Vahiy ve Vahiy Tarzları

Vahiy ve Vahiy Tarzları

Lügatte sür´atli işaret, kitabet, risalet, ilham ve gizli kelam gibi çeşitli mânâlara gelen[143] vahy; Yüce Allah´ın, dilediğini, peygamberlerine, dilediği tarzlarla bildirmesidir.[144]

Yüce Allah; daha önceki peygamberlere vahyettiği gibi, Peygamberimiz Hz. Muhammed (a.s.)a da vahyetmiştir.

Bu gerçek, Kur´ân-ı Kerîm´de şöyle açıklanır:

"Biz, Nuh´a, ondan sonraki peygamberlere variyetliğimiz ve İbrahim´e, İsmail´e, İshak´a, Yakub´a, Yakub´un torunlarına, İsa´ya, Eyyub´a, Yûnus´a, Harun´a ve Süleyman´a vahyeylediğimiz ve Davud´a Zebur´u verdiğimiz gibi, şüphesiz, sana da vahyettik.

Öyle peygamberler (gönderdik ki), onların kıssalarını, önceden, sana bildirdik.

Yine, öyle peygamberler (gönderdik ki), sana onların kıssalarını bildirmedik.

Allah, Musa´ya da, hitap ile konuştu."[145]

Vahiy, Peygamberimiz (a.s.)a müteaddit tarzlarda gelmiştir.

1) Vahiy tarzlarından birisi, uykuda görülen ve görüldüğü gibi apaçık çıkan rüya tarzı dır. [146] Peygamberimiz Hz. Muhammed (a.s.)ın peygamberliği, vahyin bu tarzı ile başlamıştır. [147] Zaten, vahiy peygamberlere uyanık iken geldiği gibi, uyurken rüyada da gelirdi .[148] Peygamberlerin rüyaları, vahiydir. [149]

Nitekim, İbrahim (a.s.)a, İsmail (a.s.) hakkındaki ilahî emr, rüyasında verilmişti.[150]

Çünkü, peygamberlerin gözleri uyuşa da, kalbleri uyumaz.[151]

Peygamberimiz (a.s.):

"Bana: ´Yâ Muhammedi Gözlerin, uyusun! Kulağın, işitsin! Kalbin, ezberlesin!´ denildi.

Benim gözlerim uyudu. Kalbim ezberledi! Kulağım işitti.[152]

Ey Âişe! Benim gözlerim uyur, kalbim uyumaz!" buyurmuştur. [153]

Uyuyanın uykusunda bazı şeyler görmesine rüya ve hulm (düş) denir.[154]

Fakat, rüyada görülen şeyler, daha çok hayır ve güzel şeyler üzerine olur.

Hulmda ise, görülen şeyler, daha çok çirkin şeyler üzerine olur.[155]

Peygamberimiz (a.s.), rüya ve hulm hakkında şöyle buyurmuşlardır

"Salih rüya Allah´tan, hulm ise şeytandandır."[156]

"Zamanın sonu yaklaşınca, Müslümanların rüyası hemen hemen yanlış çıkmayacaktır.

Sizin en doğru rüya göreniniz, en doğru söyleyeninizdir!

Rüya, üç çeşittir:

Yüce Allah tarafından, (kuluna) müjde olan salih rüya,

Şeytan tarafından, korku, üzüntü veren rüya,

Kişinin kendi nefsinden, kendisine telkin mahiyetinde vâki olan* rüya!"[157]

Şeytan; Âdem oğullarına karşı beslediği şiddetli düşmanlık sebebiyle, her zaman onlara sataşır, her yönden tuzaklar kurar, her yolla onların işlerini bozmak ister.

Gördükleri rüyalarını da, ya içlerine yanlışlar karıştırmak, ya da onlardan gaflete düşürmek suretiyle, onları belirsiz ve yararsız hale getirir.[158]

Peygamberimiz (a.s.):

"Risalet de, nübüvvet de sona ermiştir!

Benden sonra (gelecek) ne resûl vardır, ne de nebi!" buyurunca, bu ashaba çok ağır geldi.[159]

Bunun üzerine, Peygamberimiz (a.s.):

"Peygamberlikten, birşey kalmamıştır; [160] ama, mübeşşirat** vardır!" buyurdu.

"Yâ Rasûlallah! Mübeşşirat, nedir?" diye sordular.[161]

Peygamberimiz (a.s.):

"Müslüman kimsenin rüyasıdır,[162] salih rüyadır![163]

Salih rüya, peygamberlik işinin parçalarından bir parçadır. [164]

Salih kişinin gördüğü rüya,[165] peygamberlik işinin kırkaltı parçasından bir parçadır!" buyurdu.[166]

Salih rüyanın peygamberlik işinin kırkaltı parçasından bir parça oluşu; Peygamberimiz (a.s.)ın peygamberlik süresinin, onüç yıl Mekke´de, on yıl da Medine´de olmak üzere, yirmiüç yıl olup, bunun ilk altı aylık kısmının sadık ve salih rüyalar görmekle geçmiş bulunduğuna ve bunun da yirmiüç yılın kırkaltıda birini teşkil ettiğine göredir.[167]

2) Vahiy tarzlarından ikincisi, vahyedilecek kelamın,[168] melek görünmeksizin,[169] Peygamberimiz (a.s.)ın kalbine ilka olunmasıdır.[170]

Yüce Allah; Cebrail (a.s.)da, ilahî hitaba mutahap ve ilahî emri tebliğe memur olduğu hakkında zarurî bir ilim yarattığı gibi, Peygamberimiz (a.s.)ın kalbinde de zarurî bir ilim yaratırdı da, Peygamberimiz (a.s.) kalbine ilka olunan şeyin mücerred bir ilhamdan ibaret olmayıp Cebrail (a.s.)ın Allah´tan getirdiği bir vahiy olduğunu kesin olarak bilirdi.[171]

Peygamberimiz (a.s.)ın:

"Hiç şüphesiz, Ruhu´l-Kudüs (Cebrail (a.s.)) kalbime şunu ilka ve vahy etti ki, hiçbir nefisi [172] eceli dolmadıkça,[173] rızkını tamam olarak almadıkça ölmez!

Öyle ise, Allah´tan sakınınız da, onu güzel ve meşru yollardan arayınız.[174] Helal olanı alınız, haram olanı bırakınız![175]

Rızık gecikirse, onu Allah´a mâsiyetle elde etmeye kalkışmayınız! Çünkü, Allah katındaki şeye, Allah´a itaattan başkası ile nail olunamaz!"[176] hadis-i şeriflerinde olduğu gibi.[177]

3) Vahiy tarzlarından birisi de, vahiy meleğinin insan suretine girerek, vahyedilecek şeyi,[178] bir insanın bir insana tevdi edişi gibi vahyedişidir.[179]

Haris b. Hişam:

"Yâ Rasûlallah![180] Sana vahiy nasıl gelir?" diye sormuştu.

Peygamberimiz (a.s.); ona verdiği cevapta, vahyin bu tarzını şöyle cevaplamıştır:

"Bazı kere, melek, benim için insan suretine girer, benimle konuşur, ben de onun söylediklerini iyice bellerim.[181]

Bu, bana vahyin en kolay gelenidir.[182]

Cebrail (a.s.)ı gördüm.

Gördüklerimden, ona en çok benzeyeni, Dıhye´dir!" buyurmuştur. [183]

Cebrail (a.s.), Peygamberimiz (a.s.)a, çok kere Dıhye´nin suretinde gelirdi.[184]

Vahyin bu tarzında, Ashab-ı Kiramın Cebrail (a.s.)ı gördükleri de olurdu.[185]

Hz. Âişe der ki:

"Dıhyetü´l-Kelbî´nin sakalı, başı ve yüzü, Cebrail´e benzerdi.[186]

Ben şu odamda oturduğum sırada,[187] Resûlullah (a.s.), birden sıçrayıp dışarı çıktı.

Bakınca, yanında bir adam bulunduğunu gördüm ki, kadana atının üzerinde duruyor, başına beyaz sarık sarmış, sarığının bir ucunu iki omuzunun arasına sarkıtmıştı.

Resûlullah (a.s.) ise, elini onun kadanasının yelesinin bittiği yere koymuştu.188]

Resûlullah (a.s.) içeri girince: [189]

´Yâ Rasûlallah! Birdenbire sıçradın, beni korkuttun![190]

Sana gizli birşey fısıldadığını gördüğüm kişi, kimdi?´ dedim.

Resûlullah (a.s.):

´Sen onu gördün mü?´ diye sordu.

´Evet! Gördüm´ dedim.[191]

´Sen onu kime benzettin?´ diye sordu.

´Dıhyetü´l-Kelbîye benzettim! [192]

Sen iki elini onun atının yelesinin bittiği yere koymuş olduğun halde, kendisiyle konuştuğumu gördüm!´ dedim.[193]

´Sen, çok hayır görmüşsün! [194] O, Cebrail´dir!´ buyurdu.[195]

Çok geçmeden, ´EyÂişe![196] Cebrail sana selam veriyor´ buyurdu.

Ben de:

´Ve (a.s.)ü ve rahmetullahi ve berekâtüh! Allah, o konuğu da, sahibini de hayırla mükâfat landırsın!

Ne güzel sahip! Ne güzel konuk!´ dedim."[197]

Abdullah b. Abbas da der ki:

"Babam Abbas´la birlikte, Resûlullah (a.s.)ın yanında idim.

Resûlullah (a.s.)ın yanında da, bir adam bulunuyor ve onunla fisıldaşıyordu.

Resûlullah (a.s.) babamdan yüz çevirmiş gibi idi (Onunla pek ilgilenmiyordu).

Resûlullah (a.s.)ın yanından, dışarı çıktık. Babam, bana:

´Oğulcuğum! Amcanın oğlunun, benden yüz çevirir gibi olduğuna dikkat etmedin mi?´ dedi.

Ben:

´Babacığım! O, yanında bulunan bir adamla fisıldaşıyordu´ dedim.

Bunun üzerine, hemen Resûlullah (a.s.)ın yanına döndük. Babam:

´Yâ Rasûlallah! Abdullah´a şöyle şöyle söylemiştim. O da, senin yanında bulunan bir adamla fısıl-daşdığını bana haber verdi. Senin yanında bir kimse var mıydı?´ dedi.

Resûlullah (a.s.), bana:

´Ey Abdullah! Sen onu gördün mü?´ diye sordu. Ben:

´Evet! ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın