Sad b. Zeyd el Eşhelî nin Menat putunu yıkmaya gönderilişi

Sa´d b. Zeyd el-Eşhelî´nin Menat Putunu Yıkmaya Gönderilişi

Peygamberimiz Aleyhisselam; Fetihten sonra Mekke çevresindeki ülkelerde bulunan putları yıkıp ortadan kaldırmak ve İslâmiyete aykırı şeyleri değiştirmek üzere her tarafa askerî birlikler gönderdiği sırada.[1336] Sa´d b. Zeyd el-Eşhelî´yi de, Müşellel´de bulunan Menat putunu yıkmaya göndermişti.[1337]

Menat; Evs ve Hazrec kabileleri ile Yesrib (Medine) halkından bunların dinine bağlı olanların putu olup, Kudeyd nahiyesinde, Müşellel´de dikili idi.[1338]

Müşellel; Mekke ile Medine arasında, deniz sahilinde, Kudeyd´e kadar uzanan bir dağ olup,[1339] Medine´ye uzaklığı yedi mildir.[1340]

Menat´ı ilk diken, Amr b. Luhayy idi.

Menat, Kudeyd´de, Hüzeyllere ait bir kaya idi.[1341]

Menat, putların hepsinin en eskisi olup, onu Araplar mâbud edinmişlerdi.

Çocuklarına; Abdi Menat, Zeydi Menat gibi adlar takarlardı.

Hemen bütün Araplar, Menat´a tazimde bulunurlar ve onun çevresinde kurbanlar keserlerdi.

Evs ve Hazreclerle Mekke ve Medine´ye gelenler, yakın yerde bulunanlar da, Menat´a tazim eder ler, ona kurbanlar keserlerdi, hediyeler sunarlardı.

Yalnız, Maadd´ın evladları, İsmail Aleyhisselamın dininden kalanlara; Rebia ve Mudarlarda, kendi dinlerinden kalanlara bağlı kalmışlardır.

Menat´a, Evs ve Hazrecler kadar sarılan ve tazimde bulunan bir cemaat yoktu.[1342]

Menat, Ezd kabilesiyle Gassan kabilesinin de putu idi.

Bu kabileler Menafi ziyaret ederler, ona tazimde bulunurlardı.[1343]

Sa´d b. Hüzeym ve Kudâalarda Menat´a taparlardı.[1344]

Evs ve Hazreclerle Medinelilerden ve başkalarından bunların dininde bulunanlar, haccederler, halk ile birlikte bütün vakfeleri yaparlar, fakat başlarını tıraş ettiremezlerdi.

Hacdan dağıldıkları zaman, Menat´a giderek başlarını onun yanında tıraş ettirirler, onun yanında kalırlar, böyle yapmadıkça, haclarını tamamlanmış saymazlardı.[1345]

Menat´ın kapıcı ve bakıcısı, Ezd kabilesinden Gatarif idi.[1346]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Sa´d b. Zeyd´i, 20 süvari ile birlikte, bu Menat´ı yıkmaya gönder di.[1347]

Menat´ı yıkmaya gidenlerin başında, Hz. Ali´nin[1348] veya Ebu Süfyan b. Harb´in gönderildiği de rivayet edilir.[1349]

Sa´d b. Zeyd, Menat´ın yanına kadar vardı.

Menat´ın kapıcı ve bakıcısı, Sa´d´a:

"Ne yapmak istiyorsun?" diye sordu.

Sa´d:

"Menat´ı yıkmak istiyorum!" dedi.

Menat´ın kapıcı ve bakıcısı:

"Sen bunu yapabilecek misin?!" dedi.

Sa´d b. Zeyd Menata doğru varınca, Menat´tan, kapkara, çırılçıplak, saçı başı darmadağınık bir karı çıkıp göğsünü dövmeye ve bağırmaya başladı!

Menat´ın kapıcı ve bakıcısı, ona:

"Menat´ı yanına al da, sana karşı gelenleri parçala!" dedi.

Sa´d b. Zeyd, kılıçla vurup kara karıyı öldürdü. Arkadaşlarıyla da, varıp Menat´ı da yıktılar.

Menat´ın mal deposunda birşey bulamadılar.

Sonra, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına döndüler.

Bu hadise, Ramazan´ın bitmesine altı gün kala vuku bulmuştur.[1350]

[1336] Vâkıdî, Megâzî, c. 3, s. 873, Ezrakî, Ahbâru Mekke, c. 1, s. 127.

[1337] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 870, İ bn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 146,147.

[1338] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 87, 88, Ebu´l-Münzir Hişam, Kitâbu´l-esnam, s. 13.

[1339] Ebu´l-Münzir Hişam , s. 13, Yâkût, Mu´cemu´l-buldan, c. 5, s. 1 36.

[1340] Yâkût, Mu´cemu´l-buldan, c. 5, s. 204.

[1341] Ezrakî, .Ahbâru Mekke, c. 1, s. 125, Yâkût, c. 5 s. 204.

[1342] Ebu´l-Münzir Hişam , Kitâbu´l-esnam, s. 13, Yâkût, c. 5, s. 204, 205. 1322.

[1343] Ezrakî, c. 1, s. 125, Yâkût, c. 5, s. 204.

[1344] İbn Habib, Kitâbu´l -m uhabber, s. 316.

[1345] Ebu´l-Münzir Hişam , Kitâbu´l-esnam, s. 14.

[1346] İbn Habib, Kitâbu´l-m uhabber, s. 316.

[1347] Vâkıdî, Megâzî, c.1, s. 6, c. 2, s. 870, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 147, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 260, İbn Seyyid, Uyunu´l-eser, c. 2, s. 185.

[1348] İbn İshak, İbn Hişam, c. 1, s. 88, Ebu´l-Münzir Hişam, s. 15, Yâkût, c. 5, s. 205.

[1349] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 88.

[1350] İbn Sa´d, Tabak âtü´l-kübrâ, c. 2, s. 147, İbn Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 2, s. 185, İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 186, Kastalânî, Mevâhibü´l-ledünniye, c. 1, s. 208

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 6/489-491.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın