Rüzgarı dava eden yoksul kadın

RÜZGARI DAVA EDEN YOKSUL KADIN

Bir kadıncağız Davud aleyhisselâmın huzuruna gelir:
– Bir fırtına çıktı, değirmenden getirmekte olduğum un çuvalını sırtımdan uçurup götürdü, yetimler aç kaldılar... diye sızlanır.
Hazret-i Davud:
– Bu kadıncağıza bir çuval un verin, diye emreder.
Dışarı çıkınca oğlu Hz. Süleyman kadını ikâz eder:
– Bir çuval una razı olma. Rüzgardan davacı olduğunu söyle. Davana bakmasını iste, der.
Kadıncağız geri dönüp:
– Efendim, ben rüzgardan davacıyım, bir çuval una razı değilim, der.
– Öyle ise iki çuval un versinler, der. Kadıncağız kapıda yine Hz. Süleyman’ın itirazıyla karşılaşınca tekrar döner:
– Ben un istemiyorum, rüzgârı dava ediyorum, adâletini icra et, rüzgârı huzuruna çağır, der...
Hazret-i Davud dışarıda oğlu Süleyman’ın kadına akıl verdiğini öğrenince onu içeri çağırır, rüzgârı dava etmenin mümkün olmadığını söyler. Fakat oğul Süleyman şöyle der:
– Siz sadece dünya sultanı değil, aynı zamanda âhiret sultanısınız da. Padişahların rüzgara gücü yetmez, ama bir peygamberin gücü yeter. Rabbına dua et, rüzgârı yargılamak imkanını sana verir. Rabbının emrine kim karşı koyabilir?
Davud aleyhisselam dua ve niyazda bulunur. Bir de bakar ki karşısında bir melek. Olayı şöyle anlatıyor:
– Ben rüzgarları yöneten meleğim. Kadının un çuvalını götüren rüzgarları Rabbimin emriyle oraya ben yönlendirdim. Çünkü denizde çıkan bir fırtınada geminin biri kayaya çarptı, delindi, su alıyordu. İçinde masumlar vardı. Gönülden feryad edip Allah’a yalvardılar. Rabbim de bana emretti, bu kadının sırtındaki un çuvalını rüzgara aldırıp geminin su giren deliğine kapattırdım.
Davud aleyhisselam meleğin sözünü keser:
– İyi, ama bu kadıncağız şimdi ne olacak, zaten kendisi fakir, iki tane yetimi de aç?
Melek der ki:
– Artık bu kadıncağız fakirliğe veda edecek, yetimler de varlık içinde bir hayat yaşayacaklar.
– Nasıl olacak bu iş?
Melek şöyle açıklar durumu:
– Un çuvalı sebebiyle gemi kurtulup sahile yaklaşırken içindekiler dediler ki:
“Şayet, sağ salim karaya çıkarsak servetimizin yarısını bir fakire vermeyi adadık.”
Şimdi sen bunları çağır ve adaklarını toplayıp, bu fakir kadına ver, yetimlerle çektiği yoksulluk da böylece sona ersin, bundan böyle mutluluk içinde yaşasın.
Davud aleyhisselam kurtulan yolcuları bir bir huzuruna çağırır. Onlar da adaklarını ayrı ayrı para, mülk ve diğer eşyalar olmak üzere tümüyle teslim ederler. Böylece görünüşte bir fakirin sırtından bir un çuvalını rüzgar alıp götürür. Ama neticesindeki tecelli fevkalade güzel olur. Yoksul kadıncağız bir çuval una karşılık, yetimlerle ömür boyu huzur içinde yaşayacağı servete kavuşur.

Ahmet Şahin
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın