Küçüklüğümden beri dar yerlerden sıkılır ve buralardan adeta feryad ederek kaçardım.Daha sonra bunun bir hastalık olduğunu anlamış,fakat bu illetten bir türlü kurtulamamıştım.
Oysa ki o dar mekanlara,şimdi ister istemez girecektim. B eni sarı sarmalamışlar ve uzunca bir tabuta yerleştirmişlerdi.Çevremde dolaşanların seslerini gayet iyi duyuyor ve gözlerim kapalı olmasına rağmen, hernasılsa onları görüyorumdum.
-Genç yaşta öldü zavallı,diyorlardı.Halbuki yapacak ne kadar çok iş vardı.Gerçekten de birçok işim yarım kalmıştı. Mesela oğluma iyi bir iş kuramamış,araba ile renkli televizyonun taksitlerini henüz bitirememiştim.Büyük bir firma kurup dostlarımı o firmada toplamak ta artık hayal olmuştu.Kış çok yakın olduğu halde odun-kömür işini halledememiş ve çatının akan yerlerini aktaramamıştım.Birden kulaklarımı çınlatan bir sesle irkildim.Sanki mikrofonla söylenen bu ses beynimin en ücra köşelerinde yankılanıyor ve,  –Geçti artık geçti diyordu
İçimden,keşke geçmemiş olsaydı diyordum.Nerden başıma gelmişti o kaza bilmem ki?
Halbuki ne kadar da iyi araba kullanırdım.
Olup bitenleri hatırlamaya çalışırken,dostlarrmın çevremi sardığını ve üzerini örtmek için tabutun kapağını kaldırdıklarını farkettim.Avazım çıktığı kadar bağırmak ve çırpınmakistediğim halde ne kımıldayabiliyor,ne de bir ses çıkartabiliyordum.Biraz sonra koyu bir karanlık içinde kalmış ve gözlerimi,tabutun tahtaları arasından sızan ışığa çevirmiştim.Dehşet içinde,
-Aman ALLAHım,dedim. Ne olacak şimdi halim?
Hiçbirşey düşünemiyordum.Biraz sonra omuzlara kaldırılmış va sallana sallana götürülmeye başlamıştım.Dışarıda ki seslerden yağmur yağdığı belli oluyor ve su damlacıklarının sesi tabutumun gıcırtısına karışıyordu.
Cenaze namazı için camiye gidiyor olmalıydık.
Cami deyince aklıma gelmişti. Çok yakınımızda olmasına rağmen, nedense bir türlü elim değip gidememiştim. Ama 50 yaşına gelince namaza başlayacak ve herkesin şikayet ettiği kötü alışkanlıklarımı terkedecektim.Ah şu kaza olmnasaydı, ileride ne iyi bir insan olcaktım.
Daha önce duyduğum ses;
-Geçti artık geçti, diye tekrarladı.Bitti artık,
Biraz sonra namazım kılınmış ve imam cemaate,nasıl bir insan olarak bilindiğini sormuştu.Ben cemaatin arasındaki 8-10 kişinin bu soruya cevap vermediğini gayet iyi biliyordum.Evet, bu insanların haklarını yediğimi kabul ediyordum.Fakat şu kaza olmasaydı, onların gönlünü alacak ve yaptığım hataları telafi etmeyecekmiydim?
Camideki işimiz bittikten sonra tekrar omuzlara kaldırılmıştım.Tabutumun eğik bir şekilde taşınmasından, mezarlığa giden yokuşu tırmandığımızı anlıyordum Şiddetle yağan yağmurun,çatlaklardan içeri girerek kefenimi yer yer ıslattığının da farkındaydım.Buna rağmen dıanlara kulak verdim.Dostlarımın bir kısmı piyasadaki durgunluktan bahsediyor, bir kısmı ise geçen akşam televizyonda oynayan kovboy filmini medhediyordu.Tabutumu taşıyan diğer biri iseiyanındakinin kulağına fısıldayarak,
-Tam ölecek günü buldu rahmetli ,diyordu.Sırılsıklam olduk birader,
Duyduklarım, herhalde yanlış olmalıydı. Yoksa bunlar uykularımı onlar için feda ettiğm dostlarım değilmiydi?
Yolculuğum bir müddet sonra bitmiş ve tabutum yere indirilmişti.Kapak tekrar açıldı ve güçsüz vücudumu kucaklayan birkaç kol beni dibinde su toplamış olan bir çukura indirdi.
Boylu boyunca yattığım yerden etrafıma baktım.
Aman ALLAHım bu kabir değilmiydi?
O ana kadar buraya gireceğimi neden düşünmemiştim?
Sessiz feryatlarımı kimse duymuyor ve dostlarım,kalın tahtalarla üzerimi kapatmak için adeta birbirleriyle yarışıyordu.
Tekrar zifiri karanlıkta kalmış ve bütün zerrelerimle dua etmeye başlamıştım.
-Yarabbi, diyordum,Bir fırsat daha yokmu.*Senin istediğin gibi bir olayım.
Daha önce duyduğum ses,aynı şeyleri tekrarlayarak
-Geçti artık geçti, dedi.Herşey bitti artık.
Vücudumu örten tahtaların üzerine kürekle atılan toprakların çıkardığı ses,gökgürültüsünü andırıyor ve bütün benliğimi sarsıyordu.Son bir gayretle yerimden fırlayarak gözlerimi açtım.Odamdaki rahat yatağımda yatıyor. Fakat korkunç bir kabus görüyordum. Bitişik dairede oturan doktor arkadaşım başucumda duruyor ve,
-Geçti artık geçti, diye tekrarlıyordu.
Geçti bak,hiçbirşeyin kalmadı.
Yattığım yerden yavaşca doğruldum.Terden sırılsıklam olmuş ve sanki 20 kilo birden vermiştim.Dışarda sağanak halinde yağmur yağıyor ve gökgürültüsünden bütün ev sarsılıyordu.
Çevremdekilerin şaşkın bakışları arasında kendimi toparlamaya çalışırken,
-Yarabbi, sana bütün Zerrelerim adedince şükürler olsun,diyordum.İyi bir kul olmak için ya bir fırsat daha vermeseydin?


CÜNEYT SUAVİ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın

Suçlular, Rablerinin huzurunda boyunlarını büküp, “Rabbimiz! (Gerçeği) gördük ve işittik. Artık şimdi bizi (dünyaya) döndür ki, salih amel işleyelim. (Secde 12)

Fırsatlar bizlere sunulmuş ,her yer bize O'nu anlatıyor,herşey O'nun tezahürü..Rabbim fırsatları görmeyi ve çok geç olmadan onları yakalamayı bizlere nasibi müyesser eylesin.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın