|
Konu Başlığı: Meziyetin varsa hafâ türabında kalsın Gönderen: Sümeyye üzerinde 15 Haziran 2010, 11:39:05 Meziyetin Varsa Hafâ Türabında Kalsın Meziyetin Varsa Hafâ Türabında Kalsın 'Meziyetin varsa hafâ türabında kalsın, tâ neşv ü nema bulsun' sözünü izah eder misiniz? Bu söz, iman ve Kur'ân hizmetine mukabil kendini gösterme arzusuna kapılan bir kısım kimselere karşı bir irşad ve ikazdır Cenâb-ı Hak, bu dünyada herkesi farklı meziyetlerle donatmıştır O, bazılarına takdim kabiliyeti vermiştir ki, onlar ele aldıkları konuları fevkalâde bir güzellik içinde takdim ederler Bazıları ise, davranışları ile olabildiğine cazip ve çarpıcıdırlar Böylelerinin tavır ve davranışlarına bakanlar hemen Müslümanlığa ısınırlar Bazıları da vardır ki, bunlar aşk u heyecanla dopdoludurlar, buna karşılık fazla takdim kabiliyetleri yoktur Değişik konuları anlatmada zorluk çekerler Bu vasıflarla muttasıf, aşk ve şevki olabildiğine coşkun yakın bir arkadaşım vardı Bazen yanımda oturur ve bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlardı Hatta zaman zaman bana dilini göstererek şunları söylerdi: 'Hocam! Şununla meseleleri anlatamıyorum Fakat Cenâb-ı Hakk'ın bana verdiği imkânlarla size destek olmak isterim Biz destek olalım siz de hak ve hakikati anlatın' Evet Allah belki ona, anlatılacak şeyleri anlatma kabiliyeti vermemişti; ama o, heyecanıyla Allah indinde çok değerli ve çok kıymetliydi İsterseniz başa dönelim: Allah, herkese ayrı bir meziyet vermiştir ve herkes, bu meziyetini mutlaka Allah yolunda kullanmalıdır Anlatma kabiliyeti olan, hak ve hakikati muhtaç sinelere duyurmalı, kendisinde organizasyon kabiliyeti bulunan biri, işleri en güzel şekilde tanzim ederek, bir düzen ve programla bu kervana iştirak etmeli, maddi imkânı olan da maddeten destek olmalıdır Allah, bazı insanlara da bu hususiyetlerin hiçbirini vermemiş ama aşkla köpüren coşkun bir gönül vermiştir Ashab-ı Kiram arasında böyleleri de vardı Allah Resûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) bu tür kimseleri, 'Şayet Allah adına yemin etse Allah onun yeminini doğru çıkarır' ifadeleriyle anlatmaktadır O dönemde insanlar, başları sıkıştıkları zaman Allah Resûlü'nün anlattığı bu insanların etrafında toplanır ve onların dua etmelerini isterlerdi Bu gönül insanlarından biri de Sa'd ibn Ebî Vakkas'tır Hz Sa'd, duasının makbuliyetiyle iştihar etmiş bir sahabidir Onunla alakalı bir diğer vak'a da şöyledir: Sa'd ibn Ebî Vakkas ölümcül bir hastalığa yakalanmıştır Ziyaretine giden Allah Resûlü, ona, 'Sen daha çok yaşayacaksın, çok kimseler senden fayda görecek ve bazı kimseler de zarar görecek!' buyurmuş mevsimi gelince Sa'd, İranlıların devletini yerle bir ederek bu ihbârın doğruluğunu ortaya koymuştur Başta da işaret edildiği gibi Sa'd ibn Ebî Vakkas duası makbul rabbânîlerden biriydi Bununla alakalı siyer kitaplarında şöyle bir şey rivayet edilir: Sa'd ibn Ebî Vakkas'ın da bulunduğu bir topluluk içinde adamın biri, Hz Ali, Hz Muaviye, Hz Talha ve Hz Zübeyr'e sövüp sayar ve onlar hakkında ağza alınmayacak pek çok şey söyler Hz Sa'd o adamı kenara çekerek ona şu nasihatte bulunur: 'Sen ne dediğinin farkında değilsin O zatlar, Allah indinde makbul kimselerdi Bu şekilde ileri geri konuşarak onlar hakkında haksızlık ediyorsun' Bunun üzerine adam, 'Sen de kim oluyorsun?' diyerek bir hakaret de ona savurur Daha sonra Hz Sa'd, hemen orada ellerini açar, kıbleye yönelir ve Allah'a şöyle dua eder: 'Allahım! O zatlar hakkında beni yalancı çıkarma! Eğer onlar senin nezd-i Ulûhiyetinde kıymetli kimselerse, burada o mânâyı teyid edecek bir şey göster!' Bu sırada nereden çıktığı belli olmayan bir deve, toplumu yara yara gelir ve o adamı ayaklarının altına alıp çiğner İhtimal bu manzara karşısında Hz Sa'd ibn Ebî Vakkas çok duygulanmış ve belki de böyle bir dua ettiğine pişman olmuştu Bugün de mü'minler içinde böyleleri vardır Bu kullar, her ellerini açışlarında dergah-ı nezd-i Ehadiyete teveccüh eder ve şöyle derler: Allahım! Hakkı bâtılın savletinden kurtar! İki-üç asırdan beri ağlayan Müslümanlara artık bir ferec ve mahrec ihsan eyle! Birkaç defa neslimize kıydılar, ırzımızı çiğnediler, namusumuzu pâyimâl ettiler Bir kere daha aynı hasret ve hicran dolu durumu bize yaşatma!' Cenâb-ı Hak, inşallah böyle fiilî ve kavlî dualar sayesinde bize en yakın zamanda ferec ve mahrec ihsan eder Tekrar başa dönecek olursak, Allah herkese farklı meziyetler ihsan etmiştir İnsan kendisine bahşedilen bu meziyetleri saklamalıdır Zira bu tür meziyetler ne kadar saklı kalırsa, o kadar yapılan hizmetlerin neşv ü nema bulmasına vesile olur Evet, insan, iddialı olmamalıdır Mesela kendisine güzel konuşma kabiliyeti verilen bir insan, 'Şayet ben vaaz edersem, sohbet yaparsam, mutlaka bazı kimseler irşad olur' gibi düşünceleri kafasından çıkarıp atmalıdır Aslında böyle bir insanın şöyle düşünmesi daha doğrudur: Cenâb-ı Hak, bu va'z u nasihati bana bir mükellefiyet olarak verdi Fakat bu, çok ağır bir yük -O daha iyi bilir de- keşke bana böyle bir meziyet vermeseydi! Keşke bu işleri yapmaktansa, emanetini alsaydı ve ruhumu kabzetseydi! Zira bu iş, bana düşmemeliydi Allah daha salahiyetli kimseleri ihsan edebilirdi Evet, insan, kendisine verilen meziyeti başkalarına karşı tefahhura vesile sayıp görünmeye çalışmamalı, 'Ben olmasam belki insanlar, doğruyu daha açık-seçik görür ve doğru yolu bulabilirler' duygu ve düşüncesiyle hareket etmelidir Hali vakti yerinde olan ve malını Allah yolunda infak eden bir insan da şöyle demelidir: 'Rabbim bana, bir nezaretçi ve emanetçi olarak bu imkânları verdi Ben de bunları O'nun yolunda kullanıyorum Bana bu duyguyu lütfetmeseydi, ben nereden verecektim! O, bana hem mal, hem de verme hissini verdi ve beni bu meziyetlerle serfiraz kıldı O'na binlerce şükür olsun' Hâsılı insan, meziyetlerini ön plana çıkarmamalı, onlar hafâ türabı altında kalmalı ve insan adeta toprak olmalıdır Sadi'nin 'Toprak ol ki, gül bitiresin' sözü bu hakikati ifadede ne hoştur! Fethullah Gülen |