Peygamberimiz as ın ümmeti hakkındaki duasının kabul buyuruluşu

Peygamberimiz Aleyhisselamın Ümmeti Hakkındaki Duasının Kabul Buyuruluşu

Yüce Allah, Arafat´ta Peygamberi imiz Aleyhisselamın:

"Sen istersen uğradığı zulümden dolayı mazluma Cennet verip, zalimi de yarlıgarsın!" diyerek yap tığı duasına o akşam icabet buyurmamıştı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, ertesi günü, Müzdelife sabahında bu husustaki duasını tekrarladı, sonra da güldü.[340]

Ashabdan bazıları , [341] Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer: [342]

"Yâ Rasûlallah! Babam, anam sana feda olsun! Sen bu saatte şurada hiç gülmezdin!? Allah seni hep güldürsün!" dediler. [343]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Yüce Allah iyi olanlarınızı yarlıgadı.

İyilerinizin iyi olmayanlar hakkındaki şefaatini kabul buyurdu.

İnen ilâhî rahmet, onları içine aldı, sonra yeryüzüne dağıldı.

Tevbe edip dilini ve elini günahtan koruyan ve sakınan herkesin üzerine düştü!

Şeytanla askerleri ise, Arafat dağlarının üzerinde:

´Allah onlara bakalım ne yapacak?´ diye gözIüyorlardı. [344]

Yüce Allah´ın benim duamı kabul buyurduğunu ve ümmetimi yarlıgadığını öğrenince, şeytan başı na toprak saçtı[345] ve:

´Biz zaten uzun zamandan beri onlar hakkında korkup duruyorduk! Nihayet rahmet ve mağfiret gelip onları bürüdü! [346] Eyvah! Mahvolduk!´ diyerek çığlıklar kopardılar, [347] dağıldılar. [348]

Onun yaptığı feryada güldüm.

Şeytanın, Bedir günü dışında hiçbir gün, Arefe gününde olduğu kadar, Allah´ın rahmetini indirip büyük günahlardan geçtiğini görünce zelil, hayırdan uzak, hor ve hakir, öfkeli bir duruma düştüğü görülmemiştir!" buyurdu.

"Şeytan Bedir günü ne görmüştü?" diye soruldu.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Şeytan Bedir günü Cebrail´in çarpışmak için melekleri sıraladığını görmüştü!" buyurdu. [349]

[340] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 4, s. 14-15, Ibn Mâce, c. 2, s. 1002.

[341] Ahmed, c. 4, s. 15.

[342] İbn Mâce, c. 2, s. 1 002.

[343] Ahmed,c.4, s. 15, İbn Mâce, c. 2, s. 1002.

[344] Abbduırezzak, Musannef, c. 5, s. 17, TaberânPden naklen Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 3, s. 256-257, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye.c.S, s. 176-177.

[345] Ahmed,c.4, s. 15, İbn Mâce, c. 2, s. 1002.

[346] Abdutrezzak,c.5, s. 17, Heysemî, c. 3, s. 257, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 176-177.

[347] Abdurrezzak.c.S, s. 17, Ahmed, c. 4, s. 15, İbn Mâce, c. 2, s. 1002, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 176-177, Heysemî, c. 3, s. 257.

[348] Abdurrezzak,c.5, s. 17, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 177, Heysemî, c. 3, s. 257.

[349] Mâlik. Muvatta´. c. 1. s. 422. Abdurrezzak. Musannef. c. 5. s. 17-18.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/160-161.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın