Ferdî Hürriyetin Hududu

FERDİ HÜRRİYETİN HUDUDU

Allahu Taalâ, İslâmda öyle bir hudud koymuştur ki bununla ferdin serbestisi ve hürriyeti muayyen hududlarla çevrilmiştir. Hak Taalâ bir müslüman ferd için nelerin helâl ve nelerin haram olduğunu bildirmiştir. Hangi işler farzdır, yapılması lâzımdır ve hangi işlerden kaçınmak icabeder? Başkalarının bizim üzerimizde ne gibi hakları vardır ve bizim başkalarının üzerinde ne gibi haklarımız vardır? Hangi şartlar dahilinde bir mülk bize intikal eder ve yine hangi vasıtalarla bir mülk bizim elimizden çıkıp başkalarına intikal eyler. Fertlerin kendi camialarına karşı ne gibi sorumlulukları vardır, camianın da fertlere karşı ne gibi sorumlulukları bulunmaktadır? Camianın iyilik hususunda fertlere, aile ve hanedanlara ve kardeşlikler üzerinde ne gibi mesuliyetleri vardır. Ve hangi hizmetleri yerine getirmeye mecburdurlar?

Bütün bu hususlar, Kitap'ta ve Sünnette müstakil düsturlar olarak kaydedilmiştir. Bu ilâhî kanunlar üzerinde herhangi bir değişme söz konusu olamıyacağı gibi yeni addedilen bir şeyin de eklenmesine veya eksiltilmesi olamaz ve olamıyacaktır. Bu düsturlarla bir şahsın ferdî hürriyeti ve ferdî serbestisi üzerinde, bazı mesuliyetler konmuştur ki, bunların hududunu aşmak ve bu hududlara tecavüz etmek kimsenin hakkı değildir. Ancak bu hududların dariesi içinde mevcut bulunan hürriyetleri de ortadan kaldırmak, kısmak veya genişletmek bir hak olarak tanınmış değildir. Mal elde etmenin de muayyen bir kaide ve usulü vardır. Bu kaide ve usullerin haricinde mal kazanılması haramdır. Yalnız bu kadarla da kalınmaz. Usulsüz ve kaidesiz mal elde edenlere, İslâmî kanunlar ceza tayin etmiştir. Fakat helâl olan vasıtalara baş vurarak mal ve mülk edinenlerin mal ve mülk hukuku da mahfuz olup korunacaktır. Bu mal tasarrufunu, kanunun müsaadesi olmaksızın ve meşru yollar bulunmaksızın sahiplerinden almak ve onları mal ve mülklerinden mahrum bırakmak da mümkün de ğildir. Böyle bir camianın felah yolunda dosdoğru yürüyebilmesi için fertler üzerine bazı farzlar konmuştur. Fertler bu farzları yerine getirmek mecburiyetindedirler. Fakat bunların dışında hiçbir kimse bir şey için zorlanamaz ve kimseye cebir kullanılamaz. Ancak fertler kendi rızalariyle bir şey verirlerse o zaman da kimse bunları bu fiillerinden caydıramaz.

Yine bunun gibi camianın da fertlere karşı ve hatta hükümetin de camia fertlerine karşı yerine getireceği bazı sorumlulukları ve vecibeleri vardır. Camia ve hükümet bu sorumlulukları ve bu vecibeleri eda etmezse, o zaman fetrlerin de bu camia ve bu hükümete karşı olan, sorumlulukları ve vecibeleri yerine getirmelerine gerek kalmaz. İtaat etmemek hakkını elde ederler. Eğer bu müstakil düsturlar, üzerine işler yürütülüp amelî bir kisveye girerse, işte o zaman sosyal adalet de kaim olacaktır. Böyle bir cemiyette ise kimse sosyal adalet diye bir iddia ortaya atamıyacak, kimsenin de böyle bir iddia ortaya atmasına lüzum kalmayacaktır.

Bu. düstur, yürürlükte bulunduğu takdirde ve mevcudiyeti gözle görünür vaziyette oldukça, o zaman müslümanlar, hiç kimsenin sahte ve aldatıcı sözlerine kapılma ihtiyacını duymayacaktır. Esasen böyle bir kimse de müslümanları hiçbir vakit aldatamıyacak ve kandıramıyacaktır. O zaman sosyo-komünizmin ortaya attığı sosyal adalet diye isim verilen şeyin İslâmın ta kendisi olduğu da meydana çıkmış bulunacaktır.

İslâm, (bu şekilde fert ile cemiyetin arasında bir denge ve ahenkli bir düzen kurmak ister. Bu düzende ne ferde tam manasiyle hürriyet verilir ne de cemiyete ferdi çiğnemek ve ferde zarar vermek hakkı tanınır.

Aynı zamanda cemiyeti idare edenlerin de, ferdin, İslâmî düstur gereğince elde etmiş bulunduğu hürriyeti kısıp azaltmak ve şahsiyetini geliştirmek için zaruri olan hususları esirgemek salahiyeti olamaz.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın