Uhud Savaşında Peygamberimiz as ı Koruyan Mücahidler

Uhud Savaşında Peygamberimiz Aleyhisselamı Canla Başla Korumaya Çalışan Mücahidler

Önlerinden ve arkalarından müşriklerin saldırısına uğrayan Müslümanlar, bozuldular, dağıldılar. Dost, düşman belirsiz oldu. Acele ve dehşetten, bilmeyerek, birbirlerini yaralar, öldürür oldular.[338]

Peygamberimiz Aleyhisselamın yanında sebat eden, yedisi Muhacirlerden, yedisi de Ensardan olmak üzere, ondört kişi kalmıştı.[339]

Muhacirlerden olanlar:

1- Hz. Ebu Bekir,

2- Abdurrahman b. Avf,

3- Hz. Ali,

4- Sa´d b. Ebi Vakkas,

5- Talha b. Ubeydullah,

6- Ebu Ubeyde b. Cerrah,

7- Zübeyr b. Avvam.

Ensardan olanlar:

1- Hubab b. Münzir,

2- Ebu Dücâne,

3- Asım b. Sabit,

4- Haris b. Sımme,

5- Sehl b. Huneyf,

6- Useyd b. Hudayr,

7- Sa´d b. Muaz.

Sa´d b. Ubâde ile Muhammed b. Mesleme´nin de sebat edenler arasında olduğu rivayet edilir.[340] Uhud günü, üçü Muhacirlerden, beşi de Ensardan olmak üzere sekiz sahabi de, Peygamberimiz Aleyhisselamın önünde ölmek üzere bey´at etti.

Muhacirlerden olanlar:

1- Hz. Ali,

2- Zübeyr b. Avvam,

3- Talha b. Ubeydullah idi.

Ensardan olanlar:

1- Ebu Dücâne,

2- Haris b. Sımme,

3- Asım b. Sabit,

4- Sehl b. Huneyf,

5- Hubab b. Münzir idi.

Bunlardan hiçbiri Uhud´da şehit olmadı.[341]

Peygamberimiz Aleyhisselam, dağılan Müslümanlara:

"Allah´ın kulları! Bana doğru geliniz! Allah´ın kulları! Bana doğru geliniz!" diyerek seslendiği zaman,[342] toplanan otuz kişi:

"Senin yanından hiç ayrılmamak üzere, yüzüm yüzünün önünde siper ve kalkandır! Vücudum senin vücuduna fedadır! Allah´ın selamı senin üzerine olsun!" diyerek, sonuna kadar harp meydanından ayrılmadılar.[343]

Kureyş müşriklerinin, Peygamberimiz Aleyhisselamın etrafını sardığı ve Peygamberimiz Aleyhisselamın da:

"Kim bizim için Allah yolunda canını satar, feda eder?" diye sorduğu zaman, Ziyad b. Seken, Ensardan beş kişi ile birlikte ayağa kalktı.

Birer birer savaştılar ve şehit oldular.

Onlardan en son savaşan da, Ziyad (Zeyd) b. Seken idi ve ağır bir şekilde yaralanmıştı.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Onu bana yaklaştırınız!" buyurdu.

Yaklaştırdılar.

Peygamberimiz Aleyhisselam ayağını onun başına yastık yaptı.

İbn Seken, yanağı Peygamberimiz Aleyhisselamın ayağı üzerinde olduğu halde can verdi ve yanağı Peygamberimiz Aleyhisselamın ayağında iz bıraktı.[344]

Cabirb. Abdullah derki:

"Uhud günü, Müslümanlar bozguna uğrayıp dağıldıkları sırada, Resûlullah Aleyhisselam bir köşede Ensardan oniki kişi ile sıkışıp kalmıştı.

Bu oniki kişi arasında, Muhacirlerden Talha b. Ubeydullah da bulunuyordu.

Müşriklerden bir grup gelip çatınca, Resûlullah Aleyhisselam:

´Şu müşriklere kim karşı koyar?´ diye sordu.

Talha b. Ubeydullah:

´Ben!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Sen yerinde dur!´ buyurdu.

Ensardan bir zât kalkarak:

´Ben, yâ Rasûlallah!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Peki, sen karşı koy!´ buyurdu.

Ensarî, şehit oluncaya kadar, müşriklerle çarpıştı.

Resûlullah Aleyhisselam, müşriklerin yine saldırıya geçtiğini görünce:

´Şunlara kim karşı çıkar?´ diye sordu.

Talha b. Ubeydullah:

´Ben!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Sen yerinde dur!´ buyurdu.

Ensardan bir zât:

´Ben çıkarım!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Peki, sen çık!1 buyurdu.

O zât çıktı ve şehit oluncaya kadar savaştı.

Resûlullah Aleyhisselam, müşriklerin yine saldırıya geçtiklerini görünce:

´Şunlara kim karşı çıkar?´ diye sordu.

Talha b. Ubeydullah:

´Ben!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Sen yerinde dur!´ buyurdu.

Ensardan bir zât:

´Ben çıkarım!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Peki, sen çık!1 buyurdu.

O zât çıktı ve şehit oluncaya kadar savaştı.

Bu, böylece devam etti.

Her defasında, Resûlullah Aleyhisselam aynı şekilde soruyor, Ensardan biri çıkıp çarpışıyor, savaşıyor, şehit oluyordu.

Nihayet, Resûlullah Aleyhisselamın yanında Talha b. Ubeydullah kaldı.

Resûlullah Aleyhisselam, saldırıya geçen müşrikleri önlemek için:

´Şu müşriklere kim karşı koyar?´ diye sorunca, Talha b. Ubeydullah:

´Ben!´ dedi ve kendisinden önceki onbir kişi gibi çarpıştı, elinden yaralanıp parmaklan kesilince, ağrısına dayanamayıp ´Ayy!´ dedi.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Eğer Bismillah deseydin, melekler seni halkın gözü önünde göğe çıkarırlardı, sonra da Allah müşrikleri mağlup ederdi!´ buyurdu."[345]

Enes b. Malik´in bildirdiğine göre; Peygamberimiz Aleyhisselam, Uhud savaşı günü, Ensardan yedi, Kureyşlilerden de iki kişinin içinde yalnız kalmıştı.

Müşrikler Peygamberimiz Aleyhisselamı kuşatınca, Peygamberimiz Aleyhisselam, yanındakilere:

"Şu müşrikleri bizden kim defeder ki, Cennet onun ola, yahut Cennette o benim refikim ola?" buyur du.

Ensardan birisi ilerleyerek onlarla çarpıştı ve şehit oldu.

Müşrikler Peygamberimiz Aleyhisselamı tekrar kuşattılar.

Peygamberimiz Aleyhisselam, yine:

"Şu müşrikleri bizden kim defeder ki, Cennet onun ola, yahut Cennette o benim refikim ola?" buyur du.

Yine, Ensardan bir zât, ilerleyerek onlarla çarpıştı ve şehit oldu.

Yedi kişinin hepsi de, böylece ilerleyip müşriklerle çarpışarak şehit oldukları zaman, Peygamberimiz Aleyhisselam, herhalde, kendilerini düşmanla başbaşa bırakarak dağılanlar için olmalı ki;* "Sahabilerimiz bize karşı hiç de insaflı davranmadılar!" buyurdu.[346]

Talha b. Ubeydullah der ki:

"Gördüm ki, Resûlullah Aleyhisselamın ashabı bozuldular, müşrikler saldırıya geçtiler ve Resûlullah Aleyhisselamı her yandan kuşattılar.

Kendisini; önünden mi, arkasından mı, sağından mı,yoksa solundan mı gelen saldırılara karşı koy acağımı bilmiyordum.

Kılıcımı sıyırıp bir kere önünden, bir kere de arkasından gelenleri uzaklaştırdı m, nihayet dağıldılar."[347]

Sa´d b. Ebi Vakkas da şöyle der:

"Talha, Uhud günü, Resûlullah Aleyhisselama karşı bizim en cömert, en fedakâr davrananımızdı. Biz Resûlullah Aleyhisselamın başından oraya buraya dağılıp ayrıldığımız halde, o Resûlullah Aleyhisselamın yanından hiç ayrılmamıştı.

Resûlullah Aleyhisselamın yanına döndükçe, Talha´nın, hep onun çevresinde dönüp dolaşarak ken disini ona siperve kalkan yaptığını görmüşümdür.

Müşriklerin attığı yerden vuran keskin nişancı okçularından Malik b. Züheyr, nişan alarak Resûlullah Aleyhisselama bir ok atmıştı.

Talha b. Ubeydullah, okun Resûlullah Aleyhisselama isabet edeceğini anlayınca, Resûlullah Aleyhisselamı korumak için elini oka karşı tuttu. Ok parmağına değip elini çolak yapt ."[348]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Yeryüzünde gezen Cennetlik bir kimseye bakmak isteyen, Talha b. Ubeydullah´a baksın!" buyur muştur.[349]

Hz. Ali derki:

"Resûlullah Aleyhisselamı kılıçların bürüdüğü, okların her yandan hedef aldığı bir sırada, yalnız Talha´nın onun önünde kendisini siperve kalkan yaptığını görmüşümdür.

O zaman, ben bir tarafta müşriklerin bir biti iğini üzerimizden atmaya uğraşıyordum.

Ebu Dücâne, başka bir tarafta müşriklerden bir birlikle uğraşıyordu.

Sa´d b. Ebi Vakkas da, onlardan, başka bir birlikle çarpışıyordu.

Müşriklerden bir birlik görmüştüm ki, içlerinde İkrime b. Ebu Cehil bulunuyordu.

Kılıcımı sıyırıp aralarına daldım. Çevremi sardılar. Onların sonuncusuna kadar hepsini kılıçtan geçirdim.

Sonra, içlerine ikinci bir dalış daha yaptım. Ecel gelmediği için, vardığım gibi sapasağlam geri döndüm.

Allah, mukadder işi yerine getirir.[350]

Resûlullah Aleyhisselamın yanından Müslümanlar uzaklaşınca, onu göremedim. Kendi kendime:

´Vallahi, onu göremiyorum. O, savaştan kaçacak bir zât değildir. Ölenler arasında da yok! O halde, Yüce Allah ona karşı yaptığımız uygunsuz hareketten dolayı bize gazab ederek peygamberini insanlar arasından kaldırmış! Benim için, çarpışa çarpışa ölmekten daha hayırlısı olamaz!´ dedim.

Kılıcımın kınını kırdım. Kılıcımı çekip müşriklerin üzerine yürüdüm ve onları dağıttım.

Dağıtınca, Resûlullah Aleyhisselamın onların aralarında kalmış olduğunu gördüm.[351]

Zekvan b. Abdi Kays´ın ardından atlı bir adam koşuyorve:

´Sen kurtulursan ben kurtulmam!´ diyordu.

Hemen ona yetişip atını onun üzerine sürdü ve:

´Al bunu benden! Ben, llac´ın oğluyum!1 diyerek Zekvan´ı öldürdü.

Ona doğru koştum. Ben de onun bacağına kılıçla vurup uyluğunun yarısını kestim. Sonra, onu atın dan düşürerek üzerine çöküp öldürdüm.

O, Ebu´l-Hakem b. Ahnes b. Şerik b. İlacü´s-Sakaff idi."[352]

Şemmas b. Osman da, Peygamberimiz Aleyhisselamın yoluna baş koyan, yanından ayrılmayan mücahidlerdendi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, sağına ve soluna dönüp baktıkça, Şemmas´ın hep kılıcıyla onu koru maya çalıştığını görmekte idi.

Peygamberimiz Aleyhisselam müşrikler tarafından kuşatıldığı zaman, Şemmas vücudunu Peygamberimiz Aleyhisselama kalkan yaptı ve Peygamberimizin önünde vurulup yere düştü.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onun hakkında:

"Şemm...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın