Tuleyb b. Umeyrin Teşviki

Tuleyb b. Umeyr´in Teşviki ile Ervâ Hatunun Müslüman Oluşu

Ervâ Hatunun oğlu Tuleyb b. Umeyr Darü´l-Erkam´da Müslüman olmuş,[39] Habeş ülkesine yapılan hicrete de katılmıştı.[40] Tuleyb b. Umeyr, bir gün, annesi Ervâ binti Abdulmuttalib´in yanına varıp:

"Bak! Ben Muhammed (a.s.)a uydum, Allah´a boyun eğdim, Müslüman oldum!" dedi.

Ervâ Hatun:

"Hiç şüphesiz, dayının oğlu, senin yardımına ve desteğine herkesten daha lâyıktır. Vallahi, onu erkeklere karşı korumaya gücümüz yetseydi, her tecavüzden korurduk!" dedi.

Tuleyb b. Umeyr

"Ey anne! Seni Müslüman olmaktan ve ona uymaktan alıkoyan nedir? Halbuki, kardeşin Hamza da Müslüman oldu!" dedi.

Ervâ Hatun:

"Bakarım. Kızkardeşlerim ne yaparsa, ben de öyle yapar, onlardan birisi olurum" dedi.

Bunun üzerine Tuleyb:

"Öyle ise, sen ona giderek Müslüman oluncaya ve kendisinin peygamberliğini tasdik edip ´Allah´tan başka ilâh yoktur deyinceye kadar, ben de Allah´a yalvarır dururum" deyince, Ervâ Hatun:

"Şehadet ederim ki: Allah´tan başka ilâh yoktur! Ve yine şehadet ederim ki: Muhammed, Allah´ın Resûlüdür!" dedi.

Ervâ Hatun, Peygamberimiz (a.s.)a dili ile yardımcı olmaktan, oğlunu da bu yolda yardım cı olmaya, İslâm davası üzerinde durmaya teşvik etmekten geri durmadı .[41]

Tuleyb b. Umeyr, bir gün, Ebu Cehil´in[42] Kureyş müşriklerinden yanındaki birkaç kişi ile[43] Peygamberimiz (a.s.)ın önünün keserek[44] ona eza ettiğini,[45] sövüp saydığını[46] görünce, dayanamamış;[47] eline geçirdiği deve çene kemiği ile[48] vurup, Ebu Cehil´in başını yanmıştı. Tuleyb´i tutup bağlamışlar.[49] dayısı Ebu Leheb de bağını çözmüş,[50] onu kurtarmıştı.[51] Ervâ Hatuna:

"Tuleyb´in Muhammed için kendisini tehlikeye attığını görüyor musun?!" denildiği zaman, Ervâ Hatun:

"Onun günlerinin hayırlısı, dayısının oğluna yardım ettiği gündür. O, Allah katından hakkı ve gerçeği getirmiştir!" dedi. Kendisine:

"Demek, sen de Muhammed´e tâbi oldun ha?!" dediklerinde Ervâ Hatun:

"Evet! Tâbi oldum" dedi.

Müşriklerden bazıları, gidip bunu Ebu Leheb´e haber verdiler.

Ebu Leheb hemen Ervâ Hatunun yanına vardı ve:

"Senin, baban Abdulmuttalib´in dinini bırakıp da Muhammed´e tâbi olduğuna şaşılır!" dedi.

Ervâ Hatun:

"Kalk! Sen de kardeşinin oğlunun yanında durup ona yardımcı, onu savunucu ol! Eğer onun dini üstün gelirse, sen onun dinine girip kendisiyle birlikte bulunmayı veya kendi dininde kalmayı seçmekte serbest olursun! Aksi halde ise, ona yardımında mazur sayılırsın!" dedi.

Ebu Leheb:

"Onun sonradan sonraya ortaya çıkarıp getirdiği bir dini bütün Araplara karşı savunmaya bizim gücümüz mü var?" diyerek dönüp giderken,[52] Ervâ Hatun:

"Tuleyb dayısının oğluna yardım etti. Ondan canını, malını esirgemedi" dedi.[53]

Allah onlardan razı olsun![54]

[39] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 3, s. 123, Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 239, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 2, s. 772-773,

İbn Esîr,Usdu´l-gâbe, c. 3, s. 94, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 2, s. 234.

[40] İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 123, Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 202, Zehebî Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 228.

[41] İbn Sa´d, Tabakât, c. 3, s. 123, c. 8, s. 42, Hâkim, c. 3, s. 239, İbn Abdilberr, c. 2, s. 722-723, c. 4, s. 1779, İbn Esîr, Usdu´l-gâbe. c. 3, s. 94, c. 7, s. 7, İbn Hacer, c. 2, s. 234, c. 4, s. 227, Diyarbekrî, Hamis, c. 1, s. 171.

[42] İbn Sa´d, c. 8, s. 42-43, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 228, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[43] İbn Sa´d, c. 8, s. 43, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[44] İbn Sa´d, c. 8, s. 43, Zehebî, c. 1, s. 228, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[45] İbn Sa´d, c. 8, s. 43, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[46] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 228.

[47] İbn Sa´d, c. 8, s. 43, Zehebî, c. 1, s. 228, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[48] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 228.

[49] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 8, s. 43, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1 , s. 228, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 227.

[50] İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 43, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[51] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 1, s. 228.

[52] . İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 42-43, İbn Hacer, c. 4, s. 227.

[53] İbn Sa´d, Tabakât, c. 8, s. 43, Mus´abu´z-Zübeyrî, Nesebi Kureyş, s. 19-20, İbn Hacer, el-İsâbe, c. 4, s. 227.

[54] M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 2/56-58.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın