Peygamberimiz as ın Safvan b. Ümeyye ye eman verişi

Peygamberimiz Aleyhisselamın Safvan b. Ümeyye´ye Eman Verişi

Kureyş müşriklerinin ileri gelenlerinden Safvan b. Umeyye; Cidde´den gemiye binip Yemen´e gitmek üzere Mekke´den kaçmış.[1222] Şuaybe´ye ulaşmıştı.[1223]

Ashabdan Umeyr b. Vehb, Peygamberimiz Aleyhisselama:

"Ey Allah´ın Peygamberin[1224] Salvan b. Ümeyye benim kavmimin seyyididir. Kendisini denize atmak için kaçıp gitmiş bulunuyor. [1225] Senin kendisine eman vermeyeceğinden korkuyor.

Babam, anam sana feda olsun![1226] Ha ona da eman ver, ne olur?[1227]

Allah´ın salât ü selamı senin üzerine olsun!" dedi.[1228]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Ona eman verilmiştir!" buyurdu.

Umeyr b. Vehb, Safvan´ın izi sıra yola çıktı ve kendisine yetişti.[1229]

Safvan´ın yanında Yesar adındaki uşağından başka kimse yoktu.

Safvan, uşağına:

"Yazıklar olsun sana! Bak, kimi görüyorsun?" diye sordu.

Uşak:

"Bu, Umeyr b.Vehb´dir!" dedi.

Safvan:

"Ben Umeyrl ne yapayım? Vallahi, o ancak beni öldürmek maksadıyla gelmiştir. Kendisi bana karşı Muhammed´e yardım etmiş, onun peşine takılmış bulunuyor!" dedikten sonra, Umeyr´e:

"Ey Umeyr! Bana yaptıkların daha yetmedi mi?

Hem borcunu ve ailenin geçimini banayükledin, hem de gelip beni öldürmek istiyorsun!?" dedi.[1230]

Umeyr b. Vehb:

"Babam, anam sana feda olsun!

Allah´tan kork, Allahtan kork da, kendini helak etmekten sakın!

İşte, sana Resûlullah Aleyhisselamdan eman da getirmiş bulunuyorum!" dedi.

Safvan:

"Yazıklar olsun sana! Sen benden uzak dur! Benimle konuşma!

Çünkü, sen yalancısın! Olmayacak şeyi uyduruyorsun!" dedi.

Umeyr b. Vehb:

"Ey Safvan! Babam, anam sana feda olsun.[1231]

Ben, sana, insanların en iyisinin ve akraba haklarını en çok gözeteninin yanından geliyorum!

Resûlullah Aleyhisselam sana eman verdi!" dedi.

Safvan:

"Hayır! Vallahi, bana ondan tanıyacağım bir alâmet getirmedikçe, seninle birlikte dönmem!" dedi.

Bunun üzerine, Umeyr b. Vehb, Peygamberimiz Aleyhisselamın yanına döndü ve:

"Yâ Rasûlallah! Salvan´a gittim. O senden kaçıyor ve kendisini öldürmek istiyordu.

Ona senin eman verdiğini söyledim.

´Bana, ondan, tanıyacağım bir alâmet getirmedikçe, geri dönmem!´ dedi.[1232]

Yâ Rasûlallah! Kendisine eman verdiğini anlayacağı bir alâmet ver bana!" dedi.[1233]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Al sangımı!" buyurdu.[1234]

Peygamberimiz Aleyhisselamın verdiği sarık, Mekke´ye girerken başına sarmış olduğu, Yemen bezinden sarığı idi.[1235]

Umeyr b. Vehb, Salvan´a Peygamberimiz Aleyhisselamının sarığını götürdü.[1236]

Ona:

"Ey Salvan! Babam, anam sana feda olsun![1237]

Ben, sana, insanların en hayırlısının, akraba haklarını en çok gözeteninin, insanların en iyisinin, insanların en sabırlısı, en uslusunun yanından geliyorum.

Amcanın oğlunun şerefi senin şerefindir!

Onun üstünlüğü senin üstünlüğündür.

Onun hükümranlığı senin hükümranlığındır.[1238]

O, senin atalarının, babalarının oğludur.

Kendisi hakkındaki tutum ve davranışlarında Allah´tan korkmanı sana hatırlatırım!" dedi.[1239]

Safvan:

"Ben öldürülmekten korkuyorum!" dedi.[1240]

Umeyr b. Vehb:

"O seni İslâmiyete davet ediyor. Kabul edersen ne âlâ!

Kabul etmezsen, sana iki ay mühlet vermiş, tercih hakkı tanımıştır.

O, insanların en vefalısı ve en iyisidir.

Mekke´ye girerken sarınıp bir ucunu arkasına salmış olduğu sarığını sana göndermiştir" dedi ve:

"Onu görsen, tanır mısın?" diye sordu.

Safvan "Evet!" deyince Umeyr b. Vehb sarığı çıkarıp ona gösterdi.

Safvan:

"Evet! Aynen onun sarığıdır!" dedi [1241] ve Umeyrle birlikte dönüp Mekke´ye geldi.[1242]

O sırada, Peygamberimiz Aleyhisselam, Mescid-i Haram´da Müslümanlara ikindi namazını kıldırıyordu.

Orada, ayakta durdular.

Safvan, Umeyr b. Vehb´e:

"Müslümanlar gece ve gündüzde kaç namaz kılarlar?" diye sordu.

Umeyr b. Vehb:

"Beş namaz!" dedi.

Safvan:

"Bu namazlan onlara Muhammed mi kıldırır?" diye sordu.

Umeyr b. Vehb:

"Evet!" dedil

Peygamberimiz Aleyhisselam selam vererek namazını bitirince, Safvan b. Ümeyye, bağırarak:

"Ey Muhammed! Umeyr b. Vehb, bana senin sangını getirdi.

Beni senin yanına gelmeye çağırdığını, İslâmiyet işini kabul edersem ne âlâ, etmezsem bana iki ay mühlet verip tercih hakkı tanıdığını söyledi" dedi.[1243]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Doğru söylemiş!" buyurdu.

Safvan b. Ümeyye:

"Bana bu hususta iki ay mühlet var, tercih hakkı tanı!" dedi.[1244]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Sana bu hususta iki ay değil, dört ay mühlet verilmiş, tercih hakkı tanınmıştır[1245] İn hayvandan!" buyurdu.[1246]

Bunun üzerine, Safvan hayvanından indi.[1247]

[1222] İbn İshak, İbnHişam, Sîre,c.4, s. 60, Taberî, Târih, c. 3, s. 121.

[1223] Vâkidi, Megâzî, c. 2, s. 853.

[1224] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Taberî, c. 3, s. 121 .

[1225] İbn İshak, İbnHisam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853, Taberî, c. 3, s. 1 21.

[1226] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853.

[1227] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, c. 2, s. 853, Taberî, c. 3, s. 121.

[1228] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Taberî, c. 3, s. 121 ,122.

[1229] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, c.2,s. 853, Taberî, c. 2, s. 120.

[1230] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853, Alâüddin AJi, Kenzu´l-ummâl, c. 10, s. 504.

[1231] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 60, Taberî, Târih, c. 3, s. 122.

[1232] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853, İbn Asâkfr, Târih, c. 6, s. 432, Alâüddin AJi, Kenzu´l-ummâl, c. 10, s:. 504.

[1233] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 60, Taberî, c. 3, s. 122.

[1234] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, İbn Asâkfr, t 6. s. 432, Kenzu´l-ummâl, c. 10, s. 504.

[1235] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 5, s. 46.

[1236] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 853, 854.

[1237] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 60, Taberî, c. 3, s. 122.

[1238] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, c. 2, s. 854, Taberî, c. 3, s. 122, Alâüddin Ali, c. 10, s. 505.

[1239] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 854.

[1240] İbn İshak, İbn Hişam, c. 4, s. 60 Vâkıdî, c. 2, s. 854, Taberî, c. 3, s. 122.

[1241] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 854, Alâüddin Ali, c. 10, s. 505.

[1242] İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 4, s. 60, Taberî, Târih, c. 3, s. 122.

[1243] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 854, Alâüddin Ali, c. 10, s. 505.

[1244] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Taberî, c. 3, s. 122.

[1245] İbn İshak, İbnHişam, c. 4, s. 60, Vâkıdî, c. 2, s. 854, Taberî, c. 3, s. 122, AJâüddin Ali, c. 10, s. 505.

[1246] İbn Abdilberr, İstiâb, c. 2, s. 720, AJâüddin AJi,c.10,s. 505.

[1247] Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 854, Alâüddin Ali, c. 10, s. 505.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 6/468-472.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın