|
Konu Başlığı: Zeyd in üstün kişiliği ve kendisine yerler verilişi Gönderen: Sümeyye üzerinde 17 Mart 2010, 16:35:52 Zeyd´in Üstün Kişiliği ve Kendisine Yerler Verilişi Peygamberimiz Aleyhisselam: "Arap adamlarından bana fazileti anılanlardan hiçbiri yoktur ki, yanıma gelince onu hakkında söylenilen faziletin dûnunda görmüş olmayayım! Ancak, Zeyd bundan müstesnadır Ondaki her fazilet bana eriştirilmiş değildir!" buyurdu ve kendisine Zeydü´l-Hayr adını taktı. [23] Bu görüşünü kendisine de açıkladı. [24] Zeydü´l-Hayr1 m künyesi Ebu Müknif idi. [25] Kendisi şair, hatib, babayiğit, [26] güzel yüzlü ve güzel ahlâklı idi. İri ve uzun bir ata bindiği zaman, merkebe binmiş gibi, ayakları yerde sürünürdü. [27] Peygamberimiz Aleyhisselam ona Feyd ile birlikte iki arazi de verdi ve bu hususta onun için bir ferman yazısı da yazdırdı. [28] Peygamberimiz Aleyhisselam Vüzer(veyaVezr) b. Südus´tan başka temsilcilerden her birisi için de, kavimlerine yazılar yazdırdı. Vüzer b. Südus, Peygamberimiz Aleyhisselamın kendilerini Araplara boyun eğdirmek istediğini sanarak kızdı ve: "Vallahi ben hiçbirzaman boynumu bir Araba eğmem!" diyerek Şam´a çekti gitti. Hıristiyanlığa girdi ve başını kazıttı. [29] Temsilcilerin her birine bahşiş olarak beşer ukiyye, Zeyd´e ise oniki buçuk ukiyye gümüş verildi. [30] [23] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 224, İtan Sa´d, Tabakâtü´l-kütarâ, c, c. 1, s. 321, Taberî, Târîh, c. 3, s. 166, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 5, s. 337, Süheylf, Ravdu´l-ünüf, c. 7, s. 450, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 236, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n- nihâye, c. 5, s. 63, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 3, s. 39, Zürkânf, Mevâhib Şerhi, c. 4, s. 25. [24] İbn AtodiIberr, İstiâb, c. 2, s. 559, Süheylf, c. 7, s. 449, İbn E sfr, Usdu´l-gâbe, c. 2, s. 301, Halebî, İnsânu´l-uyun, c. 3, s. 257, Zürkânf, c. 4, s. 25. [25] Süheylf, c. 7, s. 448. [26] İbn Abdilberr,c.2,s. 559, Süheylf, c. 7, s. 449, İbn Ear, c. 2, s. 301, Zürkânf, c. 4, s. 25. [27] Sühevlf, c. 7, s. 449, Zürkânf, c. 4, s. 25. [28] İbn İshak, c. 4, s. 224, İbn Sa´d, 11, s. 321, Taberî, c. 3, s. 166, Beyhakî, c. 5, s. 337 Süheylf, c. 7, s. 449, İbn Kayyım, c. 3, s. 39. [29] Süheylf, c. 7, s. 449. [30] İbn Sa´d, c. 1, s. 321, Halebî, c. 3, s. 257, Zerkanf, c. 4, s. 26. M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 7/476-477. |