sizin tarif ettiğiniz gibi bir hanım yoktur dedi.Bahçe sahibi sözümde yalan yoktur.Kızım seneler oluyor bu evden çıkmış değildir. Şimdiye kadar hiçbir yabancı yüzü görmedi.Bir yabancıda onun yüzünü görmedi. Bu sebeple gözleri harama kördür. Kulağı bir yabancı sözü duymamış ve günâh işlememiştir. Bunun için günâha karşı sağırdır.Eli haram tutmamıştır bunun için eli çolaktır. Ayakları günah yerlerine gitmez bunun için kötürümdür. Dilinden hiç kötü söz günâha sebeb olan bir kelime çıkmadı. Onun için dilsizdir " dedi.
Bu sözleri duyan Sâbit bin Zûtâ Allahü teâlâya şükretti ve; "Yâ Rabbî! Sen her şeye gücü yetensin." dedi. Haramlardan ve şüphelilerden sakınma ve iffet esasları üzerine kurulan bu evlilikten; ilim irfân ve takvâ sâhibi olacak olan Nûmân isminde bir çocuk dünyâya geldi.

alıntıdır
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın