Rebiülevvel ayının onikinci[326] veya onüçüncü[327] Pazartesi günü, [328] kaba kuşluk vakti, [329] -güneş zevale (batıya kaymaya) doğru yaklaşıyorken-[330] Peygamberimiz Aleyhisselam son dakikalarını yaşıyordu. [331]

Peygamberimiz Aleyhisselamın başı Hz. Âişe´nin göğsüne yaslı bulunuyor ve Hz. Âişe:

"Ey insanların Rabbi! Hastalığı gider, kaldır!

Gerçek tabib Sensin! Gerçek şifa verici Sensin!" diyerek şifa diliyor. [332] Peygamberimiz Aleyhisselam ise:

"Hayır! [333] Ben Allahtan Refik-i A´lâ zümresine* katı İm ayı; [334] Cebrail, Mikâil ve İsrafil ile birlikte olmayı dilerim! [335]

Ey Allah´ım! Beni yarlığa! Beni Refik-i A´lâ zümresine kavuştur! [336]

Ey Allah´ım! Beni yarlığa! Bana rahmetini ihsan et! Beni Refik-i A´lâ zümresine kavuştur!" diyerek duaya devam ediyordu. [337]

Hz. Âişe derki:

"Resûlullah Aleyhisselamdan, sıhhatte iken, birçok defalar

´Hiçbir peygamber yoktur ki, ruhu, Cennetteki durağını görmedikçe alınmaz!

Sonra, durağına gitmesi arzusuna bırakılır!1 buyurmuştu.

Kendisi, hastalanıp ruhu alınmakzamanı gelince, başı benim dizimde bulunduğu halde, üzerine bir baygınlık geldi. Ayılınca, gözü açılıp evin tavanına doğru dikildi ve:

´Allah´ım! Refik-i A´lâ zümresine kat!´dedi.

Ben o zaman:

´Resûlullah bizi tercih etmiyor!´ dedim.

Anladım ki; Resûlullahın bu temennisi, vaktiyle sıhhatli zamanında bize söyleyip durduğu bir haberin kendisinde gençekleşmesidir!" [338]



Peygamberimiz Aleyhisselamın Hz. Fâtıma´ya Tavsiyesi


Peygamberimiz Aleyhisselamın hastalığı ağırlaşınca Hz. Fâtıma, Peygamberimiz Aleyhisselamı bağrına basıp:

"Vay babamın çektiği ıztıraba!" diyerek ağlamaya başlamıştı.

Peygamberimiz Aleyhisselam, ona:

"Bugünden sonra, babanın üzerinde hiç ızbrap kalmayacak[339]

Ey kızım!

Sakın ağlama!

Ben öldüğüm zaman İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn! de!" buyurdu. [340]


[326] Vâki dr, Megâzî, c. 3, s. 1120, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 191.

[327] İbn Abdi Rabbih, Ikdu´l-ferfd, c. 4, s. 254.

[328] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre,c.4, s. 304, Mâlik, Mu vatta1, c. 1, s. 231, Vâkıdî, c. 3, s. 1120, İbn Sa´d, c. 2, s. 191, Ahmed, c. 4, s. 364.

[329] İbn İshak, c. 4, s. 304.

[330] Vâkidt, c. 3, s. 11 20, İbn Sa´d, c. 2, s. 191, Taberî, c. 3, s. 1 97.

[331] İbn İshak, c. 4, s. 304, Vâkıdî, c. 3, s. 1120, İbn Sa´d, c. 2, s. 191, Taberî, t 3, s. 197.

[332] İbn Sa´d, c. 2, s. 212, Ahm ed, c. 6, s. 108.

[333] İbn İshak, c. 4, s. 301, İbn Sa´d, c. 2, s. 230, Ahmed, c. 6, s. 274.

* P eygam beri m i z Ale yhi sselam ı n özled iği R eti k-i A´l â, en yük sek m a kam I arda b ulunan peygam be rl er cem aati (İ bn E sfr, M i hâye, c. 2, s. 246), Allah´ın kendilerine nimetler verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitler ve salihler zümresi idi ki, bunlar ne güzel arkadaştırlar! (İbn Sa´d, c. 2, s. 229).

[334] İbn Sa´d, c. 2, s. 211, Ahmed, c. 6, s. 120.

[335] İbn Sa´d, c. 2, s. 230.

[336] Ahmed, c. 6, s. 126.

[337] İbn Sa´d, c. 2, s. 210, Ahm ed, c. 6, s. 231, Buhârî, c. 5, s. 139, Belâzurî, c. 1, s. 549.

[338] İbn Sa´d. Tabakât. c. 2.C.2. s. 229. Ahmed. c. 6. s. 89. Buhârî. c.S.s. 144.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/274-275.

[339] Buhâıî, c. 5, s. 144, Belâiun, Ensâb, c. 1 , s. 552.

[340] İbn Sa´d. c. 2. s. 312. Belâzurî. c. 1. s. 553.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/275.

Es Selamün Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekatühü . Peygambe Efendimiz (S.A.V.) vefatına çok az zaman kala,göz nurun kızı Hz.Fatma’yı çağırdı ve kulağına bir şeyler söyledi. Hz.Fatma’nın önce çok üzüldüğünü sonrada sevindiği görüldü.Hikmeti sorulduğunda “Babam yakında vefat edeceğini söylediğinde üzüldüm,fakat benim yanına ilk sen geleceksin dediğinde sevindim.” diye cevap verdi.Nitekim Hz.Fatıma Peygamber Efendimizden 6 ay sonra vefat etti.