Rahmanın dostları ve şeytanın yandaşları

2. BÖLÜM

RAHMANIN DOSTLARI VE ŞEYTANIN YANDAŞI

Bu İki Kesim Arasındaki Düşmanlık:

Aslında Rahman'ın yani Allah dostlarının varlığıyla şeytan dostlarının ya da yandaşlarının varlığı çok eskidir. Bu tâ Hz. Adem'in yaratılmasından ve Allah'ın meleklere, Adem'e secde emrinden itibaren başlar. Bilindiği gibi bu emre İblîs denilen şeytan dışında melekler icabet etmişler ve ancak İblîs büyüklenerek böyle bir emirden kaçınmıştı.

Nitekim Kur'ân'ı Kerîm, Hz. Adem ile İblîs arasındaki düşmanlıktan bir çok sûrelerde sözeder. En çok söz edildiği sureler ise Bakara, A'raf, Tâ Hâ ve başka sûrelerdir.

Yüce allan (c.c) şöyle buyuruyor:

"Bir zamanlar biz meleklere (ve cinlere) "Adem'e secde edin" dedik, tblîs hariç hepsi secde ettiler. O, yüz çevirdi ve büyüklük tasladı, böylece kâfirlerden oldu.

"Biz Azîmüşşân, "Ey Âdem! Sen ve eşin (Havva) beraberce ceimete yerleşin, orada kolaylıkla istediğiniz zaman her yerde cennet nimetlerinden yiyin, sadece şu ağaca yaklaşmayın. Eğer bu ağaçtan yerseniz her ikiniz de kendine kötülük eden zalimlerden olurusunuz" dedik. "Şeytan onların ayaklarını kaydırıp haddi tecavüz ettirdi ve içinde bulunduk-

larından (cennet'ten) onları çıkardı. Bunun üzerine "Bir kısmınız diğerine düşman olarak ininiz, sizin için yeryüzünde barınak ve belli bir zamana dek yaşamak vardır" dedik.

"Bu durum devam ederken Âdem, Rabbinden bir takım ilhamlar aldı ve derhal tevbe etti. Çünkü Allah tevbeleri kabul eden ve merhameti bol olandır.

"Dedik ki: "Hepiniz Cennetten inin! Eğer benden size bir hidâyet gelir de her kim hidâyetime tabi olursa (göndereceğim peygamberlere uyup benim emirlerimi tutar, yasaklarımdan kaçarsa) onlar için herhangi bir korku yoktur ve onlar üzüntü çekmezler." (Bakara,2/34-38).

A'raf sûresinde ise İblis'in neden secde etmediğinin açıklamasını görmekteyiz. Rabbimiz şöyle buyuruyor:

"Allah buyurdu: "Ben sana emretmişken secde etmekten seni alıkoyan nedir?": (İblis): "Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu da çamurdan yarattın** dedi." (A 'raf, 7/12).

Allah (c.c), İblis'e secde etmesini emir buyurdu. Ancak o büyük-lendi ve ve secde etmekten kaçındı -Allah kendisine lanet etsin- o, bu yüzden bozuk ve olmayacak bir kıyasa kalkıştı. "Ateş, çamurdan daha üstündür" diye bir kıyasa gitti. O bu davranışıyla kendisini Allah ile denk tutuyordu -Haşa-. Çünkü Allah (c.c) böyle bir şeyden münezzehtir. Adeta şeytan şöyle demek istiyordu: "Allah (c.c) böyle diyor ama, ben de bu işi şöyle görmekteyim." işte bu yüzden İblis Al-lah'm lanetine uğradı da rahmetinden uzak kaldı.

İşte insanların hidâyet ve dalalet fırkası diye ayrılmaları da böyle bir başlangıçlafbrtaya çıkmış oldu. Nitekim Yüce Allah (c.c) şöyle buyurmaktadır:

"Sizi yaratan O'dur. Böyle iken kiminiz kâfir, kiminiz mü'-mindir. Allah yaptıklarınızı görür.*' (Teğabün, 64/2).

Ancak peygamberlerin getirmiş olduğu davete katılanlar, onlara icabet edenler, Allah'ın indirmiş olduğu kitaplara iman edenlere ve peygamber olarak gönderilenlere inananlara gelince işte bu fırka Rah-man'm velileri ve dostlarıdırlar. Allah insanlara rahmet olarak peygamberlerini göndermiştir.

Ancak uzak duran, büyüklenen ve şeytan gibi davrananlar ise, şeytanın velileri ve dostlarıdırlar yandaşlarıdırlar.

Bu iki fırkadan söz etmeden önce, mutlaka bilmemiz gereken bir şey vardır. O da şu husustur. Allah (c.c), kullarına tüm hüccet ve delilleri gösterip ortaya koymuştur. Onlara şeytanın düşmanlığını, öyleki hemen onun Hz. Âdem üe olan kıssasından sonra açıklamıştır.

Allah (c.c) Kur'ân-ı Kerim'de sadece Hz. Adem kıssasiyla şeytanın düşmanlığını bir kaç defa zikretmekle kalmamış, aksine işin önemini açıklamış ve Ademoğullarınm ondan uzak kalmaları uyarısında bulunmuştur. Kur'ân'ın bir çok yerlerinde ve âyetlerinde insanın şeytanın kulak vermemesini, sıratı müstakimden yüz çevirmemelerini bildirmiştir. Nitekim Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

"Ey iman edenler! Hep birden silm'e (sulh ve selamete) girin. Sakın şeytanın peşinden gitmeyin. Çünkü o apaçık düşmanı-nudir." (Bakara, 2/208).

Bundan sonra hatırlatmanın yanında uyan bulunan şu â.-ylH|gör-mekteyiz. Rabbimiz buyuruyor ki:

"Ey Âdem oğulları! Şeytan, ana-babamzı, ayıp yerlerini kendilerine göstermek için elbiselerini soyarak, cennetten çıkardığı gibi sizi de aldatmasın. Çünkü o ve kabilesi, sizin kendilerini göremeyeceğiniz yerden sizi görürler. Şüphesiz biz şeytanlan, inanmayanların dostları kıldık." (A 'raf, 7/27).

Kur'ân'i Kerîm sadece bu açıklamalarla yetinmiyorf ayrıca Kur'-ân insanlara şeytanın planlarını da gösteriyor ki, gerçek manâda gözleri olanlar bunu görebilsinler, düşünebilenler de akıllarım başlarına devşirsinler. Nitekim İblis'ten bahisle Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

"...o da (şeytan da): "Yemin ederim ki kullarından belli bir pay edineceğim" demiştir."

"Onları mutlaka saptıracağım, muhakkak onları boş kuruntulara boğacağım, kesinlikle onlara emredeceğim de hayvanların kulaklarını yaracaklar (putlar için nişanlayacaklar), şüphesiz onlara emredeceğim de Allah'ın yaratıklarını değiştirecekler." dedi. Kim Allah'ı bırakır da şeytanı dost edinirse elbette apaçık bir ziyana düşmüştür."

"(Şeytan) onlara söz verir ve onları ümitlendirir; halbuki şeytanın onlara söz vermesi aldatmacadan başka bir şey değildir." (Nisa, 4/118-120).

Daha sonra Allah (c.c) insanlara, şeytan dostlarının pişmanlıklarını ortaya koyan kıyamet sahnelerinden bir sahneyi zikretmektedir. Rabbimiz şöyle buyuruyorlar:

"Ayrılın bir tarafa bugün, ey günahkarlar! Ey insan oğlu! Şeytana tapmayın, çünkü o sizin apaçık bir düşmamnızdır" demedim

mi? (Bunu size peygamberlerim vasıtasıyla açık seçik bildirmedim mi?). Ve bana kulluk edin, doğru yol budur, demedim mi?" (Yasın, 36/59 61).

Şimdi de kendisinin peşinden gelenlerden uzaklaşmalarım bildiren İblisle ilgili bir başka sahne. Rabbimiz bu sahneyi şöyle açıklıyor:

"(Hesaplarvgörülüp) iş biti- '" rilince, şeytan diyecek ki: "Şüphesiz Allah size gerçek olanı va-detti, ben de size vadettim ama, size yalancı çıktım. Zaten benim size karşı bir gücüm yoktu. Ben, sadece sizi (inkara) çağırdım, siz de benim davetime hemen koştunuz. O halde beni yermeyin, kendinizi yerin. Ne ben sizi kurtarabilirsiniz ne de siz beni kurtarabilirsiniz! Kuşkusuz daha önce ben, beni (Allah'a) ortak koşmanızı redettim. Çünkü zalimlere, elbette acıklı bir azap vardır." (İbrahim,14/22).

Artık Allah'ın bu açıklaması ve beyanından sonra bir başka beyana gerek yoktur. Bilindiği gibi eşya kendi aslına döner. Bu duruma göre mademki İblîs, Hz. Adem'e düşmandır. Hiç kuşkusuz iblisin peşinden gidenler de, Rahman'ın dostlarına düşmandırlar. Bunlar aynı zamanda peygamberlere tabi olanların da düşmanıdırlar. Bu bakımdan iki grup arasında birleşme imkanı yoktur.

Şeytan taraftarlarının ve dostlarının ellerindeki silah düşmanlık, savaş, hased, alay, istihza, hile, tuzak, aldatma gibi şeylerdir ki, şeytan bütün bunları dostlarına ve taraftarlarına daima telkin edip durur.

Şeytanın taraftarları, mü'minleri gözetleyip duran bir takım insanlardır. Fırsat buldukça ve güç yetirdikçe insanları Allah'ı anmaktan ve zikretmekten alıkoyarlar. Nitekim işin bu yönünü Allah (c.c), Kur'an'ı Kerîm* in bir çok yerlerinde bizlere haber vermiş olmaktadır. Allah (c.c), Allah düşmanlarının Allah (c.c) taraftarlarıyla olan alaylarını şöyle bildiriyor:

"Kafir olanlar için dünya hayatı cazip kılındı. (Bu yüzden) onlar, iman edenler ile alay ederler. Oysa ki, (iman edip) inkardan sakınanlar kıyamet gününde onların üstündedir. Allah dilediğine hesapsız rızık verir." (Bakara, 2/212);

"Kavminden ileri gelen kafirler dediler ki: "Biz seni bir beyinsizlik içinde görüyoruz ve gerçekten seni yalancılardan sanıyoruz." (A'raf, 7/66).

"Şüphesiz günahkarlar, (dünyada) iman edenlere gülerlerdi. Müminlere uğradıklarına kaş göz hareketiyle alay ederlerdi. Kendi adamlarının yanına döndüklerinde, (inananlarla alay etmekten) zevk alarak dönerlerdi. Kafirler mü'minleri gördüklerinde "Şüphesiz bunlar yanlış yola girmiş sapıklardır" derlerdi. (Mutaffifin, 83/29-32).

Şimdi de Kur'ân; şeytanın yandaşlarının düşmanlıklarını nasıl tasvir ediyor, bunu görelim. Bunlar mü'minlere karşı içlerinde nasıl bir kin ve düşmanlık taşımaktalar, bunu dinleyelim. Rabbimiz şöyle buyuruyor:

"Âyetlerimiz, açık açık kendilerine okunduğunda, kafirlerin suratlarında, hoşnudsuzluk sezersin. Onlar, kendilerine âyetlerimizi okuyanların nerdeyse üzerlerine saldırırlar. De ki: "Size bundan (bu öfke ve huzursuzluğunuzdan) daha kötüsünü bildireyim mi? Ateş! Allah, onu kafirlere vadetti. O, ne kötü akıbet (varış yeri)dir!" (Hac, 22/72).

İşte burada çok önemli bir gerçek yer almaktadır. Bu gerçek de şudur. Hz. Âdem (a.s) ile İblîs arasında meydana gelen düşmanlık, öyle bir düşmanlıktır ki bu, İblis ile Ademoğulları arasında da sürüp gitmektedir. İnsanlar yeryüzünde bulundukları sürece de bu devam edecektir. İnsanlık tarihi aslında baştan sona şu gerçeği doğrulamaktadır. İnsanlar; hidâyette ve doğru yolda olanlarla, heva, istek ve arzuları ile şeytanın peşinden gidenler diye i...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın