Peygamberimiz as ın fetânet sıfatı

Peygamberimiz Aleyhisselamın Fetânet Sıfatı

Peygamberimiz Aleyhisselamın ahlâkının ve gidişatının güzelliği ile birlikte; halkın gizli ve açık işleri ni tam bir dirayetle idare edişini, genel ve özel siyasetini, daha önceden hiç kimseden birşey öğren meden, hiç çalışıp çabalamadan, okuma-yazma bilmeden kendisine ihsan buyurulan ilmi ve şeriatlardan bildirdiklerini inceden inceye düşünen kimse, Peygamberimiz Aleyhisselamın aklının üstünlüğünde ve anlayışının keskinliğinde hiç şüphe etmez.

Vehb b. Münebbih:

"Ben yetmiş bin kitap okudum ve hepsinde de, Peygamber Aleyhisselamı gerek akıl ve gerek görüş bakımından insanların en üstünü buldum! Okuduğum kitapların hepsinde gördüm ki, dünyanın başından sonuna kadar Yüce Allah´ın bütün insanlara vermiş olduğu akıl, Peygamber Aleyhisselamın aklının yanında ancak dünya kumlarından bir kum tanesi gibi kalmaktadır!" demiştir. [17]

Akıl; ilim ve marifetin kaynağıdır.

İsabetli görüş, keskin zekâ, görüş ve düşünüşlerinde isabet, doğru tahmin, işlerin sonunu düşünme, şehvetle mücahede, güzel siyaset ve tedbir, faziletlere tâbi olma, çirkin huy ve hareketlerden uzak durma da hep akıldan kaynaklanır. [18]

Rebi1 b. Hüşeym:

"İslâmiyetten önce Cahiliye devrinde halk Resûlullah Aleyhisselamın hakemliğine başvururlardı" der. [19]

Peygamberimiz Aleyhisselamın 35 yaşında bulundukları ve Kureyş müşriklerince Kabe´nin onarımı na girişildiği sırada Hacerü´l-Esved´in Kabe duvarındaki yerine konulması işi Kureyş liderleri arasında sert bir tartışma ve çekişmeye yol açmıştı. Her kabile onu yalnız başına kaldırıp yerine koymak istiyor ve buna kendi kabilesinin daha lâyık olduğunu iddia ediyordu. En sonunda birer tarafa çekilmişler, bu hususta and içmişler ve çarpışmaya hazırlanmışlardı.

Abduddar oğulları, ortaya içi kanla dolu bir çanak getirip, müttefikleri olan Adiyy oğullarıyla birlikte ellerini kanlı çanağa batırarak bu yolda ölmeyi göze aldıklarına yemin etmişlerdi.

Dört veya beş gece böylece sinirler gerilmiş bir halde geçtikten sonra, Kabe´ye ilk giriş yapan kişinin (Peygamberimiz Aleyhisselamın) hakemliğine başvurulmuştu.

Peygamberimiz Aleyhisselam Hacerü´l-Esved´i ridasının üzerine koymuş, ridanın dört köşesini dört kabilenin büyüklerine tutturup Hacerü´l-Esved´in konulacağı yere kadar kaldırtmış, ridanın içinden alıp kendi eliyle yerine yerleştirmişti. [20]

Kabileler arasında kanlı bir savaşa dönüşerek asırlar boyunca sürüp gidecek olan çetin bir anlaş mazlığı, Peygamberimiz Aleyhisselam böylece en makul ve hakîmâne bir şekilde halledivermiştir.

Hicretin 7. yılında elçi olarak gönderilen Hâtıb b. Ebi Beltea ile tartışan İskenderiye kralı Mukavkıs da:

"Sen hakîm olanın yanından geliyorsun!" diyerek Peygamberimiz Aleyhisselam hakkındaki takdiri ni açığa vurmuştur. [21]

Peygamberimiz Aleyhisselamın 19 yıl sonra Hicretin 6. yılında ancak 1400-1500 mücahidle gide bildiği Hudeybiye´de Hz. Ömer gibi bazı ateşli sahabilerin olanca itirazlarına rağmen bazı tavizler ver erek Kureyş müşriki eriyle yapmayı başardığı muahede; önce Hayber´i, sonra da Kureyşlilerin muahede hükmünü bozucu davranışları üzerine 10.000´e yükselen askerî bir güçle gidip Mekke´yi fethedecek kadar, İslâm´a ve Müslümanlara güç kazandırmıştı . [22]

Yine Hz. Ömer´in olanca itiraz ve çabasına rağmen, Hazrecîlerin ve münafıkların lideri Abdullah b. Übeyy b. Selûl´ün ricası üzerine cesedini kendi gömleğine sardırmış ve cenaze namazını da kıldıımıştı.

Abdullah b. Übeyy gibi kötülükleri herkesçe bilinip duran bir kimseye gömleğini niçin verdiği ve cenaze namazını ne diye kıldırdığı sorulduğu zaman, Peygamberimiz Aleyhisselam:

"Benim gömleğim ve üzerine kıldığım namazım onu Allah´tan, Rabbimden gelecek azabdan kur taracak değildir. Fakat, ben bu sayede onun kavminden hâlâ müşriklikte direnen bin kişinin Müslüman olmasını umuyorum!" buyurup, gayesindeki yüceliği ve siyasetindeki inceliği ortaya koymuş;[23] Abdullah b. Übeyy´in böyle Peygamberimiz Aleyhisselamın gömleğinden ve üzerine kılacağı namazdan ahirette yararlanmayı umduğunu sanan müşrik Haz recilerden 1000 kişi-tahmin buyurulduğu gibi-Müslüman o İm ustur. [24]

Hz. Ömer:

"Bundan sonra, [25] Resûlullah Aleyhisselama karşı cüretime şaştım! Allah ve Resûlü elbette daha iyi bilir!" demiştir. [26]

Hz. Ömer, Hudeybiye muahedesi sırasındaki itirazlarını hatırladıkça da korkar ve:

"O zaman söylemiş olduğum sözlerin akıbetinden korkup hayır olmasını umarak nafile sadakalar vermekten, oruçlar tutmaktan, namazlar kılmaktan ve köleler azad etmekten geri durmadım!" derdi. [27]

[17] Kadı I yaz, Şifâ, c. 1,5.53-54.

[18] Kadı I yaz, c. 1 , s. 76.

[19] Kadı lyaz, c. 1 ,s.100.

[20] İbnİshak jbnHişam.Sîre, c.1, s. 209-210, İbn Sa´d, Tabak ât, c. 1, s. 145 Ahmed, Müsned.c. 3, s. 425, Belâzurî, Ensâbu´l-eşrâf, c. 1, s. 99-100.

[21] İbn Abdilberr, İ stiâb, c. 1, s. 315, E bu´l-Fidâ, el-Bidâye, c. 4, s. 272.

[22] İbn İshak.c.3, s. 321-337, Vâkıdî, Megâzî, c. 2, s. 571, 624, İbnSa´d, c. 2, s. 95-105.

[23] Ta berî, Te fsfr, c. 10, s. 206, İ bn H acer, Fethu´l-bârî, c. 8, s. 254, D iya rtoe krf, T ârıhu´l-ham fs, c. 2, s. 140.

[24] BedKJddin Aynf, c. 8, s. 54, Diyarbekrî, c. 2, s. 140-141.

[25] Buhân, Sahih, c. 5, s. 207.

[26] İbn İshak.İbnHişam, Sîre,c.4, s. 197, Buhârî, c. 5, s. 207, Tirmizî, c. 5, s. 279.

[27] Muhibbul-Taberî, c. 2, s. 58.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/412-415.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın