Sihrin ve Sihirbazlığın Tarihçesi

Sihrin ve Sihirbazlığın Tarihçesi

Sihir ve sihirbazlık, öteden beri, birçok milletlerde; Araplarda, Rumlarda, Hintlilerde, Acemlerde (İranlılarda),[59] Mısırlılarda.. görülegelen tarihî bir vâkıadır.[60]

Nuh Aleyhisselamın torunu Erfahşed´in oğlu Kaynan, sihirbazdı.[61]

Dahhâk b. Ulvan b. Amlîk b. Âd, Babile taraflarına vanp orada yerleştikten sonra Babil´i kurmuş, etrafta ne kadar sihirbaz varsa hepsini Babil´de toplamış, sihri öğrenmiş ve hatta sihirbazlıkta önder olmuştu.[62]

Dahhâktan sonra, Babil´de Nemrud (Nümrud) b. Ken´an (Feridun) hüküm sürdü. Kendisi, hey´et ilmine vâkıftı. Her taraftaki hey´et bilginlerini Babil´de topladı. İbrahim Aleyhisselamı ateşe atan, bu idi.[63]

Musa Aleyhisselamın karşısına 72 sihirbaz çıkarılmıştı. Bunların 70´i İsrail oğullarındandı, ikisi de Farslı idi.[64]

İsrail oğullarından olan sihirbazlar, Musa Aleyhisselamın mucizesi karşısında Müslüman olmuşlar ve Firavun tarafından astırılmışlardı.[65] Farslı olan sihirbazlar ise, Müslüman olmamışlar ve kaçmışlardı.[66]

Süleyman Aleyhisselamın devrinde de, sihirbazlık çok yaygındı. Süleyman Aleyhisselam, bu husus ta yazılan kitapları toplattırıp bir sandık içinde, kürsüsünün altına gömdürmüştü.

Süleyman Aleyhisselamdan sonra, bu kitaplar ortaya çıkarılarak:

"Bu, Allah´ın Süleyman´a indirdiği, onun da halktan esirgediği, gizlediği ilimdir!" dediler ve onu din edindiler.

Yahudiler arasında sihirbazlık sürdü gitti.[67]

Sihirbazlıkla kâhinlik arasında sıkı bir münasebet vardı.

Musa Aleyhisselamın karşısına çıkarılan sihirbazlar, Mısır başkâhinleri idi.[68]

İsa Aleyhisselamın devrinde de birçok başkâhinin bulunduğu ve hatta İsa Aleyhisselamın asıl masını en başta onların istedikleri ve bu hususta en çok direnenin de kâhin-i âzam olduğu görülür.[69]

[59] Bedrüddin Aynî, Umdetu´l-Kârî, c. 21, s. 277.

[60] İbn Habib, Kitâbu´l-muhabber, s. 388.

[61] İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 79.

[62] Dîneverî, Kitâbu´l-ahbâr, s. 4.

[63] Dineverî, Kitâbu´l-ahbâr, s. 8.

[64] İbn Habib, Kitâbu´l-muhabber, s. 288.

[65] A´râf 115, 117, 126,Tâhâ: 62, 69, İbn Habib, Kitâbu´l-muhabber, s. 388.

[66] İbn Habib, Kitâbu´l-muhabber, s. 388.

[67] Taberî, Tefsîr, c. 1, s. 444, 446.

[68] Mes´ûdî, Ahbâru´z-zamân, s. 102.

[69] Markos İncili, 14:53-64.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 5/444-445.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın