Peygamberimiz Aleyhisselamın Hastalığının Şiddetlenişi  


Hz. Aişe der ki:

"Ağrının, hiç kimseye Resûlullah Aleyhisselama olduğu kadar ağır olduğunu görmedim! [291]

Ölümün Resûlullah Aleyhisselama olan şiddetinden sonra, ölümü şiddetli bulunan mü´mine imren­mekten de geri kalmadım.[292]

Hiçbirzaman hiçbir kimse için de şiddetli ölümü sevimsiz bulmadım!" [293]

Resûlullah Aleyhisselamın yanında kadeh içinde su bulunduruluyor, Resûlullah Aleyhisselam suyun içine elini sokup suyu yüzüne sürüyor, sonra da:

"Ey Allah´ım! Ölümün akılları gideren acı ve sıkıntılarına karşı bana yardım et!" diyerek dua ediy-or, [294]

"Yanıma yaklaşsana ey Cebrail!" buyuruyordu. [295]

Peygamberimiz Aleyhisselamın hastalığı bir ara büsbütün şiddetlenince, zevcesi Hz. Ümmü Seleme feryad etmişti.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Sus! Kâfirden başkası fieryad etmez!" buyurdu. [296]

Yine Hz.Âişe derki:

"Resûlullah Aleyhisselam, hastalandığı zaman, Muavvizeteyn (Felak ve Nâs) sûrelerini okuyup bedenine üfler ve vücudunu eliyle mesheder, sığardı.

Resûlullah Aleyhisselamın hastalığı şiddetlendiği zaman ben de ona Muavvizeteyn sûrelerini oku­maya ve elinin bereketini umarak kendi eliyle kendisine meshetmeye başladım. [297]

Cebrail´in Resûlullah Aleyhisselama hastalığında okumuş olduğu[298] istiâze duasını da:

´Ey insanların Rabbi! Şu hastalığı gider! Şifa ancak Senin elindedir!

Senden başka şifa verici yoktur!

Sen öyle bir şifa ver ki, hiçbir hastalık bırakmasın!´ diyerek okudum.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Üzerimden elini kaldır! Bu okuman bana yarar vermez! Ben müddetimi bekliyorum!´ buyurdu. [299]

Peygamber Aleyhisselam, bundan önce ne zaman hastalansa, Allahtan sıhhat ve afiyet dilerdi.

Fakat, vefatıyla neticelenen hastalığa tutulduğu zaman şifa için hiç dua etmedi ve:

´Ey nefs! Sana ne oldu ki, her sığınılacak yere sığınıyor, herşeyden medet umuyorsun?!1 diyerek nefsini kınadı." [300]

Yine Hz.Âişe derki:

"Resûlullah Aleyhisselamın yanında oturuyordum. [301]

Resûlullah Aleyhisselam Fâtıma´yı çağırttı . [302]

Fâtıma yürüyerek geldi. Onun yürüyüşü Resûlullah Aleyhisselamın yürüyüşünü andırdı. [303]

Resûlullah Aleyhisselam:

´Merhaba=Hoşgeldin kızım!´ buyurduktan ve onu sağına veya soluna oturttuktan sonra, kendisine gizlice birşey söyledi. Fâtıma ağladı.

Sonra ona gizlice birşey daha söyledi. Bu defa Fâtıma güldü. [304]

Ben, bu günkü gibi, gülmenin ağlamaya, sevinmenin üzülmeye bu derece yakın olduğunu görmemiştim ! [305]

Fâtıma´ya, bu ağlamasının ve gülmesinin sebebini sordum.

´Tutulduğu hastalığı neticesinde vefat edeceğini haberverdi. Buna ağladım. Sonra, ev halkının ken­disine ilk kavuşup katılanının ben olacağımı haber verince de güldüm!´ dedi." [306]


[291] Ibn Sa´d, c. 2, s. 207, Buhârî, c. 7, s. 3, Tirmizî, c. 4, s. 601.

[292] İbn Sa´d, c. 2, s. 210.

[293] Buhârî, c. 5, s. 140.

[294] İbn Sa´d, c. 2, s. 257-258, Ahm ed, c. 6, s. 64, Belâzurî, c. 1, s. 552.

[295] İbn Sa´d, c. 2, s. 258.

[296] İbn Sa´d, c. 2, s. 10.

[297] İbn Sa´d, c. 2, s. 210.

[298] Ahmed, c. 6, s. 260-261.

[299] İbn Sa´d, c. 2, s. 211, Ahmed, c. 6, s. 261, Belâzurî, c. 1, s. 550.

[300] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 257, Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 550.

[301] İbn Sa´d, c. 2, s. 247.

[302] İbn Sa´d, c. 2, s. 247, Ahmed, c. 6, s. 282, Buhârî, c. 5, s. 138, Müslim, c. 4, s. 1904.

[303] İbn Sa´d, c. 2, s. 247, Ahm ed, c. 6, s. 282, M üslim, c. 4, s. 1904, Belâzurî, c. 1, s. 552.

[304] İbn Sa´d, c. 2, s. 247, Ahm ed, c. 6, s. 282, Buhârî, c. 5, s. 138, M üslim, c. 4, s. 1904.

[305] Ahmed, c. 6, s. 282, Belâzurî, c. 1, s. 551.

[306] İbn Sa´d. c. 2. s. 247. Ahmed. c. 6. s. 282. Buhârî. c. 5. s. 138. Müslim, c. 4. s. 1904.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/269-271.

Es Selamün Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekatühü . Peygamber Efendimiz (S.A.V.) bu dünyadan öbür dünyaya göç edeceğini bildiği için Hz. Aişe'ye  Yüce ALLAH'a kendisi için şifaa duaları etmesini istemedi . Peygamber Efendimiz (S.A.V.) kızı Hz. Fatıma'yı yanına çağırarak bu hastalığının sonucunda bu dünyadan göç edeceğini haber verdi . Hz. Fatıma buna çok üzüldü ve ağladı  fakat Peygamber Efendimiz (S.A.V.) ev halkından kendisine ilk katılacak olanın kendisi olduğunu söyleyince sevindi .

Ve Aleyküm Selam .
Yüce Allah Bütün Hastalara Acil Şifalar Versin İnşallah .
Paylaşım İçin Allah Razı Olsun .