Hilim Güzel Ahlak ve Vera

HİLİM, GÜZEL AHLÂK VE VERA'

Eûzü billâhi mineş şeytânir racîm...

Bismillâhir rahmânir rahîm...

Elhamdü lillâhi rabbil âlemîne hamden kesîren tayyiben mübâreken fîhi alâ küli hâlin ve fî külli hîn... Ves salâtü vesselâmü alâ seyyidil evvelîne vel âhirîne tâc-i ruûsinâ muhammedinil mustafâ... Ve alâ âlihî ve sahbihî ve men tebiahû biihsânin ilâ yevmil cezâ...

(Selâsün men lem yekün fîh, feleyse minnî ve lâ minallah: Hilmün yeruddü bihî cehlel câhil, ve hüsnül hulüku yaîşü bihî fin nâs, ve veraun yahcüzühû an maâsillah.) Sadaka rasûlüllah, fî mâ kal ev kemâ kal.

Aziz ve çok değerli, çok sevgili kardeşlerim!.. Cuma geceniz mübârek olsun... Allah-u Teâlâ Hazretleri şu mübarek gecenin hayrından, feyzinden, bereketinden, feyzinden cümlenizi istifâde ettirsin... Cümlenizi iki cihanda bahtiyar eylesin... Cennetiyle cemâliyle müşerref eylesin...

Hazret-i Ali (Radıyallahu anhü ve kerremallahu vecheh) Hazretleri'nden rivayet edilmiş olan, bir hadis-i şerif okuyacağım bu akşam... Tabii, hadis-i şeriflerin hepsi başımızın tâcıdır. Râviler, Peygamber Efendimiz'in ashâbıdır, gökteki yıldızlar gibidir. Efendimiz'in sevgili ashâbıdır, hepimizin başımızın tâcıdır, hepsini severiz amma; Hazret-i Ali Efendimiz bizim için bir de şu günlerde, husûsî bir öncelik ve ehemmiyet taşımakta...

Çünkü, "Alevîyiz, Hazret-i Aliye mensûbuz; ona muhib olan, onu seven insanlarız." diye televizyona çıkıp da, yalan yanlış, abuk sabuk; dine, imana, tarihe, fıkha, tefsire, hadise sığmayan sözler söylemişler. Biz diyoruz ki:

"--Hazret-i Ali'yi seven herkes gelsin, Hazret-i Ali Efendimiz'in yoluna girsin! Onun yaşadığı gibi yaşasın, onun sözlerini dinlesin! Onun gibi olsun!.."

Biz de zâten onun gibi olmağa çalışıyoruz.

Hazret-i Ali Efendimiz bizim başımızın tâcı... Aşere-i Mübeşşere'den, Peygamber Efendimiz'in dâmâdı... Bizim en sevdiğimiz insanlardan birisi... Onun yoluna, onun imanına, onun islâmına, onun sözüne, onun dinine uymayıp da; ondan sonra bir de, "Hazret-i Ali'ye mensûbum!" deyip de dinden imandan çıkmak, tabii çok üzücü bir olay oluyor. Bizim bu meselenin üzerine eğilmemiz, bu hususta hepimizin emr-i ma'rûf, nehy-i münker, nasîhat vazifesini yapmamız gerekiyor.

Nasıl yapacağız, ne diyeceğiz?.. Diyeceğiz ki:

"--Bak, Hazret-i Ali Efendimiz böyle buyurmuş; ne dersin?.. Seviyor musun Hazret-i Ali Efendimiz'i?.."

"--Seviyorum."

"--Bak böyle buyurmuş; ne dersin, ne haber?.. Hadi bakalım, ne diyorsun?" dememiz lâzım!..

O bakımdan, Hazret-i Ali Efendimiz'den rivâyet edilmiş olan hadis-i şerifleri, ayrıca şöyle bir kaydedip de, bir de neşretmek lâzım!.. Evet, sözü Peygamber Efendimiz söylemiş ama, Hazret-i Ali Efendimiz nakletmiş. Onun naklettiği olunca, artık akan suların durması lâzım!..

Diyorlarmış ki:

"--Biz hümanistiz, biz insancılız, biz müsamahalıyız, biz hoşgörülüyüz..."

Görelim bakalım, ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz!.. Yaşayışın nasıl, gel bakalım?.. Davranışın nasıl, çalışman nasıl, hayatın nasıl; görelim. Ordan anlayacağız. Çünkü herkes kendisini öğer de, bakalım hakikaten öğülecek durumda mı?..

Evet, Hazret-i Ali Efendimiz ne buyurmuş... Bizim Râmûzül Ehâdis kitabının hangi sayfasında kaldığımızı da hatırlayamadım doğrusu... Aradan uzun zamanlar geçti, buradaki sohbetleri biraz aksattık. Tabii, bu sohbetleri aksatmayalım, sevgili kardeşlerim!.. İbadetler, vaazlar, sevaplı işler, Allah'ın rızasını kazanacak işler şahıslara bağlı olmamalı... Ben gelirsem burda vaaz olacak, siz de vaaz dinleyeceksiniz; ben gelmezsem vaaz olmayacak, siz de televizyonun karşısına geçeceksiniz. Olmaz!.. Şahıslar fanidir, göçer gider. Birisi ölür, ötekisi gelir. O ölür, daha ötekisi gelir. Şahıslar mühim değil, adetler mühim... Güzel şeyler adet olmalı!..

Perşembe akşamları burda hadis okuyor muyuz, okunmalı hep... Her perşembe, herkes bilmeli ki, burada Peygamber Efendimiz'in mübârek hadis-i şerifleri okunuyor. Herkes bunu bilmeli, ona göre gelmeli!.. Programını ona göre yapmalı!.. Birisi evine gelecekse;

"--Efendim, bu akşam biz size misafir gelmek istiyoruz, müsâit mi?"

"--Hangi akşam bu?.."

"--Perşembe akşamı..."

"--Haa, gel ama; bizim Özelif Sitesi'nde yatsıdan sonra hadis sohbetimiz var, oraya gitmemiz lâzım; sen de gel!.. Hanımları da getirelim, aşağıda alt katta yer var... Dinleyelim!" dememiz lâzım!..

Programlarımızı ibadetlerimize göre ayarlamamız lâzım!.. Program yapacağız diye ibadetleri kesip, biçip, atıp, çiğneyip ihmal etmememiz lâzım!.. Bütün hayatımızı ibadetlerimize göre, Allah'ın rızasını, sevgisini kazanmaya göre, cenneti kazanacak şekilde ayarlamaya çalışmamız lâzım, sevgili kardeşlerim!..

Bundan sonra, her perşembe akşamı burada bu hadis sohbeti yapılacak diye herkes bilsin!.. Ona göre gelsin buraya...

Hazret-i Ali Efendimiz, Peygamber Efendimiz'in şöyle buyurduğunu naklediyor. Peygamber Efendimiz buyuruyor ki:

(Selâsün men lem yekün fîh)"Üç şey var ki, kimde yoksa bunlar, (feleyse minnî) o benden değildir; (ve lâ minallah) Allah'tan da değildir." Çok ağır bir söz bu... Üç şey söyleyecek Peygamber Efendimiz... "Bir insanda bunlar varsa ne âlâ... Yoksa, ne o bendendir, ne Allah'tandır. Ne benim has ümmetimdir, ne de Allah'ın iyi kuludur." demiş oluyor. Çok ağır bir söz... (feleyse minnî) "Benden değildir!" Kabul etmiyor yâni... Reddediyor Peygamber Efendimiz...

Dolayısıyla, bu üç şey hepimizde bulunsun diye, şiddetle istiyor Peygamber Efendimiz... Bu üç şeyin bizde bulunması lâzım!.. Hepinizde, hepimizde... Çünkü, biz Rasûlüllah'ı tanımak istiyoruz. "Ben sendenim yâ Rasûlallah, senin tarafındanım yâ Rasûlallah!" demek istiyoruz. Allah'tan yana, Allah'ın dininden yana, Allah'ın emrinden yana, Allah'ın rızâsından yana olmak istiyoruz. Onun dışında kalmak istemiyoruz.

Nedir bu üç şey?.. Birincisi:

(Hilmün yeruddü bihî cehlel câhil) "Halim selimlik olacak hepimizde... Nasıl halim selimlik olacak?.. (yeruddü bihî cehlel câhil) Bu halim selimlikle, cahilin bize olan tecâvüzünü karşılayacağız. Cahilin cahilliğini cevaplandıracağız. Cahilin cahilliğine mukabil güzel bir jestte bulunacağız.

Demek ki kardeşlerim, sinirli insan olmayacağız. Birisi bize bir cahillik yaptığı zaman; bir üzecek, kızdıracak, canımızı sıkacak iş yaptığı zaman, tepemizin tası atmaması lâzım!.. Sigortamızın çatlamaması lâzım!.. Nasıl olmamız lâzım?.. Yumuşak olmamız lâzım!.. Halim selim olmamız lâzım, güleç yüzlü olmamız lâzım!..

Şimdi, buraya geliyoruz akşam... Önden bir araba gidiyor ama, yolun üstündeki bütün çukurlardan kaçıyor. Kanalizasyon çukurundan gitmiyor, bir çukur olsa dolaşıyor; beğenmediği yerden gitmiyor, beğendiği yerden gidiyor. Üç şeritli yolun üç şeridini birden keyfine göre kullanıyor.

Bizim arabadakiler dediler ki,:

"--Aman dikkat et! Öndeki sarhoş mu, ne?.."

E biz de giderken, hizâsına geldik onun... O yine keyfine göre bir sağa sağladı. Bir hareket yaptı, nerdeyse bizi yandan omuzlayacaktı, şöyle... Vuracaktı bizim arabamıza... Ben de şöyle, "Nedir bu yaptığın?" diye elimle işaret ettim.

Delikanlı çocuk... Anlaşılan ehliyeti daha cebine yeni koymuş, babasının arabasını almış, sürüyor. Öyle bir tatlı güldü ki; affettim. Herhalde benim başımda takke, çenemde sakal... Kızmadı ben elimle böyle yapınca... Çok tatlı bir güldü. Tamam, affettim, delikanlıdır diye...

Demek ki tebessüm, kızılacak bir şeyi bile affettiriyor. Halim selim insan da böyle davranacak. Yâni, karşıdan bir cahillik oldu, bir haksızlık oldu, bir saygısızlık oldu, bir edepsizlik oldu, bir yanlış iş oldu. Ne yapacak?.. Onu halim selimlikle karşılayacak, kızmadan karşılayacak, yumuşak yumuşak cevabını verecek. Böylece câhilin cehli üremeyecek, yaptığı cahillik büyümeyecek, bastırılacak. Yangın söndürülecek.

Tabii, böyle bir halim selimlik hepimizde olması lâzım!.. Toplumun, cemiyetin, cemaatin sıhhatli, afiyetli, huzurlu, saadetli olması için...

Şimdi ben nereye gidersem gidiyorum. Gezmenin çok faydası oluyor, tecrübe oluyor insana... Çok çeşitli şeyler duyuyorum. Hani, müslüman olanla olmayanın zıtlığı ayrı, aynı cami cemaatinden olan insanlar bile, aynı yoldan olan insanlar bile, aynı tasavvufî meşrebden, tarikattan olan insanlar bile; herkes birbirine karşı yamuk... Herkes birbirine karşı çatık... Herkes birbirine karşı kızgın... Herkes birbirine karşı kırgın... Böyle bir acâib tavır almış. Bu nerden geliyor?.. Bizim tasavvufî terbiyeyi, yâni İslâmî terbiyeyi, hadis-i şeriflerdeki terbiyeyi içimize sindiremememizden geliyor. Sindirmek lâzım! İçine insanın iyice girmesi lâzım tasavvufî terbiyenin... O girmediği zaman, olmadık şeyden kızıyoruz, küçük şeyden ihtilâf çıkıyor.

Kadınlar geliyorlar, falanca kasabada iki gruba ayrılmışlar, "Şu şöyle mi olacak, böyle mi olacak?.." Gülüyorum. Öyle de olur, böyle de olur. İşte Özelif Sitesi'ne şu yoldan da gidilir, bu yoldan da gidilir. Kavga etmeğe lüzum yoktur. İstersen gel bilmem kaçıncı caddeden, istersen gel şu taraftan dolaş... Farketmez, kavga etmeğe değmez. Netice itibariyle aynı yere gidiyorsun...

Bir hazımsızlık, bir gerginlik, bir stres var yâni... Öyle olmayacağız. Nasıl olacak müslüman?.. Halim olacak, yumuşak olacak, güleç yüzlü olacak, hazımlı olacak... Cahilin cahilliğine uymayacak. Saygısızın, edepsizin edepsizliğini cevaplandırması lâzım ama; şöyle bir tatlı şekilde yapacak, karşı tarafı da hizaya getirecek, yumuşatacak.

Bazan dinî konularda abuk sabuk, yanlış işler yapıyorlar. Peygamber SAS Efendimiz halim selimdi, rauftu, rahimdi, merhametliydi, affediciydi ama; Allah'ın emirlerinden bir emir çiğnendiği zaman, Allah'ın yasaklarından bir yasak iş işlendiği ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın