|
Konu Başlığı: Şehid Ahmed Ve İsmail Hareketi Gönderen: Ekvan üzerinde 22 Eylül 2011, 17:56:30 3- Şehid Ahmed ve Şehid İsmail Hareketi (1786-1831) Hindistan'da Veliyyullah Dehlevi'nin İslami hareketinin bıraktığı yerden öğrencileri olan Seyyid Ahmed ile Dehlevi'nin torunu olan İsmail omuzlamaya çalıştılar. Onun hazırladığı potansiyel sönmeye yüz tutunca bu yiğit müslümanların kollarını sıvadıklarını görmekteyiz. Bu şehid imamlar, Dehlevi'nin eserlerinden ve hareketinden oldukça etkilenmiş ve aynı metodu izlemişlerdi. Seyyid Ahmed ve İsmail, hocaları Veliyullah gibi büyük bir müceddid olamayıp, ancak onun üzerinde durduğu Kur'an ve Sünnet fonksiyonunun devamım sağlamaya çalıştılar. Özellikle halkın iliklerine kadar işlemiş olan tasavvuf mistisizminin açtığı yaraları kapatmaya çalışıp bütün cahili unsurlara karşı ciddi bir mücadele verdiler. Öyle ki müslümanlar birbirlerine baktığında sahabeyi hatırlıyorlardı. Şehidlerin bu çalışmalarının yanısıra, yaptığı kıyam da hiç bir zaman küçümsenemez. Onlar, insanları şirkin ve küfrün sultasından kurtarıp, İslam adaletine kavuşturmak için Batı Hindistan'da fiili savaşa girdiler. Onların başlattığı harekette, servet, çıkar, kişisel menfaatler, milliyetçi duygular ve koltuk hırsı gibi istekler hiç bir fonksiyona sahip olamamıştı. Tıpkı İmam Hüseyin, İmam Zeyd'in kıyamı gibi... Sadece ulvi dava için, İslam'ın teessüsü için... Onların verdiği silahlı mücadele, Allah Resulü'nun verdiği silahlı mücadelenin bir benzeriydi. Savaşa tamamen adalet sınırları içerisinde devam edildi. Savaş esnasında vahşete ve zulme asla yer verilmedi. Onların geçtiği yerlerde insanlar en ufak bir zarar görmedi. Ordu gündüz at sırtında savaşırken, geceleri de ibadetle nefislerini tezkiye etmekteydi. Ancak bu mücadeleleri, İslam'ı hakim kılmadan şehid edilerek yarıda bırakılmıştı. Allame Mevdudi, Şehidler'in hareketinin maddi alemde başarısız oluşunu şöyle izah ediyor: "Hareketlerinin başarısız olarak sonuçlanmasının birinci nedeni, müslümanlar arasında tasavvuf adı altında, cahiliyenin bir çok unsurunun kabul görmesiydi. Üstelik bu dönemde inanç rahatsızlıkları, hastalıkların yuvası olan tasavvufla tedavi edilmeye çalışılıyordu. Tasavvuf adı altında cahiliyenin bütün unsurlarına gömülmüş halkın durumunu, İbni Teymiye'nin eserlerini çok iyi okumuş olan İsmail Şehid, görmekte gecikmedi. Buna rağmen O'nun açısından da olumsuz taraf, reçetesi Veliyullah Dehlevi tarafından sunulmuş olan hastalığa karşı yeni bir reçete sunma başarısını gösterememesidir. Veliyullah Dehlevi'yi aşma gücünü kendisinde bir türlü bulamadı. Bundan dolayıdır ki, Veliyullah Dehlevi 'nin reçeteleri uygulanmaya devam edildi. Bu durum Seyyid Ahmed'in hareketinde kendini açıkça gösterir. Seyyid Ahmed vefat ettiğinde, bazı taraftarlarınca, Şianın bir koluna mensup olanların inancında olan gayb alemine göç (Tayyi mekan) düşüncesi ile tekrar dünyaya döneceği an beklenir olmuştu. Seyyid Ahmet ve İsmail Şehid'in tecdid hareketi incelendiğinde onların diğer bir hatasının uygulamaya geçirilen cihad için uygun şartların gözetilmemiş olduğu görülür. Bundan dolayı cihad hareketi uygun bir zemin üzerinde gerçekleşmemiştir. Yani halkı müslümanca eğitmeden onların samimiyetlerine güveniyorlardı. Halbuki Kuzey Hindistan'da birer göçmen olan o halkın İslam'dan asla haberleri yoktu. Sadece kendilerini müslüman kabul ediyorlardı ki bu cihad gibi bir hareket için asla yeterli olamazdı. İşte o mücahitler bunları dikkate almadıkları için, zemin zayıflığını korudu. Bölge halkı kendilerinin müslüman olduğunu söylüyordu ve onlar da böyle kabul ettiler. Halkın, küfrün zulmünü tanımış olması, onların İslam'ın gelmesi konusunda arzulu ve istekli oldukları şeklinde yorumlandı. Cihad uğraşısı ve hilafetin ilgası işleri sırasında bütün hatalar açığa çıkmaya başladı. Çünkü kendisini müslüman olarak tanımlayan halk, İslam için hiç bir zorluğa katlanmaya talip olmuyordu. İşte o zaman anlaşıldı ki, bölge halkı ismen müslüman olmaktan başka hiç bir özelliğe sahip değildir. Ancak bu anlaşıldığında iş işten geçmişti. Böylelikle tecdid işi yarım kaldı. İşte harekette en önemli tarihi gerçek budur. Eğer bir İslami harekete kalkışmadan önce o hareketi yönetecek olanlar layıkıyla yetişmez, avantaj ve dezavantajları hesabetmezlerse hareketin başarıya ulaşması mümkün olmayacaktır. Üzerinde durulması gereken son hatalarından biri de, mücahidler, kendilerinin müslüman olduğunu söyleyen insanlar üzerinde bîr İslam hakimiyeti kuramazken, binlerce km. uzaktan gelen İngilizler bir küfür hakimiyeti kurabilmişlerdi. Bunun sebebi ne olabilir? İşte bizi ilgilendiren soru bu. Bu soruya cevap verebilmek için 18. ve 19. yüzyıl Avrupa'sını iyi tanımak zorundayız. Eğer terazinin bir kefesine Veliyullah Dehleyi ve diğer müslümanların çalışmalarını koyar, diğer kefesine de cahiliyenin sahip olduğu gücü koyarsak, maddi bir değerlendirmeyle arada korkunç derecede bir farklılık olduğunu görürüz. İşte mücahidler böyle bir dezavantajla cihada girmişlerdi." [194] İşte, bu sayılan sebeplerin yanında yeni Avrupa'nın felsefe, edebiyat, ahlak, hukuk ve siyaset gibi konulara, Fransız Devrimi ile Sanayi Devriminin getirdikleri yenilik ve icraatlar da eklenirse, Mücahidlerin, başarısızlıklan daha iyi anlaşılır. Yani İngilizler sayesinde, Avrupa'nın bütün yeni buluşları Hindistan'a da taşınmış ve bu yeni teknik karşısında kendilerini yenileyemeyen müslümanlar zahiren başarısız kalmışlardı. [195] [194] A.g.e. [195] Beşir İslamoğlu, İslami Hareketin Tarihi Seyri, Denge Yayınları, İstanbul, 1993: 219-222. |