Peygamberimizin a.s vefatı

Peygamberimizin(a.s.) Vefatı

Peygamberimiz Aleyhisselamın Ecelinin Yaklaşması ve Ahiret Yolculuğuna Hazırlanması

Peygamberimiz Aleyhisselam, Nasr sûresinin inişinden beri, ecelinin yaklaştığını öğrenmiş ve:

"Ey Allah´ım! Seni teşbih eder (eksik sıfatlardan uzak tutar) ve Sana hamd ü sena ederim!

Ey Allah´ım! Beni yarlığa! Şüphe yok ki, tevbeleri en çok kabul eden ve merhametli olan Sensin Sen!"

diyerek Allah´a hamd, teşbih ve istiğfara koyulmuş bulunuyordu.[1]

Hz. Âişe der ki:

"Resûlullah Aleyhisselam son zamanlarında:

´Sübhanallah ve bihamdihi, estağfirullahe ve etûbü ileyhi=Allah´ı her türlü noksanlardan uzak tutar, O´na Kendi hamdi ile hamd ederim. Allah´tan yarlıganmamı diler ve O´na tevbe ederim1 sözünü çoğaltınca:

´Yâ Rasûlallah! Ben ne diye ´Sübhanallah ve bihamdihi´ sözünü çoğalttığını görüyorum?

Sen bundan önce hiç böyle yapmazdın?´ dedim.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Yüce Rabbim bana ümmetimde bir alâmet göreceğimi haber vermişti ki, o alâmeti gördüğüm zaman, Kendisine çok çok teşbih ve hamdiyle istiğfarda bulunacaktım.

İşte o alâmeti gördüm:

´Allah´ın yardımı ve fetih gelince, sen de insanların fevc fevc Allah´ın dinine gireceklerini görünce, hemen Rabbini hamdiyle teşbih et, O´nun yarlıgamasını dile! Şüphe yok ki, O, tevbeleri çok kabul edendir!´ [Nasr: 1-3] buyurdu."[2]

İbn Abbas der ki:

"Ömer b. Hattab beni meclisine Bedir savaşına katılmış yaşlı sahabilerle birlikte alırdı.

Bazısı buna içerlemiş olacak ki, kendisine:

´Bunu niçin bizimle birlikte alıyorsun?! Bizim onun kadar oğullarımız var!´ demiş.

Ömer de:

´O, bildiğiniz kimselerden değil!´ cevabını vermiş.

Yine bir gün, beni çağırıp onlarla birlikte meclise almıştı.

Sonradan anladım ki; o gün beni onlara göstermek için çağırmıştı.

´Yüce Allah´ın ´İzâ câe nasrullâhi vel feth...´ kelâmı hakkında ne dersiniz?´ diye sordu.

Bazıları:

´Bize yardım ve fetih ihsan edildiğinde Allah´ı hamd ve istiğfar etmemiz emrolunmustur´ dediler

Bazısı da sustu, birşey söylemedi.

Bana:

´Sen de mi böyle söylüyorsun ey İbn Abbas?1 diye sorunca, ben:

´Hayır!´ dedim.

´Ya ne diyorsun?1 diye sordu.

´Bu, Resûlullah Aleyhisselamın ecelidir. Ona bunu bildiriyor. ´Allah´ın yardımı ve fetih geldiği vakit, o, senin ecelinin alâmetidir. Artık Rabbini hamd ile tesbit et, O´nun yarlıgamasını dile! Şüphe yok ki, O, tevbeleri çok kabul edendir!´ buyuruyor´ dedim.

Ömer

´Benim bildiğim de, ancak senin söylediğindir´ dedi.[3]

Nasr sûresi Allah tarafından bir davetçi idi, Resûlullahın dünyaya vedası idi."[4]

"Bugün size dininizi ikmâl..." (Mâide: 3) mealli âyet nazil olduğu zaman Hz. Ömer ağlamış,

"Ne için ağlıyorsun!" diye sorulunca:

"Bu, kemâlden sonra noksan ifade eder! Bu, Peygamber Aleyhisselamın vefat edeceğini anlatıyor gibidir!" demişti.[5]

Peygamberimiz Aleyhisselam bir gün Hz. Fâtıma´ya gizlice:

"Cebrail heryıl Kur´ân´ı benimle bir kere mukabele ederdi. Bu yıl ise, iki kere mukabele etti.

Öyle sanıyorum ki, ecelim yaklaşmıştır!" buyurdu.[6]

Cebrail Aleyhisselamın Kur´ân-ı Kerîm´i Peygamberimiz Aleyhisselamla mukabele edişi, Ramazan aylarında idi.

Cebrail Aleyhisselam Ramazan ayında her gece iner, Kur´ân-ı Kerîm´i Peygamberimiz Aleyhisselamla başından sonuna kadar mukabele ederdi.[7] Peygamberimiz Aleyhisselamın vefatından önceki yılın Ramazan´ında ise, bu mukabele iki kere yapılmıştı.[8]

Peygamberimiz Aleyhisselam, Veda Haccında Müslümanlarla vedalaştı.[9]

Veda Haccından dönerken, Gadîr-i Humm´daki hutbesinde de:

"Ey insanlar! Haberiniz olsun ki; ben de ancak bir insanım!

Çok sürmez, Yüce Rabbimin elçisi bana gelecek, ben de onun davetine icabet edeceğim!" buyur-m ustu.[10]

Hz. Abbas, bir gün:

"Vallahi, ben Resûlullah Aleyhisselamın içimizde ne zamana kadar sağ kalacağını öğreneceğim!" dedi ve ona.

"Yâ Rasûlallah![11] Görüyorum ki; halk seni hem bizzat, hem de ayaktozlanyla rahatsız ediyorlar![12]

Sen üzerine çıkıp oturacağın birşey,[13] bir taht,[14] halkın tozundan toprağından ve düşmanlardan seni koruyacak[15] bir çardak[16] edinsen,[17] halka oradan konuşma yapsan olmaz mı?" diye sordu.[18]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Vallahi, [19] çok sürmez,[20] onları çağıracağım.[21]

Onlar benim sırtımdan ridamı çekecekler.[22] Ökçeme basacaklar. Beni onların tozları bürüyecek. Nihayet Allah beni onlardan rahata erdirecektir!" buyurdu.

Hz. Abbas:

"Resûlullahın içimizde pek az kalacağını anladım.[23]

Uyurken, rüyamda arzı semaya iple sımsıkı bağlanıp çekilir gibi görmüş, bunu Resûlullah Aleyhisselama anlatmıştım.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Bu, senin kardeşinin oğlunun vefatıdır!´ buyurdu" demiştir.[24]

Abdullah b. Mes´ud da:

"Peygamberimiz ve Sevgilimiz, vefatından bir ay önce bize vefatını haber verdi.[25]

´Yâ Rasûlallah! Senin ecelin ne zaman?´ diye sorduk.

´Ecel yaklaşmış; Allah´a, Cennetü´l-Me´vâ´ya, Sidretü´l-Müntehâ´ya, RefTku´l-AHâ´ya, Kandırıcı Doluya, N asib´e, mutlu ve kutlu yaşantıya dönüş yaklaşmış bulunmaktadır!´ buyurdu.[26]

´Yâ Rasûlallah! Seni kim yıkasın?´ diye sorduk.

´Ev halkımdan, yakınlık sırasına göre en yakın olanlar!1 buyurdu.

´Yâ Rasûlallah! Biz seni neyin içine sarıp kefenleyelim?´ diye sorduk.

´İsterseniz, şu elbisemin içine, yahut Mısır bezine veya kumaşına sarınız!´ buyurdu.

´Yâ Rasûlallah! Senin üzerine cenaze namazını kim kılsın?´ diye sorduk ve ağladık.

Kendisi de ağladı ve:

´Allah size rahmet etsin! Sizi peygamberinizden dolayı hayırla mükâfatlandırsın![27] Siz, beni yıkadığınız ve kefenlediğiniz zaman şu şeririmin üzerine ve şu evimin içindeki kabrimin kenarına koyunuz!

Sonra, bir müddet benim yanımdan çıkıp gidiniz!

Çünkü, benim üzerime, ilk önce iki dostum, Cebrail ve Mikâil, sonra İsrafil, sonra da yanında melek ordularıyla birlikte ölüm meleği Azrail namaz kılacaktır![28] Bundan sonra, takım takım giriniz, üzerime namaz kılınız ve salât ü selam getiriniz!

Fakat, överek, bağırıp çağırarak beni rahatsız etmeyiniz![29]

Üzerime namaz kılmaya önce ev halkımın erkekleri başlasın!

Sonra, onların kadınları kılsın!

Onlardan sonra da sizler kılarsınız![30]

Ashabımdan burada bulunmayanlara selam söyleyiniz!

Kıyamet gününe kadar şu kavmimden ve dinime, bana tâbi olacak olan kimselere de benden selam söyleyiniz!´

´Yâ Rasûlallah! Seni kabrine kimler koyacak?´ diye sorduk.

´Ev halkımla birlikte birçok melekler ki, onlar sizi görürler, fakat siz onları göremezsiniz!1 buyurdu."[31]

Vasile b. Eskâ´ der ki:

"Resûlullah Aleyhisselam, yanımıza çıkıp:

´Sanır mısınız ki, ben vefatça sizin sonuncunuzum?

Haberiniz olsun ki; ben vefatça sizden önceyimdir!

Sizler ardanda birbirinizi öldürür cemaatler halinde beni takip edeceksiniz!" buyurdu.[32]

[1] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 2, s. 192, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 392.

[2] İbn Sa´d, c. 2, s. 192-193, Ahmed, c. 6, s. 35, Müslim, Sahîh, c. 1 , s. 351.

[3] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 337-338, Buhârî, Sahih, c. 6, s. 94.

[4] İbn Sa´d, Tabak âtü´l-kübrâ, c. 2, s. 192.

[5] Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 5, s. 215.

[6] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 282, Buhârî, Sahîh, c. 6, s. 101.

[7] İbn Sa´d, Tabak âtü´l-kübrâ, c. 2, s. 194-195, Ahmed, c. 1, s. 288, Müslim, c. 4, s. 1803.

[8] İbn Sa´d, c. 2, s. 194-195, Buharı, c. 6, s. 102, İbnMâce, Sünen, c. 1,s.562.

[9] İbn Sa´d, c. 2, s. 184.

[10] Ahm ed, c. 4, s. 367, M üslim, c. 4, s. 1873.

[11] Zührî, Megâzî, s. 133, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 433-434, İbn Sa´d, c. 2, s. 193 Dârimî, Sünen, c. 1, s. 37.

[12] DârimP, c. 1,s.37.

[13] Zührî, s. 133, Abdurrenak, c. 5, s. 434.

[14] İbn Sa´d, c. 2, s. 193.

[15] Zührî, Megâzî, s. 1 33, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 434.

[16] Dârimî, Sünen, c. 1, s. 37.

[17] Zührî, s. 133, Abdurrezzak, c. 5, s. 434, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 193, Dârimî, c. 1,s.37.

[18] Dârimî, c. 1,s.37.

[19] İbn Sa´d, c. 2, s. 193.

[20] İbn Sa´d, c. 2, s. 193, Dârimî, c. 1, s. 37.

[21] Zührî, s. 133, Abdurrezzak, c. 5, s. 434.

[22] Zührî, s. 133, Abdurrezzak, c. 5, s. 434, İbn Sa´d, c. 2, s. 193, Dârimî, c. 1, s. 37.

[23] Zührî, s. 133, Abdurrezzak, c. 5, s. 434, İbn Sa´d, c. 2, s. 193, Dârimî, c. 1, s. 37.

[24] Bezzar ve Taberânfden naklen Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 9, s. 23-24.

[25] İbn Sa´d, c. 2, s. 256, Taberî, Târftı, c. 3, s. 192, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 319 İbn Hacer, Metalibu´l-âliye, c. 4, s. 260.

[26] İbn Sa´d, c. 2, s. 256-257, Taberî, c. 3, s. 192, İbn Esîr, c. 2, s. 320, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye, c. 5, s. 253, İbn Hacer, Metalib, c. 4, s.261.

[27] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 256-257, Taberî, Târîh, c. 3, s. 1 92-1 93, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 320, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye, c. 5, s. 253, İbn Hacer, M etâlibu´l-âliye, c. 4, s. 261.

[28] İbn Sa´d, c. 2, s. 257, Taberî, c. 3, s. 193, Süheylf, Ravıdu´l-ünüf, c. 7, s. 590, İbn E sfr, c. 2, s. 320, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 253, ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın