“Ceylan benim vekilimdir.”
Öyle tesirli bir hal insanıydı ki, onun bu ufkunu yakın talebelerindeki akislerde de görmek mümkündü. İnsanlar nezahetinin büyüsüne kapılmış, saffetini, beklentisizliğini, takvasını örnek almıştı. Manevi evladı, Ceylan Çalışkan ağabey, 1963 ağustosunda, Bakırköy istikametine giden bir minibüste trafik kazası geçirerek üstadına kavuşmuş, nüfus cüzdanının arasından şu vesika çıkmıştı.
“Ceylan benim vekilimdir.
Nur’a ait işleri benim hesabıma yapar.”
Said Nursi
Yerde yürüyen bir melek saffetindeki ağabeyimizin elindeki bu vesikadan vefatına kadar kimsenin haberi olmamıştı. Kendisine itibar artsın, nefsi bundan pay çıkarsın istemiyordu.
O öyle, onun için de talebeleri böyleydi.
Bu kadar riyasız, bu kadar samimi olmak, ancak tam iman etmiş bir yüreğin ve onun eleğinden geçen arınmış ruhların özelliğidir. Herkese yakışan ve lazım olan bir özellik… Asılsız bahanelerle paye arayan sahte kahramanlara ne güzel bir hâl dersidir.
Duysa nefsimiz… Duysa neslimiz…
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
