Yağmur Duası İçin Peygamberimizi Duaya Katmalari

Abdulmuttalib Dedenin Yağmur Duası İçin Peygamberimiz (a.s.)ı Ebu Kubeys Dağına Omuzunda Çıkarışı

Mahreme b. Nevfel´in.[320] Abdulmuttalib´le yaşıt olan[321] annesi Rukayka´dan (Rukayye´den) işitip rivayet ettiğine göre; annesi, şöyle demiştir:

"Ardarda gelen kuraklık ve kıtlık yılları,[322] Kureyşîlerin bütün malvarlıklarını alıp götürmüş;[323] yer leri,[324] süt veren memeleri,[325] vücudun derilerini kurutmuş,[326] zayıflatmış, kemikleri inceltmişti.[327]

Ben, uyurken[328] veya uyuklarken,[329] birisinin:

´Ey Kureyş cemaatı! İçinizden gönderilecek olan o peygamberin zuhuru zamanı bu zamandır![330]

Zuhur zamanının gölgesi üzerinize düşmüştür![331]

Size, o, hayırlı yağmurlar, bolluk ve ucuzluklar getirecektir.[332]

Bakınız: İçinizde, soyca en üstününüz ve şerefliniz; uzun boylu, iri kemikli, ak tenli, iki kaşının arası birbirine yakın, kirpikleri ve saçı uzun, yanakları düz, bumu ince ve yüksekçe olan zât ve oğulları çıksın.

İçinizden, her kabileden de birer adam çıksın.

Onlar, yıkansınlar, güzel koku sürünsünler. Sonra, Hacerü´l-Esved´i istilam etsinler.

Sonra, Ebu Kubeys dağının tepesine çıksınlar.

Vasıfları anlatılan zât ileri geçip dua etsin.

Oradaki cemaat da, ´Âmin!´ desinler.

Yağmura kavuşursunuz! diyerek bağırdığını işittim.

Sabaha çıkınca, rüyamı anlattım.[333]

Baktılar da, bu sıfatlan Abdulmuttalib´in sıfatına uygun buldular.[334] Haremin hürmetine andolsun ki, Mekke vadisinde bulunan herkes:[335]

´Bu, ancak ve ancak, Şeybetü´l-hamd´dir! Bu, Şeybetü´l-hamd [Abdulmuttalib]´dir!´ dediler.[336]

Mekke´de böyle demeyen hiç kimse kalmadı.[337]

Hep Abdulmuttalib´in üzerinde ve başında toplandılar.

Her kabileden birer adam çıkıp emrolunanları yaptılar.[338]

Sonra da, Peygamberimiz (a.s.) yanlarında olduğu halde, Ebu Kubeys dağının üzerine çık tılar.[339]

Abdulmuttalib Dede, o zaman yedi yaşında bulunan Peygamberimiz (a.s.)ı dağın üzerine, omuzunda çıkardı.[340]

Abdulmuttalib Dede, yanında Peygamberimiz (a.s.) olduğu halde, ayağa kalktı.

Cemaat da Abdulmuttalib´in iki yanında sıralandılar.[341]

Abdulmuttalib, cemaatın önüne geçti.[342]

Ellerini kaldırdı.[343]

´Ey ihtiyaçları karşılayan, sıkıntıları kaldırıp ferahlatan Allah´ım! Herşeyi öğretilmeden bilen, her nimeti istenilmeden, esirgemeden veren Sensin![344]

Bunlar, Senin erkek kulların[345] ve erkek kullarının oğullarıdır.[346]

Şunlar da, Senin kadın kulların[347] ve kadın kullarının kızları[348] ve onların oğulları di r.[349]

Senin Harem´inin yanında barınıyorlar.[350]

Ardarda gelen kuraklık yıllarının davarları, develeri yok ettiğinden, Sana şikâyetleniyorlar![351]

Bizler, bildiğin şeye, musibete uğramış bulunuyoruz.

Ardarda gelen şu kuraklık yılları develeri, davarları alıp götürdü, yok etti.[352]

Allah´ım! Duamızı kabul buyur![353]

Üzerimizdeki kıtlığı gider! Bize, bolluk ve ucuzluk getirecek yağmuru acele yağdır!´ diyerek dua etti.[354]

Kâbe´ye,[355] Kabe´nin Rabbine[dolsun ki; daha bulundukları yerden ayrılmamışlardı ki,[357] 356] anök yarılıp suyunu boşaltmaya başlamış,[358] Mekke vadisi sel sularıyla dolmuştu.[359]

Kureyş´in yaşlılarından ve ulularından Abdullah b. Cüd´an ile Harb b. Ümeyye ve Hişam b. Mugîre´nin, Abdulmuttalib´e:

!Henîen leke Ebe´l-Bathâ=Ey Mekke halkının atası! Senin içindir, senin sayendedir bu ihsan![360] Sen, Mekkelilere hayat bahşettin!´ dediklerini işittim ve kendisini böyle kutladıklarını gördüm."[361]

Rukayka (Rukayye) Hatunun da, söylediği dört beyitlik manzumesinde, Yüce Allah´ın kendilerine Abdulmuttalib sayesinde yağmur ihsan ettiğini açıkladığı görülürse de;[362]

Gerek Ebu Talib´in Kureyş müşriklerine karşı Peygamberimiz (a.s.)ı savunan uzun şiirinde-ki "O´nun yüzü suyu hürmetine, Allah´tan yağmur istenir!" mealli 38. beyti; gerek Medinelilerin kuraklık ve kıtlığa uğramaları üzerine Peygamberimiz (a.s.) in duasıyla sağanak halinde yağmaya başlayıp Medine´yi seller içinde bırakan yağmurun Medine çevresine kaydırılması duasıyla dindiği görülünce, Peygamberimiz (a.s.)ın "Ebu Talib bu güne erişmiş olsaydı, buna sevinirdi!" buyurup, "Yâ Rasulallah! Herhalde, sen bununla Ebu Talib´in şu sözüne işaret etmek istiyorsun?" denilerek sözü geçen beyit okununca Peyamberimiz (a.s.)ın "Evet!" buyurdukları; [363] Hz. Âişe´nin de aynı beyti okuduğu zaman, Hz. Ebu Bekir´in "İşte, vallahi, bu, Resûlullah (a.s.)´dır!" dediği[364] göz önünde tutulmak, bu husustaki ihsanın Peygamberimiz (a.s.) için olduğu unutulmamak gerekir.[365]

[320] İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 89, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 82, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 15, Süheyli, R avdu´l-ünüf, c. 2, s. 1014, Ebu´ I-Ferec İ bn C evzf, el -Vefa, c. 1, s. 120, İ bn E ar, U sdu´l -gâbe,c. 7, s. 111, İbn S eyyid, U yünü ´l-ese r, c. 1, s. 38, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 303, Suyûtî, Hasâisü´l-kübrâ, c. 1, s. 198, Diyarbekrî, Hamis, c. 1, s. 239, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 1, s. 181.

[321] İbn Sa´d, c. 1, s. 89, Belâzurî, c. 1, s. 82, Beyhakî, c. 2, s. 15, İbnEsîr, c.7, s. 112, İbn Seyyid.c.1, s. 39, İbn Hacer, c. 4, s. 303.

[322] İbn Sa´d, c. 1, s. 89, BelâiurT, c. 1, s. 82, Beyhakî, c. 2, s. 1 5, Süheyli, c. 3, s. 104, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 120, İbn Esîr, c. 7, s. 112, İbn Seyyid, c. 1 , s. 38, İbn Hacer, c. 1, s. 303, Suyûtî, c. 1, s. 1 98, Diyarbekrî, c. 1, s. 239, Halebî, c. 1, s. 1 81.

[323] İbn Sa´d, c. 1, s. 89-90, Belâzurî, c. 1 , s. 82, İbn Seyyid, c. 1, s. 39, Halebî, c. 1, s. 181.

[324] Süheyli, c. 3, s. 104.

[325] Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, c. 1 , s.120, İbnEsîr, c. 7, s. 11 2, Diyarbekrî, c. 1,s.239.

[326] Beyhakî, c. 2, s. 15, Suyûtî, c. 1.S.198.

[327] Beyhakî, c. 2, s. 15, Süheyli, c. 3, s. 104, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 120, İbn Esîr, c.7, s. 112, İbn Hacer, c. 4, s. 303, Suyûtî, c. 1, s. 198, Diyarbekrî, c. 1, s. s. 239.

[328] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Belâzurî, c. 1, s. 92, İbn Seyyid, c. 1, s. 39, Halebî, c. 1, s. 181.

[329] Beyhakî, c. 2, s. 15, Süheyli, c. 3, s. 104, Ebu´l-Ferec, t 1, s. 121 , İtan Esîr, c. 1, 7, s. 112, Suyûtî, c. 1 , s. 198.

[330] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Belâzurî, c. 1, s. 82, Beyhakî, c. 2, s. 15-16, Süheyli, c. 3, s. 104-105.

[331] Ebu´l-Ferec, c.1, s. 121, İbnEsîr, c. 7, s. 112, Suyûtî, c. 1 s. 198.

[332] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Belâzurî, c. 1, s. 82.

[333] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Belâzurî, c. 1 , s. 82-83, Beyhakî, c. 2, s. 15-16, Süheyli, c. 3, s. 104-105, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 121 , İbn Esîr, c. 7, s. 112, İbn Seyyid, c. 1, s. 39, Suyûtî, c. 1, s. 1 98, Diyarbekrî, c. 1, s. 239, Halebî, c. 1, s. 1

[334] İbn Sa´d, Tabakât, c. 1, s. 90, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 83, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 339, Halebî, İnsânu´l- uyûn, c. 1, s. 181.

[335] Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 16, Süheyli, Ravdu´l-ünüf, c. 3, s. 105, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 121 , İbn Esîr, Usdu´l-gâbe, c. 7, s. 112.

[336] Yâkubî, Târîh, c. 2, s. 12, Beyhakî, c. 2, s. 16, Süheyli, c. 3, s. 105, İbn Cevzî, c.1, s. 1 21, İbn Esîr, c.7, s. 112, Suyûtî, Hasâisü´l-kübrâ, c. 1, s. 198.

[337] Yâkubî, Târîh, c. 2, s. 12, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 121.

[338] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Beyhakî, c. 2, s. 16, Süheyli, c. 3, s. 105, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 121, İbn Esîr, c. 7, s. 112, İbn Seyyid, c. 1, s. 39, Suyûtî, c. 1, s. 198, Diyarbekrî, Ham fs, c. 1 , s. 239, Halebî, c. 1, s. 181.

[339] İbn Sa´d, c. 1 , s. 90, Belâzurî, c. 1, s. 83, Yâkubî, c. 2, s. 12, Beyhakî, c. 2, s. 16, Süheyli, c. 3, s. 105, Ebu´l-Ferec, c. 1 , s. 121, İbnEsîr, c, 7, s. 112. İbn Seyyid, c.1, s. 39, Suyûtî, c. 1, s. 198-199, Diyarbekrî, c. 1, s. 239, Halebî, t 1, s. 182.

[340] Süheyli, c. 3, s. 105, Diyarbekrî, c. 1, s. 239.

[341] Yâkubî, c. 2, s. 12-13, Beyhakî, c. ,s.16, Süheyli, c. 3, s. 105, Ebu´l-Ferec, c. 1, s. 121 , İbn Esîr, c.7, s. 112, Suyûtî, c. 1, s. 1 98-1 99.

[342] İbn Sa´d, c. 1, s. 90, Belâzurî, c. 1, s. 83, İbn Seyyid, c. 1, s. 39...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın