Peygamberimiz as ın Yüzünün Kanının Mihras Suyu ile Yıkanışı

Peygamberimiz Aleyhisselamın Yüzünün Kanının Mihras Suyu ile Yıkanışı ve Müşriklerin
Kendilerinden Yukarıya Çıkmalarına Meydan Vermemesi İçin Allah´a Dua Edişi

Peygamberimiz Aleyhisselam sahabileriyle bitlikte Uhud boğazında bulundukları sırada, Hz. Ali kalkanına Mihras suyundan doldurup Peygamberimiz Aleyhisselama getirdi.[428]

Peygamberimiz Aleyhisselam o suyun rengi ve tadı bozuk olduğu,[429] onda bir koku da hissettiği için, ondan içmedi. Yüzünün kanı onunla yıkandı ve başına da o sudan döküldü.[430]

O sırada, Kureyş müşriklerinden Halid b. Velid´in kumandası altındaki atlı[431] bir topluluk Uhud kayalıklarına doğru çıkmaya başlayınca,[432] Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Allah´ım! Onları üstümüzde bulundurma!" diyerek, onlara bu imkânı vermemesini Allah´tan diledi.[433]

Hz. Ömer ile bazı Müslümanları onlara doğru dönderdi.[434]

Onlar, attıkları taşlaria,[435] oklarla müşrikleri geri çevirdiler.[436] Dağdan indirdiler.[437] Rivayete göre; müşrikler dağa çıkmaya başlayınca, Peygamberimiz Aleyhisselam Sa´d b. Ebi Vakkas´a:

"Geri çevir şunları!" buyurmuştu.

Sa´d b. Ebi Vakkas:

"Yanımda bir tek okum var. Onları bir tek okumla nasıl gerileteyim?" dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam emrini üç kere tekrarlayınca, Sa´d b. Ebi Vakkas ok çantasındaki bir tek oku alıp müşriklere attı ve onlardan birisini öldürdü.

Sa´d b. Ebi Vakkas derki:

"Sonra ok çantama elimi sokup bir ok aldım ki, onun atmış olduğum ok olduğunu tanıdım. Onu attım, bir adam daha öldürdüm!

Sonra bir ok daha aldım ki, onun da atmış olduğum ok olduğunu tanıdım. Onu da atıp bir adam daha öldürdüm.

Bunun üzerine müşrikler oldukları yerlerinden aşağı inmek zorunda kaldılar.

Kendi kendime:

´Bu, mübarek bir oktur!´ dedim. Onu hep ok çantamda bulundurdum."

Bu ok, Sa´d b. Ebi Vakkas´ın vefatına kadar kendisinin yanında, vefatından sonra da oğullarının yanında kaldı.[438]

Müşrikleri dağdan indiren Müslümanlar arasında Ebu´d-Derdâ da gösterdiği yararlılıkla Peygamberimiz Aleyhisselamın hoşnutluğunu kazanmış bulunuyordu.[439]

[428] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 90-91, Vâkıcif, Megâzi, c. 1, s. 249, İ b n S a´d, Tabakâtü "l-kübrâ, c. 2, s. 48, Taberî, T ârîh, c. 2, s. 20, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvvıe, c. 3, s. 215, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 157, İbn Seyyid, Uyünu´l-eser, c. 2, s. 15, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye ye´n-nihâye, c. 4, s. 35-36.

[429] Vâkıdî, c.1, s. 249.

[430] İbn İshak, c. 3, s. 90-91, Taberî, c. 3, s. 20, Beyhakî, c. 3, s. 215, İbn Seyyid, c. 2, s. 15, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 35-36.

[431] İbn İshak, c. 3, s. 91, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 36.

[432] İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 36.

[433] İbn İshak, c. 3, s. 91, Vâkıdî, 11 , s. 295, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 1, s. 88, Taberî, c. 3, s. 21, Beyhakî, c. 3, s. 238, İbn Esîr, c. 2, s. 1 59, İbn Seyyid, c. 2, s. 15, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 2, s. 244, Ebu´l-Fidâ, c. 4, s. 36.

[434] İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21.

[435] Taberî, c. 3, s. 21.

[436] İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 1 06.

[437] İbn İshak, c. 3, s. 91, Taberî, c. 3, s. 21.

[438] İbn Kayyım, Zâdu´l-mead, c. 2, s. 106.

[439] Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 2, s. 244.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/184-185.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın